Ik regeer in het koninkrijk, en daarnaast regeer ik door het gehele universum; ik ben zowel de Koning van het koninkrijk als het Hoofd van het universum. Van nu af aan zal ik al degenen die niet de uitverkorenen zijn verzamelen en mijn werk onder de heidenen beginnen en zal ik mijn bestuurlijke decreten aankondigen aan het hele universum, zodat ik met succes mag aanvangen met de volgende stap van mijn werk. Ik zal tuchtiging gebruiken om mijn werk onder de heidenen te verspreiden, wat wil zeggen, ik zal geweld gebruiken tegen al diegenen die heidenen zijn. Uiteraard zal dit werk op hetzelfde moment worden uitgevoerd als mijn werk onder de uitverkorenen. Wanneer mijn volk regeert en macht zal uitoefenen op aarde zal dit ook de dag zijn dat alle mensen op aarde overwonnen zijn, en voorts zal dit de tijd zijn waarin ik rust, en pas dan zal ik verschijnen aan al degenen die overwonnen zijn. Ik verschijn aan het heilig koninkrijk, en houd mij verborgen voor het land van vuiligheid. Allen die overwonnen zijn en mij gehoorzaam worden zijn in staat mijn aangezicht met eigen ogen te zien, en zijn in staat mijn stem met eigen oren te horen. Dat is de zegen van allen die gedurende de laatste dagen worden geboren, dit is de zegen die is voorbestemd door mij, en dit is onveranderbaar door welke mens ook. Vandaag werk ik op deze manier omwille van het werk van de toekomst. Al mijn werkzaamheden houden verband met elkaar, in alle aspecten ervan zit een roep en een weerklank: Nooit is een stap plotseling opgehouden, en nooit is enige stap uitgevoerd onafhankelijk van een andere. Is dit niet waar? Is het werk van het verleden niet de fundering van het werk vandaag? Zijn de woorden van het verleden niet de voorlopers van de woorden van vandaag? Zijn de stappen van het verleden niet de oorsprong van de stappen vandaag? Wanneer ik officieel de boekrol open is wanneer de mensen over het gehele universum worden getuchtigd, wanneer alle mensen in de gehele wereld aan beproevingen onderworpen worden, en het hoogtepunt van mijn werk gekomen is, alle mensen in een land zonder licht leven en alle mensen te midden van de bedreiging van hun omgeving leven. Met andere woorden, het is het leven dat de mens nooit heeft meegemaakt vanaf de tijd van de schepping tot op de dag van vandaag, en niemand door de eeuwen heen heeft van dit soort leven ooit ‘genoten’, en daarom zeg ik dat ik werk doe dat nooit eerder gedaan is. Dit is de werkelijke stand van zaken en dit is de verborgen betekenis. Omdat mijn dag voor de gehele mensheid dichterbij komt, omdat hij niet ver weg schijnt te zijn, maar vlak voor de ogen van de mens staat, wie zou er daardoor niet angstig kunnen zijn? En wie zou er niet blij over kunnen zijn? De verdorven stad Babylon is eindelijk aan zijn einde gekomen; de mens is in aanraking gekomen met een gloednieuwe wereld, en de hemel en de aarde zijn veranderd en vernieuwd.

Wanneer ik verschijn aan alle natiën en volkeren, kolken de witte wolken in de lucht en omhullen die mij. Aldus zingen ook de vogels op aarde uit volle borst en dansen van vreugde voor mij, verduidelijken de atmosfeer op aarde en brengen aldus alle dingen op aarde tot leven, om niet langer ‘bezinksel’ te zijn maar in plaats daarvan te leven te midden van een atmosfeer van levenskracht. Wanneer ik mij tussen de wolken bevind, neemt de mens vaag mijn gezicht en mijn ogen waar, en op dat moment voelt hij zich een beetje angstig. In het verleden heeft hij geschiedkundige gegevens over mij gehoord in legenden, en als gevolg daarvan is hij maar half gelovig en half in twijfel ten aanzien van mij. Hij weet niet waar ik ben, of hoe groot mijn gezicht precies is, is het zo uitgestrekt als de zee, of zo grenzeloos als groene weiden? Niemand weet deze dingen. Het is pas wanneer de mens vandaag de dag mijn gezicht in de wolken ziet, dat de mens het gevoel heeft dat de ik uit de legende werkelijkheid is, en daarom wordt hij een beetje meer goedgunstig ten opzichte van mij, en het is alleen vanwege mijn daden dat zijn bewondering voor mij een beetje groter wordt. Maar de mens kent mij nog steeds niet, en ziet slechts een gedeelte van mij in de wolken. Daarna strek ik mijn armen uit en laat ze aan de mens zien. De mens wordt verbaasd en slaat zijn handen voor zijn mond, doodsbenauwd dat hij door mijn hand neergeslagen zal worden, en aldus voegt hij wat meer eerbied aan zijn bewondering toe. De mens houdt zijn ogen gevestigd op al mijn bewegingen, diep bevreesd dat hij door mij neergeslagen zal worden als hij niet oplet – niettemin word ik niet beperkt door het feit dat de mens mij in de gaten houdt, en ga ik verder met het werk dat mij voorhanden ligt. Het is enkel in alle daden die ik verricht dat de mens gunstig tegenover mij staat, en aldus geleidelijk aan voor mij komt om betrekkingen met mij te onderhouden. Wanneer mijn totaliteit aan de mens wordt geopenbaard, zal de mens mijn gezicht zien, en vanaf dat moment zal ik mij niet meer verbergen of voor de mens verhullen. Door het gehele universum zal ik openlijk verschijnen aan alle mensen, en al degenen die uit vlees en bloed bestaan zullen al mijn daden aanschouwen. Al degenen die van de geest zijn zullen stellig in vrede in mijn huishouden verblijven, en zullen gegarandeerd van geweldige zegeningen genieten samen met mij. Al degenen van wie ik houd zullen zeker aan tuchtiging ontsnappen, en zullen zeker de pijn van de geest en de kwelling van het vlees ontlopen. Ik zal openlijk verschijnen aan alle volkeren en regeren en macht uitoefenen, zodat de lucht van lijken niet meer in het universum doordringt; in plaats daarvan zal mijn frisse geur over de hele wereld verspreid worden, omdat mijn dag naderbij komt, de mens wakker wordt, alles op aarde in orde is en de dagen van overleving op de aarde niet langer bestaan, want ik ben gekomen!

Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Gods woorden aan het hele universum, hfst. 29