Naarmate mijn woorden voltooid worden, wordt het koninkrijk langzamerhand gevormd op aarde en wordt de mens geleidelijk teruggebracht naar de normaliteit en zo zal op aarde het koninkrijk van mijn hart ontstaan. In het koninkrijk krijgen alle mensen van God het leven van de normale mens terug. De ijzige winter zal over zijn en plaatsmaken voor een wereld van steden van lente, waar het lente is het hele jaar door. Niet langer worden mensen geconfronteerd met de sombere, miserabele mensenwereld, niet langer hoeven ze de koude rillingen van de mensenwereld te doorstaan. Mensen vechten niet met elkaar, landen trekken niet ten oorlog tegen elkaar, niet langer zullen er bloedbaden zijn en het bloed dat uit bloedbaden vloeit; alle landen zijn vol van geluk en overal wemelt het van de warmte tussen de mensen. Ik beweeg door de wereld heen, ik geniet vanaf van mijn troon, ik leef tussen de sterren. En de engelen bieden mij nieuwe liederen en nieuwe dansen aan. Niet langer doet hun eigen broosheid tranen lopen over hun gezichten. Niet langer hoor ik, voor mij, het geluid van huilende engelen en niet langer klaagt er wie dan ook over ellende tegen mij. Vandaag leven jullie allen voor mij; morgen zullen jullie bestaan in mijn koninkrijk. Is dat niet de grootste zegening die ik de mens kan schenken? Door de prijs die jullie vandaag betalen zullen jullie de zegeningen van de toekomst erven en onder mijn glorie leven. Willen jullie je nog steeds niet tot de substantie van mijn Geest wenden? Willen jullie jezelf nog altijd vermoorden? Mensen zijn bereid de beloften te volgen die ze kunnen zien, zelfs al zijn die vergankelijk en niemand is bereid om de beloften van morgen te accepteren, zelfs al zijn die voor de eeuwigheid. De dingen die zichtbaar zijn voor de mens zijn de dingen die ik teniet zal doen. En de dingen die ongrijpbaar zijn voor de mens zijn de dingen die ik zal uitvoeren. Dat is het verschil tussen God en de mens.

Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Gods woorden aan het hele universum, hfst. 20