Als de mensen het juiste pad voor het menselijk leven en het doel van Gods management van de mensheid, ten volle konden begrijpen, dan zou hun persoonlijke toekomst en hun eigen bestemming niet zo’n grote plaats in hun hart innemen. Dan zouden ze hun ouders, die nog erger zijn dan zwijnen en honden, niet meer willen dienen. Zijn de toekomst van de mens en zijn bestemming eigenlijk niet zoiets als de hedendaagse, zogenaamde ‘ouders’ van Petrus? Ze staan op hetzelfde niveau als iemands eigen vlees en bloed. Zal het de bestemming en de toekomst van het vlees zijn om God nog tijdens het leven te ontmoeten, of zal de ziel God pas na de dood ontmoeten? Zal het vlees morgen zijn einde vinden in een grote oven in de vorm van beproevingen, of zal het in een brandend vuur zijn? Zijn kwesties zoals deze, aangaande de vraag of het vlees van de mens tegenspoed of lijden zal ondergaan, niet het grootste nieuws waar iedereen in deze stroming die ook maar een beetje verstand heeft en goed bij zijn positieven is, zich het meest mee bezig houdt? (Met het ondergaan van lijden wordt hier bedoeld het ontvangen van zegeningen; lijden betekent dat toekomstige beproevingen goed zijn voor de bestemming van de mens. Met ‘tegenspoed’ wordt bedoeld, het niet in staat zijn om stand te houden of van de wijs gebracht worden; of het betekent dat iemand tijdens een ramp met ongelukkige situaties te maken zal krijgen en zijn leven zal verliezen, en dat er geen geschikte bestemming is voor de ziel.) De mens is toegerust met een gezond redeneringsvermogen, maar misschien is wat hij denkt niet volledig in overeenstemming met de dingen waar zijn redeneringsvermogen mee toegerust zou moeten zijn. Dit komt doordat ze allemaal nogal verward zijn en blindelings achter dingen aan hollen. Mensen zouden allemaal een goed begrip moeten hebben van waar ze moeten binnengaan, en ze moeten vooral goed voor zichzelf uitzoeken wat het is waar ze tijdens de verdrukking moeten ingaan, (om precies te zijn tijdens de loutering van de vurige oven), en waar ze mee uitgerust moeten zijn in de beproeving van het vuur. Dien niet altijd je ouders (waarmee bedoeld wordt, het vlees) die net zo zijn als zwijnen en honden en nog erger zijn dan mieren en kevers. Wat heb je eraan om je er zo over op te winden, er zo lang over na te denken en je hoofd er over te breken? Het vlees behoort jou niet toe, maar het is in de handen van God, die niet alleen jou bestuurt, maar ook het bevel heeft over Satan. (Het betekende oorspronkelijk dat het aan Satan toebehoorde. Omdat Satan ook in Gods handen is, kan het alleen maar zo uitgedrukt worden. Want het is aannemelijker om het op die manier te zeggen; het wil zeggen dat mensen niet volledig onder Satans domein vallen, maar dat ze in Gods handen zijn.) Je leeft onder de kwelling van het vlees, maar behoort het vlees jou toe? Heb jij het beheer erover? Waarom zou je daar je hoofd over moeten breken? Waarom zou je bij God geobsedeerd moeten pleiten voor je rotte vlees, dat allang veroordeeld en vervloekt is, en ook nog eens vervuild door onreine geesten? Waarom zou je de moeite nemen, de trawanten van Satan steeds weer in je hart te sluiten? Ben je niet bezorgd dat het vlees je ware toekomst, de geweldige hoop en de eigenlijke bestemming voor je leven, zal verwoesten?

Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Het doel van het beheren van de mensheid