Het uitgangspunt om God te vrezen is Hem als God behandelen

Iemand heeft net een vraag gesteld: hoe komt het dat we meer van God weten dan Job, maar toch God niet kunnen vrezen? We hebben dit onderwerp al even aangestipt, toch? In feite is de essentie van deze vraag ook eerder besproken, dat hoewel Job God toen nog niet kende, hij Hem als God behandelde, en Hem beschouwde als de Meester van alle dingen in de hemel en op aarde. Job beschouwde God niet als een vijand. Integendeel, hij aanbad Hem als de Schepper van alle dingen. Waarom verzetten mensen zich tegenwoordig zo sterk tegen God? Waarom kunnen ze God niet vrezen? Eén reden is dat ze diep zijn verdorven door Satan. Door hun diepgewortelde satanische aard worden mensen een vijand van God. Dus ook al geloven ze in God en erkennen ze God, toch kunnen ze zich nog steeds tegen God verzetten en zichzelf tegenover Hem plaatsen. Dit wordt bepaald door de menselijke natuur. De andere reden is dat, hoewel mensen in God geloven, ze Hem gewoon niet als God behandelen. In plaats daarvan beschouwen ze God als tegengesteld aan de mens, ze beschouwen Hem als de vijand van de mens, en ze zijn onverenigbaar met God. Het is zo simpel. Is deze kwestie niet aangesneden tijdens de vorige sessie? Denk er eens over na: is dat de reden? Hoewel je een beetje kennis van God hebt, wat is deze kennis dan precies? Is dit niet waar iedereen het over heeft? Is het niet wat God je heeft verteld? Je kent alleen de theoretische en dogmatische aspecten; heb je ooit het echte aanzicht van God ervaren? Heb je subjectieve kennis? Heb je praktische kennis en ervaring? Als God het je niet heeft verteld, zou je dit dan weten? Je kennis van de theorie vertegenwoordigt geen echte kennis. Kortom, ongeacht hoeveel je weet en hoe je het hebt leren kennen, voordat je een echt begrip van God bereikt, is God je vijand en voordat je God echt als zodanig behandelt, wordt Hij tegenover je geplaatst, want je bent een belichaming van Satan.

Wanneer je samen met Christus bent, kun je Hem misschien drie maaltijden per dag serveren, misschien kun je Hem thee geven, kun je voor Zijn levensbehoeften zorgen en het lijkt alsof je Christus als God behandelt. Wanneer er ook maar iets gebeurt, zijn de standpunten van mensen altijd in strijd met die van God. Ze slagen er nooit in Gods standpunt te begrijpen en kunnen het niet accepteren. Hoewel mensen oppervlakkig gezien met God kunnen opschieten, betekent dit niet dat ze met Hem verenigbaar zijn. Zodra er iets gebeurt, komt de waarheid van de ongehoorzaamheid van de mens naar voren en bevestigt de vijandigheid die bestaat tussen de mens en God. Deze vijandigheid komt niet van God die tegen de mens is; het is niet God die vijandig wil zijn tegenover de mens, en het is niet God die de mens tegenover Hem plaatst en de mens als zodanig behandelt. Het is meer de oppositionele essentie van de mens ten opzichte van God die op de loer ligt in de subjectieve wil van de mens en in het onderbewustzijn van de mens. Aangezien de mens alles wat van God komt als het object van zijn onderzoek beschouwt, is zijn reactie op dat wat van God komt en dat wat God omvat, vooral raden en twijfelen en dan snel een houding aannemen die conflicteert met God en tegen God in opstand komen. Daarna zal de mens deze passieve gemoedstoestand aannemen en God betwisten of tegen God in opstand komen, zelfs tot het punt waarop hij betwijfelt of zo’n soort God voor hem de moeite waard is om te volgen. Ondanks het feit dat het gezonde verstand van de mens hem zegt dat hij zo niet zou moeten doorgaan, zal hij er toch voor kiezen om dit ondanks zichzelf te doen, zodat hij zonder aarzelen zal doorgaan tot het bittere eind. Wat is bijvoorbeeld de eerste reactie van sommige mensen wanneer ze geruchten of laster over God horen? Hun eerste reactie is: ik weet niet of dit gerucht waar is of niet, of het nu bestaat of niet, dus ik wacht het wel af. Dan beginnen ze na te denken: er is geen manier om dit te verifiëren; is het echt? Is dit gerucht waar of niet? Hoewel deze persoon het niet aan de oppervlakte laat zien, begon zijn hart al te twijfelen, begon hij God al te ontkennen. Wat is de essentie van zo’n soort houding, zo’n soort gezichtspunt? Is het geen verraad? Voordat ze met de zaak worden geconfronteerd, kun je niet zien wat het gezichtspunt van deze persoon is – het lijkt erop dat ze niet in conflict zijn met God, alsof ze God niet als een vijand beschouwen. Zodra ze er echter mee geconfronteerd worden, staan ze onmiddellijk naast Satan en tegenover God. Wat wil dit zeggen? Het wil zeggen dat de mens en God tegenover elkaar staan! Het is niet zo dat God de mens als een vijand beschouwt, maar dat de mens in zijn diepste wezen vijandig tegenover God staat. Ongeacht hoe lang iemand God volgt, hoeveel hij of zij betaalt; ongeacht hoe iemand God prijst, hoe ze voorkomen dat ze zich tegen God verzetten en er zelfs bij zichzelf op aandringen dat ze van God moeten houden, ze kunnen God nooit als God behandelen. Wordt dit niet bepaald door het wezen van de mens? Als je Hem als God behandelt, en echt gelooft dat Hij God is, kun je dan nog enige twijfel over Hem hebben? Kunnen er nog steeds vraagtekens over Hem in je hart zijn? Dat kan niet. De trends van deze wereld zijn zo slecht, dit menselijk ras is zo slecht – hoe komt het dat je daar geen opvatting over hebt? Jij zelf bent zo slecht – hoe komt het dat je daar geen opvattingen over hebt? Slechts een paar geruchten, wat laster, kunnen zulke grote opvattingen over God veroorzaken, kunnen zoveel ideeën voortbrengen, wat laat zien hoe onvolwassen je gestalte is! Alleen het ‘zoemen’ van een paar muggen, een paar afstotelijke vliegen, is dat alles wat er nodig is om je te misleiden? Wat voor persoon is dit? Weet je hoe God over dit soort mensen denkt? Gods houding is eigenlijk heel duidelijk in hoe Hij deze mensen behandelt. God kijkt niet meer naar deze mensen om – Zijn houding is om geen aandacht aan hen te schenken, en om niet serieus om te gaan met deze onwetende mensen. Waarom is dat? Omdat Hij in Zijn hart nooit plannen heeft gemaakt om die mensen te verwerven die beloofd hebben vijandig tegenover Hem te zijn tot het einde en die nooit van plan zijn geweest om de weg naar verenigbaarheid met Hem te zoeken. Misschien hebben deze woorden die ik heb gesproken een paar mensen pijn gedaan. Nou, zijn jullie bereid me jullie altijd zo pijn te laten doen? Ongeacht of jullie het leuk vinden of niet, alles wat ik zeg is de waarheid! Als ik jullie altijd zo bezeer, en jullie littekens bloot leg, zal dat invloed hebben op het verheven beeld van God in jullie hart? (Nee.) Daar ben ik het mee eens. Want er is gewoon geen God in jullie hart. De verheven God die in jullie harten woont, degene die jullie heftig verdedigen en beschermen, is gewoon niet God. Het is eerder een verzinsel van de mens; het bestaat gewoon niet. Dus het is des te beter dat ik het antwoord op dit raadsel blootleg. Is dit niet de hele waarheid? De echte God is niet de verbeelding van de mens. Ik hoop dat jullie allemaal deze realiteit onder ogen kunnen zien en dat het jullie zal helpen in jullie kennis van God.

Het Woord, Deel II, Over het kennen van God, Hoe Gods gezindheid te kennen en de resultaten die Zijn werk zal verwezenlijken