Gedurende Gods tijd in het vlees, houdt de onderwerping die Hij van mensen vereist niet in dat men zich onthoudt van het vellen van oordelen of van verzet, zoals mensen denken. Eerder vereist Hij dat mensen Zijn woorden gebruiken als hun principe om naar te leven en als het fundament voor hun overleving, dat ze de essentie van Zijn woorden absoluut in praktijk brengen en dat ze Zijn wil volledig tevredenstellen. Eén aspect van het vereisen dat mensen zich onderwerpen aan de vleesgeworden God, verwijst naar het in praktijk brengen van Zijn woorden, terwijl een ander aspect verwijst naar het zich kunnen onderwerpen aan Zijn normaliteit en praktische aspecten. Deze moeten beide absoluut zijn. Zij die deze beide aspecten kunnen bereiken, zijn allen wie die oprecht liefde voor God koesteren in hun hart. Het zijn allemaal mensen die door God zijn gewonnen, en ze houden allemaal van God zoals van hun eigen leven. De vleesgeworden God draagt in Zijn werk normale en praktische menselijkheid. Op deze manier wordt Zijn buitenste omhulsel van zowel normale als praktische menselijkheid een enorme beproeving voor mensen; het wordt hun grootste moeilijkheid. Maar Gods normaalheid en praktische aspecten kunnen niet worden vermeden. Hij heeft er alles aan gedaan om een oplossing te vinden, maar kon Zichzelf uiteindelijk niet ontdoen van het buitenste omhulsel van Zijn normale menselijkheid. Dit kwam doordat Hij immers de vleesgeworden God is, niet de God van de Geest in de hemel. Hij is niet de God die mensen niet kunnen zien, maar de God die het omhulsel van een lid van de schepping draagt. Het zou dus zeker niet gemakkelijk zijn om Zichzelf te ontdoen van het omhulsel van Zijn normale menselijkheid. Daarom doet Hij, wat er ook gebeurt, nog altijd het werk dat Hij wil doen vanuit het perspectief van het vlees. Dit werk is de uitdrukking van de normale en praktische God, dus hoe zou het goed kunnen zijn dat mensen zich niet onderwerpen? Wat zouden mensen ooit kunnen doen met betrekking tot de handelingen van God? Hij doet wat Hij maar wil doen; wat het ook maar is waar Hij gelukkig mee is, is gewoon zoals het is. Als mensen zich niet onderwerpen, welke andere gedegen plannen kunnen ze dan hebben? Tot dusver heeft alleen onderwerping mensen kunnen redden; niemand heeft enig ander slim idee gehad. Als God mensen op de proef wil stellen, wat kunnen ze daar dan aan doen? Maar dit alles is niet bedacht door God in de hemel; het is bedacht door de vleesgeworden God. Hij wil dit doen, dus kan niemand het veranderen. God in de hemel bemoeit Zich niet met wat de vleesgeworden God doet, dus is dit geen reden te meer waarom mensen zich aan Hem moeten onderwerpen? Hoewel Hij zowel praktisch als normaal is, is Hij volledig de vleesgeworden God. Op basis van Zijn eigen ideeën doet Hij wat Hij maar wil. God in de hemel heeft alle taken aan Hem overgedragen; je moet je onderwerpen aan alles wat Hij doet. Hoewel Hij menselijkheid heeft en heel normaal is, heeft Hij dit alles bewust geregeld, dus hoe kunnen mensen naar Hem staren met opengesperde ogen vol afkeuring? Hij wil normaal zijn, dus is Hij normaal. Hij wil binnen de menselijkheid leven, dus leeft Hij binnen de menselijkheid. Hij wil binnen de goddelijkheid leven, dus leeft Hij binnen de goddelijkheid. Mensen kunnen het zien zoals ze willen, maar God zal altijd God zijn en mensen zullen altijd mensen zijn. Zijn essentie kan niet worden ontkend vanwege een of ander miniem detail, en evenmin kan Hij uit de ‘persoon’ van God gedrukt worden vanwege één dingetje. Mensen hebben de vrijheid van menselijke wezens, en God heeft de waardigheid van God; dit staat elkaar niet in de weg. Kunnen mensen God niet een beetje vrijheid geven? Kunnen ze niet verdragen dat God iets luchtiger is? Wees niet zo streng voor God! Iedereen zou verdraagzaam moeten zijn jegens de ander; zou alles dan niet zijn opgelost? Zou er nog enige vervreemding bestaan? Als men zoiets onbeduidends niet kan verdragen, hoe kan men er dan zelfs maar over peinzen om een grootmoedige persoon of een waarachtig mens te zijn? Het is niet God die het de mensheid moeilijk maakt, maar de mensheid die het God moeilijk maakt. Ze gaan altijd met dingen om door van een mug een olifant te maken. Ze maken echt iets uit het niets, en het is zo onnodig! Wanneer God binnen normale en praktische menselijkheid werkt, is wat Hij doet niet het werk van de mensheid, maar het werk van God. Maar mensen zien niet de essentie van Zijn werk; ze zien altijd alleen maar het externe omhulsel van Zijn menselijkheid. Zulk groots werk hebben ze niet gezien, en toch staan ze erop om Zijn gewone en normale menselijkheid te zien, en laten deze niet los. Hoe kan men zeggen dat dit onderwerping aan God is? God in de hemel is nu ‘veranderd in’ God op aarde, en God op aarde is nu God in de hemel. Het maakt niet uit of Hun uiterlijke verschijningen dezelfde zijn, en evenmin maakt het uit hoe Zij precies werken. Uiteindelijk is God Zelf Degene die Gods eigen werk doet. Je moet je onderwerpen, of je wilt of niet – dit is geen kwestie waarin jij een keuze hebt! God moet worden gehoorzaamd door mensen, en mensen moeten zich absoluut aan God onderwerpen, zonder ook maar het geringste beetje schijn.

De groep mensen die de vleesgeworden God vandaag de dag wil winnen, zijn degenen die zich voegen naar Zijn wil. Ze hoeven zich alleen maar te onderwerpen aan Zijn werk, en op te houden zich constant te bemoeien met de ideeën van God in de hemel, op te houden met leven in vaagheid en op te houden met dingen moeilijk maken voor God in het vlees. Degenen die Hem kunnen gehoorzamen, zijn degenen die absoluut luisteren naar Zijn woorden en zich onderwerpen aan Zijn regelingen. Zulke mensen besteden totaal geen aandacht aan hoe God in de hemel echt zou kunnen zijn, of wat voor werk God in de hemel op het moment aan het doen zou kunnen zijn onder de mensheid; ze geven hun hart volledig aan God op aarde en leggen hun volledige wezen voor Hem. Ze besteden nooit enige aandacht aan hun eigen veiligheid en maken zich ook nooit druk over de normaliteit en praktische aspecten van God in het vlees. Zij die zich onderwerpen aan God in het vlees, kunnen door Hem worden vervolmaakt. Zij die in God in de hemel geloven, zullen niets winnen. Dit komt doordat het niet God in de hemel is, maar God op aarde die de mensen beloften en zegeningen schenkt. Mensen zouden niet altijd God in de hemel moeten verheerlijken en God op aarde beschouwen als gewoon maar een gemiddelde persoon; dit is oneerlijk. God in de hemel is groot en wonderbaarlijk, met geweldige wijsheid, maar toch bestaat dit helemaal niet; God op aarde is heel gemiddeld en onbeduidend en is ook heel normaal. Hij heeft geen buitengewone geest en verricht geen wereldschokkende handelingen; Hij werkt en spreekt gewoon op een heel normale en praktische manier. Hoewel Hij niet spreekt door donder, en geen wind en regen laat aanrukken, is Hij waarlijk de incarnatie van God in de hemel, en is Hij werkelijk de God die onder de mensen leeft. Mensen moeten degene die zij kunnen begrijpen en die overeenkomt met hun eigen verbeelding, niet verhogen alsof ze God zijn, terwijl ze degene die zij niet kunnen aanvaarden en zich absoluut niet kunnen voorstellen als nederig zien. Dit alles komt voort uit de opstandigheid van mensen; het is allemaal de bron van het verzet van de mens tegen God.

Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Degenen die God waarlijk beminnen zijn diegenen die zich absoluut kunnen onderwerpen aan Zijn praktische aspecten