Onafhankelijkheid: het derde kruispunt

Nadat iemand de kindertijd en puberteit heeft doorgemaakt en langzamerhand en onvermijdelijk volwassenheid bereikt, is de volgende stap voor hen hun jeugd volledig vaarwel zeggen, vaarwel zeggen tegen hun ouders, en de weg die voor hen ligt tegemoet te zien als een onafhankelijk volwassene. Vanaf dit moment moet hij het hoofd bieden aan alle mensen, gebeurtenissen en dingen die een volwassene tegenkomt, evenals alle verbindingen in de keten van hun lot. Dit is het derde kruispunt dat iemand moet passeren.

1. Wanneer iemand onafhankelijk wordt, begint hij de soevereiniteit van de Schepper te ervaren

Als iemands geboorte en opgroeien de ‘voorbereidingstijd’ voor zijn levensreis zijn, de hoekstenen leggen voor zijn lot, dan is iemands onafhankelijkheid de openingsmonoloog van zijn levenslot. Als iemands geboorte en opgroeien de opgespaarde welvaart voor zijn levenslot representeren, dan is iemands onafhankelijkheid het moment waarop hij die welvaart begint te spenderen, of er iets aan toe te voegen. Als iemand zijn ouders verlaat en onafhankelijk wordt, zijn de sociale omstandigheden die hij tegenkomt, het soort werk en welke carrière voor iemand beschikbaar is, allemaal bepaald door het lot en ze hebben niets te maken met iemands ouders. Sommigen kiezen een goede studierichting en vinden na hun slagen een geschikte baan, waarmee triomfantelijk de eerste stappen worden gezet op hun levensreis. Sommige mensen leren en beheersen veel verschillende vaardigheden, maar vinden toch nooit de baan of positie die bij hen past, laat staan dat ze carrière maken. Al bij aanvang van hun levensreis ontdekken ze dat ze gedwarsboomd worden bij elke wending en overladen worden met moeilijkheden; hun vooruitzichten zijn somber en hun leven onzeker. Sommigen leggen zich ijverig toe op hun studies, maar missen net al hun kansen om een hogere opleiding te genieten en lijken voorbestemd nooit succes te bereiken. Ze zien hun allereerste aspiraties op hun levensreis in rook opgaan. Niet wetend of de weg die voor hen ligt soepel of hobbelig is, voelen zij voor het eerst hoeveel variabelen de bestemming van de mens kent, en dus aanschouwen ze het leven met hoop en angst. Sommigen, hoewel middelmatig opgeleid, schrijven toch boeken en bereiken een mate van bekendheid; sommigen, hoewel nagenoeg ongeletterd, verdienen geld door zakendoen en zijn zo in staat zichzelf te onderhouden … Welk beroep iemand kiest, hoe iemand zichzelf onderhoudt – hebben mensen er enige controle over of ze een goede of slechte keuze maken? Stemmen hun keuzes overeen met hun verlangens en beslissingen? De meeste mensen zouden minder willen werken en meer willen verdienen, willen niet zwoegen in weer en wind, willen goed gekleed gaan, overal stralen en schitteren, boven anderen uitsteken en hun voorouders eer bewijzen. Wat mensen verlangen is zo volmaakt, maar als ze hun eerste stappen zetten op hun levensreis gaan ze zich langzamerhand realiseren hoe onvolmaakt de bestemming van de mens is. Voor het eerst begrijpen ze werkelijk het feit dat, hoewel iemand grootse toekomstplannen kan maken of gewaagde fantasieën kan koesteren, niemand de capaciteit of de macht heeft zijn of haar eigen dromen waar te maken. Niemand is in staat om zijn of haar eigen toekomst onder controle te hebben. Er zal altijd enige afstand zijn tussen iemands dromen en de werkelijkheid die men onder ogen moet zien; dingen zijn nooit zoals iemand ze hebben wil, en die werkelijkheid onder ogen ziend, bereiken mensen nooit voldoening of tevredenheid. Sommige mensen zullen zelfs tot het uiterste gaan, grote inspanningen verrichten en grote offers brengen voor hun bestaanszekerheid en toekomst, in een poging hun lot te veranderen. Maar uiteindelijk kunnen zij dat niet, zelfs als zij hun dromen en verlangens in vervulling zien gaan door hun eigen harde werken. Hoe hard ze het ook proberen, ze zullen hun toegewezen bestemming nooit kunnen overstijgen. Ongeacht verschillen in capaciteit, IQ en wilskracht, voor het lot is iedereen gelijk, zonder onderscheid tussen groot en klein, hoog en laag, verheven en arm. Welk beroep iemand nastreeft, wat iemand doet om de kost te verdienen en hoeveel welvaart iemand bij elkaar spaart in het leven, wordt niet beslist door iemands ouders, talenten, inspanningen of ambities, maar is voorbestemd door de Schepper.

2. Je ouders verlaten en serieus je eigen rol gaan spelen in het theater van het leven

Als iemand de volwassenheid bereikt, is hij in staat zijn ouders te verlaten en voor zichzelf te beginnen en dit is het punt waarop hij daadwerkelijk zijn eigen rol begint te spelen, het punt waarop zijn levensmissie niet langer mistig is maar langzamerhand duidelijk wordt. In naam blijft iemand nog steeds nauw verbonden met zijn ouders, maar omdat zijn missie en de rol die hij speelt in het leven niets met zijn moeder en vader te maken hebben, breekt deze intieme relatie in werkelijkheid langzaam af, terwijl hij geleidelijk aan onafhankelijk wordt. Vanuit biologisch perspectief kunnen mensen niet anders dan onbewust nog steeds afhankelijk zijn van ouders, maar objectief gezien hebben ze, als ze eenmaal volwassen zijn, levens die geheel onafhankelijk zijn van hun ouders en zullen ze hun rollen onafhankelijk van hen invullen. Naast geboorte en opvoeding zijn de verantwoordelijkheden van de ouders in een kinderleven simpelweg om hem of haar van een formele omgeving om op te groeien te voorzien, want niets buiten de voorbestemming van de Schepper drukt een stempel op iemands lot. Wat voor soort toekomst iemand zal hebben heeft niemand onder controle; het is lang van tevoren voorbestemd. Zelfs iemands ouders kunnen iemands lot niet veranderen. Wat het lot betreft, iedereen is onafhankelijk, en iedereen heeft zijn of haar eigen lot. Dus iemands ouders kunnen nooit iemands lot afwenden, of zelfs maar de kleinste invloed uitoefenen op de rol die iemand in het leven heeft. Men zou kunnen zeggen dat de familie waarin iemand voorbestemd is geboren te worden en de omgeving waarin iemand opgroeit niets meer dan randvoorwaarden zijn voor iemand om zijn levensmissie te vervullen. Ze bepalen op geen enkele manier iemands levenslot of het soort voorbestemming waarin iemand zijn of haar missie vervult. Dus zullen ouders hun kind nooit kunnen helpen met het vervullen van die levensmissie. Familieleden kunnen iemand niet helpen zijn levensrol op zich te nemen. Hoe iemand zijn missie vervult en in welke leefomgeving iemand invulling geeft aan zijn levensrol zijn geheel bepaald door iemands levenslot. Met andere woorden, geen andere objectieve voorwaarden kunnen de door de Schepper voorbestemde missie van een persoon beïnvloeden. Alle mensen worden volwassen in hun eigen specifieke omgeving waarin ze opgroeien, om dan langzamerhand, stap voor stap, hun eigen levensweg te gaan, de door de Schepper voorbereide bestemmingen te vervullen en, onvrijwillig natuurlijk, op te gaan in de enorme zee van menselijkheid en daarin hun eigen positie in het leven aan te nemen. Daar zullen zij hun verantwoordelijkheden als geschapen wezens vervullen, omwille van de voorbestemming van de Schepper, omwille van Zijn soevereiniteit.

Het Woord, Deel II, Over het kennen van God, God Zelf, de unieke III