Door Xiaorui, Zweden

Afgelopen juli kreeg ik de verantwoordelijkheid over het videowerk. In het begin volgde ik het werk van mijn broeders en zusters vaak. Ik hoorde hun problemen en moeilijkheden bij het vervullen van hun plicht en werkte dan samen met de teamleider om de waarheid te zoeken en oplossingen te vinden. Met Gods begeleiding was er na een poosje een duidelijke verbetering in de resultaten. Ik dacht: nu het werk gestaag beter gaat, hoeven er geen grote problemen meer te zijn. Zelfs als zich een probleem voordoet zal dat onze resultaten niet deren en is er tijd om het op te lossen. Iedereen is proactief met zijn plicht bezig en kan een prijs betalen, dus ik hoef me niet te veel zorgen te maken. In deze periode betekent het vaak overwerk om alles te volgen en soms heb ik het te druk om op tijd te eten. Ik ben de laatste tijd niet zo gezond, dus moet ik het rustig aan doen. Ik begon te ontspannen over het werk en ik hield het niet meer zo ijverig bij. Soms informeerde ik er alleen nonchalant naar en zelden verdiepte ik me in de details van de plichten van mijn broeders en zusters en dacht niet na over hoe ik de resultaten van ons werk verder kon verbeteren.

Al snel waren er problemen met verschillende video’s die we produceerden en ze moesten opnieuw worden gemaakt, wat de voortgang van het werk direct beïnvloedde. Toen ik deze situatie zag, maakte ik me grote zorgen. Ik besefte ook dat het niet zomaar gebeurde en dat er voor mij een les in zat, dus bad ik tot God en vroeg Hem me te helpen Zijn wil te begrijpen. Na het bidden vroeg ik de teamleider waarom we deze problemen hadden. De teamleider zei: “Sommige broeders en zusters zijn op zoek naar snel succes en vervullen hun plichten zonder principes. Ze zijn alleen gericht op voortgang, niet op kwaliteit. Ook komt het doordat ik het werk niet heb opgevolgd en de problemen niet op tijd in de gaten had.” Hierdoor dacht ik boos: “Hoe vaak heb ik jou niet over deze problemen verteld? Waarom gebeuren ze nog steeds?” Ik wilde de teamleider op zijn vingers tikken, maar toen dacht ik: heb ik niet hetzelfde probleem als de teamleider? Ik heb het werk ook niet opgevolgd. Dus slikte ik mijn woorden in. Toen controleerde ik snel de video’s die iedereen in deze periode had gemaakt. Ik kwam erachter dat sommige mensen niet vooruit waren gegaan in hun plichten en dat sommigen zelfs achteruit waren gegaan. Dit waren duidelijke problemen, maar ik had ze niet gevonden. Ik was me er duidelijk van bewust dat dit kwam doordat ik geen praktisch werk had gedaan. Ik voelde wroeging, dus bad ik tot God en vroeg Hem me te helpen over mezelf na te denken en mezelf te kennen.

De volgende dag las ik bij mijn godsdienstbeoefeningen een passage van Gods woord. “Als je niet ijverig bent in het lezen van Gods woorden en de waarheid niet begrijpt, dan kun je niet over jezelf nadenken; je zult al tevreden zijn met een symbolische inspanning en geen overtreding begaan, en je hier dan op baseren. Dan zul je elke dag in een warboel doorbrengen, in een gesteldheid van verwarring leven, alleen de dingen doen die je hebt gepland, je nergens voor inspannen, je nooit ergens mee bezighouden, en altijd oppervlakkig en slordig zijn. Op deze manier zul je je plicht nooit volgens een aanvaardbare norm uitvoeren. Om je ergens volledig voor in te zetten, moet je er eerst je hele hart voor inzetten; alleen als je eerst je hele hart ergens voor inzet, kun je je er al je inspanning aan besteden en je best doen. Vandaag de dag zijn er mensen die ijverig zijn geworden in het vervullen van hun plicht, zij zijn gaan nadenken hoe zij de plicht van een schepsel naar behoren kunnen vervullen om Gods hart tevreden te stellen. Zij zijn niet negatief of lui, zij wachten niet passief tot de Boven opdrachten geeft, maar zij nemen enig initiatief. Te oordelen naar jullie plichtsbetrachting zijn jullie iets doeltreffender dan voorheen, en hoewel nog onder de maat, is er toch sprake van een kleine groei – en dat is goed. Maar jullie moeten niet tevreden zijn met de status quo, jullie moeten blijven zoeken, blijven groeien – alleen dan zullen jullie je plicht beter vervullen en een aanvaardbare norm bereiken. Maar wanneer sommige mensen hun plicht doen, halen ze nooit alles uit de kast en geven ze nooit alles, ze geven slechts 50-60% van hun inspanning, en gaan net zolang door tot ze klaar zijn met wat ze aan het doen zijn. Zij kunnen nooit een toestand handhaven waarin ze normaal presteren: wanneer er niemand is om hen in het oog te houden of steun te bieden, verslappen zij en verliezen ze de moed. Wanneer er iemand is die de waarheid communiceert, dan leven zij op, maar als de waarheid een tijdlang niet met hen wordt gecommuniceerd, worden zij onverschillig. Wat is het probleem als zij altijd zo heen en weer gaan? Zo zijn mensen wanneer zij de waarheid niet hebben verkregen, zij leven allen van hartstocht – een hartstocht die ongelooflijk moeilijk te handhaven is. Zij moeten elke dag iemand hebben die voor hen preekt en communicatie met hen heeft; zodra er niemand is om hen te begieten en te verzorgen, of niemand om hen te steunen, wordt hun hart weer koud en verslappen zij weer. En als hun hart verslapt, worden zij minder doeltreffend in hun plicht; als zij harder werken, neemt hun doeltreffendheid toe, nemen de prestaties van hun werk toe en winnen zij meer. Is dit jullie ervaring? Jullie zouden kunnen zeggen: ‘Waarom hebben wij altijd moeite met het vervullen van onze plicht? Wanneer deze problemen worden opgelost, zijn we verkwikt; wanneer dat niet het geval is, worden we onverschillig. Wanneer er enig resultaat is bij het vervullen onze plicht, wanneer God ons prijst vanwege onze groei, zijn we verheugd, en hebben we het gevoel dat we eindelijk volwassen zijn geworden, maar wanneer we op een moeilijkheid stuiten, worden we al spoedig weer negatief – waarom is dit soort gesteldheid altijd inconsistent?’ In feite zijn de voornaamste redenen dat jullie te weinig waarheden begrijpen, geen diepgang hebben in ervaringen en intreden, nog steeds niet veel waarheden begrijpen, te weinig wilskracht hebben en tevreden zijn met het zo ongeveer kunnen vervullen van jullie plicht. Als jullie de waarheid niet begrijpen, hoe kunnen jullie dan je plicht naar behoren vervullen? In feite is wat God van de mensen vraagt allemaal haalbaar voor de mensen; zolang jullie je geweten erbij betrekken en in staat zijn je geweten te volgen bij het vervullen van jullie plicht, zal het makkelijk zijn de waarheid te aanvaarden – en als jullie de waarheid kunnen aanvaarden, kunnen jullie je plicht naar behoren vervullen. Jullie moeten op deze manier denken: Door al deze jaren in God te geloven en al die jaren Gods woorden te eten en te drinken, heb ik enorm veel gewonnen, en heeft God mij geweldige genaden en zegeningen geschonken. Ik leef in Gods handen, ik leef onder Gods macht, onder Zijn heerschappij, en Hij heeft mij deze adem gegeven, dus moet ik met mijn geest werken, en ernaar streven om met al mijn kracht mijn plicht te vervullen – dat is het belangrijkste. Mensen moeten een wil hebben; alleen zij die een wil hebben kunnen waarlijk naar de waarheid streven, en pas wanneer zij de waarheid begrepen hebben kunnen zij hun plicht naar behoren vervullen, God tevreden stellen en Satan te schande maken. Als je dit soort oprechtheid hebt en geen plannen maakt voor je eigen belang, maar alleen om de waarheid te verkrijgen en je plicht naar behoren te vervullen, dan zal je plichtsvervulling normaal worden en volledig constant blijven; welke omstandigheden je ook tegenkomt, je zult in staat zijn om te volharden in het vervullen van je plicht. Ongeacht wie of wat je zou kunnen misleiden of storen, ongeacht of je stemming nu goed of slecht is, je zult toch in staat zijn je plicht normaal te vervullen. Op deze manier kan God Zijn gedachten over jou laten rusten, en zal de Heilige Geest je kunnen verlichten in het begrijpen van de beginselen van de waarheid, en je kunnen leiden in het binnengaan in de werkelijkheid van de waarheid, en als gevolg daarvan zal je plichtsbetrachting zeker aan de maat zijn. Zolang je je oprecht voor God inzet, je plicht op een nuchtere manier vervult, en niet op een gladde manier handelt of trucjes uithaalt, zult je door God geaccepteerd worden. God let op het verstand, de gedachten en de motieven van de mensen. Als je hart naar de waarheid verlangt en je de waarheid kunt zoeken, zal God je verlichten en illumineren” (Het Woord, Vol. 2, De gesprekken van Christus van de laatste dagen, Bij het geloven in God is het het belangrijkst Zijn woorden in praktijk te brengen en te ervaren). Nadat ik me in Gods woord had verdiept, besefte ik dat ik onlangs wel wat resultaten had bereikt in mijn plicht en begon me dus tevreden te voelen met mezelf en over mijn lichaam na te denken. Ik was moe geworden van zo lang bezig zijn, dus dacht ik dat ik vriendelijker voor mijn lichaam moest zijn. Ik begon te ontspannen en een stapje terug te doen in mijn plicht. Ik greep minder in en verzuimde het werk op te volgen en te horen hoe anderen hun plichten uitvoerden. Hoewel ik wist dat er nog steeds wat problemen op te lossen waren in ons werk, voelde ik geen urgentie. Ik vond het prima, zolang het onze resultaten maar niet beïnvloedde en de uiteindelijke video’s niet te veel problemen gaven en opnieuw gemaakt moesten worden. Daar komt nog bij dat iedereen de aard heeft om door te modderen en de neiging een stapje terug te doen in zijn plichten. Desondanks heb ik het werk niet gevolgd, heb ik doorgemodderd met mijn plicht en was ik onoplettend en onverantwoordelijk. Er moesten wel problemen komen op het werk! De kerk verhief mij tot supervisor en gaf me de kans te praktiseren, in de hoop dat ik oplettend, verantwoordelijk en gewetensvol kon zijn in mijn plicht. Wat de omstandigheden ook waren, ik moest pijn noch moeite sparen voor mijn plichten en mijn verantwoordelijkheden nemen. Dit is de enige weg vooruit. Maar ik behandelde mijn plicht als een baantje en ik werkte voor iemand anders. Ik pakte iedere kans om me minder zorgen te maken en minder bij te dragen. Ik voelde geen bezorgdheid of urgentie. Ik dacht er nooit over na hoe ik de dingen beter kon doen of de beste resultaten kon bereiken. Ik dacht er alleen aan hoe ik mijn lijf minder kon laten lijden en niet moe zou zijn. Ik verdiepte me helemaal niet in Gods wil. Toen besefte ik pas dat mijn houding tegenover mijn plicht niet deugde. Ik verborg mijn hart voor God en koesterde kleinzielige slimmigheden.

Bij een bijeenkomst zag ik een passage van Gods woord die valse leiders ontmaskerde en ik was daar diep door geraakt. Gods woorden zeggen: “Omdat valse leiders de status van de vooruitgang van het werk niet begrijpen, zijn ze niet in staat om problemen die in het werk voorkomen meteen te identificeren – laat staan op te lossen – wat vaak tot herhaalde vertragingen leidt. In bepaald werk bevinden mensen zich vaak in een staat van negativiteit, passiviteit en afwachten, omdat ze de principes niet begrijpen en niemand geschikt is om de leiding te nemen, wat de vooruitgang van het werk ernstig hindert. Als leiders hun verantwoordelijkheden hadden vervuld – als ze de leiding hadden genomen, het werk voorwaarts hadden gedreven, de kar hadden getrokken en iemand hadden gevonden die het betreffende soort werk begrijpt om leiding te geven, dan zou het werk sneller zijn gevorderd in plaats van herhaalde vertragingen te ondervinden. Voor leiders is het dus essentieel om de actuele situatie van het werk te begrijpen en te vatten. Het is uiteraard zeer noodzakelijk dat leiders begrijpen en vatten hoe werk vordert – want vooruitgang heeft te maken met de efficiëntie van het werk en de resultaten die met dit werk worden beoogd. Als een leider niet eens begrijpt hoe het werk vordert, en het niet controleert of in de gaten houdt, hebben de meeste mensen die een plicht vervullen een negatieve en passieve houding. Ze zijn dan erg apathisch en voelen zich niet echt geroepen, maar zijn achteloos en plichtmatig bezig. Het werk vordert daardoor uiteraard maar langzaam. Als niemand zich geroepen voelt, inzicht in het werk heeft en zich wil inzetten om leiding en toezicht te verschaffen – en mensen te disciplineren en aan te pakken – zullen de efficiëntie en effectiviteit van het werk vanzelfsprekend heel gering zijn. Als leiders en werkers dit niet eens kunnen zien, zijn ze achterlijk en blind. Daarom is het van het grootste belang dat leiders en werkers stipt uitzoeken, in de gaten houden en zich op de hoogte stellen hoe het met de vooruitgang van het werk is gesteld. Mensen zijn werkschuw, dus zonder leiding, aansporing en opvolging door leiders en werkers die een actueel begrip hebben van de vooruitgang van het werk, zijn mensen geneigd het kalm aan te doen, en zijn ze lui en plichtmatig bezig. Met een dergelijke houding ten opzichte van hun werk zal de vooruitgang van dit werk zwaar gehinderd worden, evenals de effectiviteit ervan. Gezien deze omstandigheden moeten bekwame leiders en werkers elk aspect van het werk in de gaten houden en op de hoogte blijven van de situatie met betrekking tot medewerkers en het werk; ze moeten absoluut niet als valse leiders zijn. Valse leiders zijn achteloos en nonchalant in hun werk, ze hebben geen verantwoordelijkheidsgevoel en ze lossen problemen niet op als ze zich voordoen. Wat voor werk het ook is, ze doen het altijd vluchtig, zijn achteloos en plichtmatig bezig; alles wat ze zeggen, klinkt hoogdravend en hol, ze spuien doctrine en doen dingen voor de vorm. In het algemeen is dit de wijze waarop valse leiders te werk gaan. Ze zijn te vergelijken met antichristen, hoewel ze openlijk niets slechts doen en niet opzettelijk kwaadaardig zijn. Maar vanuit het oogpunt van effectiviteit mogen we gerust stellen dat ze achteloos en plichtmatig bezig zijn, dat ze zich niet geroepen voelen, dat ze geen gevoel van verantwoordelijkheid of toewijding hebben ten opzichte van hun werk” (Het Woord, Vol. 4, Verantwoordelijkheden van leiders en werkers). Nadat ik Gods woorden had gelezen, voelde ik me heel schuldig. Gedroeg ik me niet net als een valse leider? Omdat ik lui was en graag aan mijn lichaam toegaf, heb ik het werk niet opgevolgd of gecontroleerd, wat de algemene voortgang en resultaten van ons werk ernstig heeft geschaad. Mijn verbeelding vertelde me dat het werk goed was afgehandeld en er niet veel problemen waren maar eigenlijk waren er nog steeds veel problemen op te lossen. Omdat ik geen last droeg en onverantwoordelijk was, was ik blind voor al onze problemen. Door na te denken, besefte ik ook dat ik een verkeerd gezichtspunt had. Toen ik zag dat mijn broeders en zusters proactief waren en vooruitgang boekten in hun plichten, dacht ik dat iedereen zeer gemotiveerd was voor zijn plichten en niet gecontroleerd hoefde te worden. Gods woord heeft lang geleden al onthuld dat mensen inert zijn en een diepgewortelde verdorven gezindheid hebben. Voordat mensen de waarheid verkrijgen en voordat hun gezindheid verandert, geven ze altijd toe aan het vlees en hunkeren ze naar gemak, modderen ze aan en gebruiken ze slimmigheidjes en trucjes bij hun plichten en handelen ze naar hun eigen ideeën en praktiseren niet volgens de principes. Ik was geen uitzondering. Zonder het oordeel en de zuivering van God en zonder de reminders en supervisie van onze broeders en zusters doe ik makkelijk een stapje terug en doen er zich waarschijnlijk problemen voor in mijn plichten. Dus moet ik zowel het werk volgen en er toezicht op houden als problemen en afwijkingen in onze plichten snel ontdekken en oplossen om het werk vlot te laten verlopen. Maar mijn kijk op dingen was absurd. Ik begreep de verdorven aard van de mens niet en bekeek de mensen en dingen niet naar Gods woord. Ik vertrouwde gewoon op mijn eigen verbeelding, controleerde of volgde het werk niet, loste de problemen niet op tijd op, maar wilde toch goede resultaten. Dit was een uiting van een valse leider die geen praktisch werk deed. Hoewel ik geen duidelijk kwaad deed, ging de efficiëntie van het werk achteruit doordat ik onverantwoordelijk was en dat verlies is niet te herstellen. Later heb ik mezelf opengesteld en over mijn gesteldheid gecommuniceerd met mijn broeders en zusters. Ik wees er ook op dat iedereen zijn plichten te licht opvatte en de voortgang niet zocht in zijn plichten, en samen zochten we naar oplossingen. Daarna was ik wat serieuzer in mijn plicht. Steeds als mijn werk klaar was, vroeg ik me af of er nog ruimte voor verbetering was. Ik volgde het werk van mijn broeders en zusters vaak en onze resultaten verbeterden wat.

Niet lang daarna kwamen we een probleem tegen bij het maken van video’s en de teamleider vroeg of ik een goede methode of suggestie had. Ik wist niet wat ik moest antwoorden, dus zei ik: “Ik heb nog geen goede oplossing gevonden. Laten we erover na blijven denken.” Later besefte ik dat een doorbraak voor deze moeilijkheid niet met een paar simpele woorden kon worden bereikt. Ik zou informatie moeten opzoeken, onderzoek doen en een praktisch pad vinden. Dit zou veel tijd en moeite kosten en ik zou steeds dingen moeten uitproberen en de resultaten moeten evalueren. Of ik uiteindelijk zou slagen is moeilijk te zeggen. Als het niet werkte, zou mijn inspanning dan niet voor niets zijn geweest? Hoe meer ik erover nadacht, hoe meer het als een vervelend klusje voelde. Ik dacht: vergeet het maar, de dingen zijn goed zoals ze zijn. De resultaten zijn voor het moment goed. Er is dus geen haast om dit op te lossen. En toen schoof ik het probleem terzijde. Ik voelde me destijds een beetje ongemakkelijk. Het was niet dat er geen manier was om het op te lossen. Ik hoefde alleen maar een iets hogere prijs te betalen. Later vertelde de teamleider me nogmaals: “De broeders en zusters hebben moeilijkheden en we moeten dat oplossen.” De reminder van de teamleider zette me aan het denken: “Moet jij als supervisor niet het voortouw nemen om moeilijkheden aan te pakken en problemen van mensen op te lossen? Maar als ik problemen zie, vermijd ik ze en ik heb geen verantwoordelijkheidsgevoel.” Ik voelde me schuldig en bad dus tot God: “God, als ik moeilijkheden tegenkom op het werk wil ik nooit hard werken en denk ik altijd aan de belangen van mijn lichaam. Ik weet dat dit niet overeenkomt met Uw wil Help me alstublieft met over mezelf na te denken en mijn onjuiste gesteldheid te veranderen.”

Ik vroeg me tijdens mijn godsdienstbeoefeningen af: “Waarom houd ik bij mijn plicht altijd rekening met mijn lijf? Waarom kan ik geen prijs betalen om praktisch werk te doen?” Op een dag zag ik twee passages van Gods woorden, waardoor ik het begreep. Almachtige God zegt: “Wat is het gif van Satan? Hoe kan dat worden uitgedrukt? Wanneer je bijvoorbeeld vraagt: ‘Hoe horen de mensen te leven? Waar moeten de mensen voor leven?’ antwoorden de mensen: ‘Ieder voor zich en God voor ons allen’. Deze ene zin drukt de onderliggende oorzaak van het probleem uit. De filosofie en logica van Satan is het leven van de mensen geworden. Waar mensen ook naar streven, ze doen het voor zichzelf en dus leven ze alleen maar voor zichzelf. ‘Ieder voor zich en God voor ons allen’ – dit is de levensfilosofie van de mens en het representeert ook de menselijke natuur. Deze woorden zijn reeds de natuur van de verdorven mensheid geworden, het ware portret van de satanische natuur van de verdorven mensheid, en deze satanische natuur is al de basis geworden van het bestaan van de verdorven mensheid; duizenden jaren heeft de verdorven mensheid geleefd volgens dit vergif van Satan, tot op de dag van vandaag” (Het Woord, Vol. 2, De gesprekken van Christus van de laatste dagen, Hoe het pad van Petrus te bewandelen). “Het vlees van de mens is als de slang. In essentie wil het hun leven beschadigen en – als het volledig de vrije hand krijgt – verlies je je leven. Het vlees behoort aan Satan. Het heeft buitensporige verlangens. Het gaat alleen voor zichzelf. Het jaagt comfort en verkwisting na en wentelt zich om in luiheid en nietsdoen. Op een zeker moment, nadat je eraan tegemoet bent gekomen, zul je er uiteindelijk aan onderdoor gaan. Dat wil zeggen, als je er nu aan tegemoet komt, komt het de volgende keer om meer vragen. Het heeft altijd extravagante verlangens en eist nieuwe dingen op. Het vlees maakt misbruik van het feit dat je eraan toegeeft, zodat je het maar nog meer zult koesteren en gaat leven naar zijn comfort. Als je het niet overwint, zul je uiteindelijk jezelf verwoesten. Of je je leven kunt winnen voor God en wat je einde zal zijn, hangt af van hoe je je tegen het vlees verzet. God heeft je gered, verkozen en voorbestemd. Maar als je nu niet bereid bent om Hem te behagen, de waarheid in praktijk te brengen en tegen je eigen vlees in opstand te komen met een hart dat God echt liefheeft, zul je uiteindelijk jezelf te gronde richten en zodoende extreme pijn te verduren hebben. Als je altijd toegeeft aan het vlees, zal Satan je geleidelijk opslokken en geen leven voor je overlaten of aanraking van de Geest toelaten, totdat de dag komt dat je vanbinnen volledig duister zult zijn. Als je in duisternis wandelt, ben je door Satan gevangengenomen, heb je God niet meer in je hart en op dat moment zul je Gods bestaan ontkennen en Hem verlaten” (Het Woord, Vol. 1, Het werk van God en het kennen van God, Alleen houden van God is werkelijk geloven in God). Na het lezen van Gods woorden zag ik hoe gevaarlijk mijn gesteldheid was! Ik leefde naar de Satanische filosofie: “Ieder voor zich en God voor ons allen.” Ik was vooral egoïstisch. Wat er ook gebeurde, ik dacht altijd eerst aan het belang van mijn lichaam. Als ik in mijn plicht een probleem tegenkwam dat moest worden opgelost, dacht ik nooit hoe het werk van de kerk daar van kon profiteren. Ik maakte me altijd druk om mijn lichaam en wilde altijd minder lijden en een lagere prijs betalen. Hoewel ik sommige problemen door een prijs te betalen en de tijd te nemen ze te bestuderen en uit te zoeken, eigenlijk zou kunnen oplossen, vond ik, omdat ik om mijn lijf gaf en niet bereid was te lijden, professioneel onderzoek geestelijk te inspannend. Het gevolg was dat het probleem nooit werd opgelost en het werk nooit verbeterde. Gods woord onthult dat het vlees van de mensen in wezen aan Satan toebehoort en het vlees altijd veel verlangens en eisen heeft. Hoe meer we daaraan toegeven, hoe groter het verlangen en bij een conflict tussen het belang van ons vlees en onze plichten zullen mensen het vlees volgen en het werk van de kerk terzijde schuiven, als ze naar comfort verlangen. Dit bevredigt het vlees, maar schaadt het werk van de kerk, en uiteindelijk beledigt het Gods gezindheid en dus verafschuwt en verstoot God ons. De gevolgen van aan het vlees toegeven en naar comfort hunkeren, zijn ernstig. Ik zag de essentie van het vlees niet en hunkerde altijd naar comfort. Lijfelijk genot vond ik belangrijker dan wat dan ook. Waren mijn bezigheden en meningen niet dezelfde als die van ongelovigen? Ongelovigen zeggen vaak: “Wees aardig voor jezelf” wat betekent dat je je lichaam niet moet laten lijden en aan alle verlangens en eisen van het lichaam moet toegeven. Ze leven alleen voor het vlees, ze begrijpen de waarde en betekenis van een menselijk leven helemaal niet en ze hebben geen juiste richting en niet het goede doel in hun leven. In hun hart vinden ze geen troost en ze brengen hun leven door in leegte, ze leven helemaal voor niets. Sommige mensen in de kerk hunkeren altijd naar de geneugten van het vlees, zoeken de waarheid niet, verwaarlozen hun plichten, halen trucjes uit en laten het afweten, waar het werk van de kerk ernstig onder lijdt, uiteindelijk worden ze ontslagen. Sommigen waren voortdurend slordig in de uitvoering van hun plicht, konden geen enkele plicht goed uitvoeren en werden uiteindelijk ontslagen. Hoe beangstigend om daaraan te denken! Toen dacht ik over mezelf na. Ik geloofde al jaren in God, maar mijn ideeën waren helemaal niet veranderd. Ik stelde het belang van mijn lichaam boven de waarheid. Ik hunkerde alleen naar comfort en vervulde mijn plicht slechts voor de vorm. Als het zo doorging, zou ik dan niet ook worden verworpen en verstoten door God? Toen ik me dat realiseerde, werd ik heel bang. Ik moest geen rekening meer houden met mijn lichaam. Ik wilde serieus mijn plicht vervullen en mijn verantwoordelijkheden nemen.

Op een dag keek ik naar een video waarin Gods woorden werden voorgelezen en vond ik een praktisch pad. Gods woorden zeggen: “Als je iemand bent die echt in God gelooft, moet je vertrouwen op je geweten en verstand, en hard werken bij het vervullen van je plicht. Wat betekent het om echt hard te werken? Als je alleen maar tevreden bent met een symbolische inspanning en een beetje lichamelijk lijden, maar je plicht totaal niet serieus neemt en de principes van de waarheid niet zoekt, dan is dit niets meer dan onachtzaamheid en plichtmatigheid – je spant je niet echt in. Om je echt in te spannen, moet je je geven met je hart, God in je hart vrezen, Gods wil in het oog houden, doodsbang zijn dat je God ongehoorzaam bent en kwetst, en elke beproeving ondergaan om je plicht goed te vervullen en God tevreden te stellen: als je een hart hebt dat op deze manier van God houdt, zul je je plicht naar behoren kunnen vervullen. Als er geen vrees voor God in je hart is, zul je geen last dragen bij het vervullen van je plicht, zul je er niet in geïnteresseerd zijn en zul je onvermijdelijk achteloos en plichtmatig handelen, de handelingen mechanisch verrichten zonder enig werkelijk effect te sorteren – dat is niet het vervullen van een plicht. Als je werkelijk het gevoel hebt een last te dragen en voelt dat het vervullen van je plicht je persoonlijke verantwoordelijkheid is, en dat je, als je je plicht niet vervult, het leven niet waard bent, en een beest bent, dat je het alleen waard bent een mens genoemd te worden en je je geweten alleen onder ogen kunt komen als je je plicht naar behoren vervult – als je deze last voelt bij het vervullen van je plicht – dan zul je alles gewetensvol kunnen doen en zul je de waarheid kunnen zoeken en dingen kunnen doen in overeenstemming met de principes, en dientengevolge je plicht naar behoren kunnen vervullen en God tevreden kunnen stellen. Als je de missie waard bent die God je heeft gegeven, als je alles waard bent wat God voor je heeft opgeofferd en Zijn verwachtingen van jou waard bent, dan doe je echt je best” (Het Woord, Vol. 2, De gesprekken van Christus van de laatste dagen, Om zijn plicht goed uit te voeren, moet iemand minimaal een geweten en rede hebben). “Wanneer egoïsme en opportunisme in je opkomen, en je dit beseft, moet je tot God bidden en de waarheid zoeken om hier iets aan te doen. Het eerste waarvan je je bewust moet zijn, is dat deze manier van handelen in wezen een schending is van de beginselen van de waarheid, dat het schadelijk is voor het werk van de kerk, dat het egoïstisch en verachtelijk gedrag is en dat het iets is wat normale mensen niet zouden moeten doen. Je moet je eigen belangen en egoïsme opzij zetten, en denken aan het werk van de kerk – dat is wat God wil. Als je, na over jezelf te hebben nagedacht door middel van gebed, werkelijk beseft dat zo handelen egoïstisch en verachtelijk is, zal het gemakkelijk zijn je eigen egoïsme opzij te zetten. Wanneer je je egoïsme en opportunisme opzij zet, zul je je gegrond voelen, zul je in vrede verkeren, blij zijn, en zul je het gevoel krijgen dat je gedrag zinvol en gewetensvol moet zijn, dat je moet denken aan het werk van de kerk, dat je niet gefixeerd moet zijn op je eigen belangen; dat is zo egoïstisch, verachtelijk en verstoken van geweten of zin. Onbaatzuchtig handelen, denken aan het werk van de kerk, en alleen doen wat God tevredenstelt, is rechtvaardig en eervol, en zal waarde geven aan je bestaan. Als je zo op aarde leeft, ben je open en eerlijk, leef je normale menselijkheid en het ware beeld van de mens na, en heb je niet alleen een zuiver geweten, maar ben je ook alles waard wat God je schenkt. Hoe meer je op zo’n manier leeft, hoe meer gegrond je je zult voelen, hoe vrediger en vreugdevoller je zult zijn, en hoe helderder je je zult voelen. Zul je op die manier je voeten niet op de goede weg van het geloof in God hebben gezet?” (‘Geef je ware hart aan God, en je kunt waarheid verkrijgen’ in ‘De gesprekken van Christus van de laatste dagen’). Ik begreep dat ik hard moest werken volgens Gods woord om mijn plicht goed te doen. Het volstond niet om ogenschijnlijk hard te werken en een prijs te betalen. Het belangrijkste is deze last in mijn hart te dragen, het werk van de kerk boven alles te stellen, mijn best te doen en de dingen bereiken die zouden moeten. Alleen zo ben ik de grote moeite die God voor mij doet waard en kan ik echt als een mens leven. Het werk van het getuigen van God door middel van goede video’s is heel belangrijk! Ik moet op God vertrouwen en mijn best doen om mijn plicht goed te vervullen. Hoewel er zich diverse moeilijkheden en problemen voordoen in mijn plicht, heb ik door deze moeilijkheden mijn verderfelijke gesteldheid van hunkeren naar comfort en veronachtzamen van voortgang duidelijk begrepen. Ik besefte dat mijn ideeën over mijn bezigheden niet klopte en dus kon ik berouw hebben en veranderen. Het was mijn kans om de waarheid te verkrijgen en mijn verdorven gezindheid af te werpen. Tegelijkertijd zag ik mijn professionele tekortkomingen. We moeten onze professionele vaardigheden ontwikkelen om vooruitgang te boeken in onze plichten. Toen ik Gods wil begreep, was ik gemotiveerd. Later bad ik tot God over onze problemen en moeilijkheden. Ik zocht Gods begeleiding en besprak oplossingen met mijn broeders en zusters. Uit de grond van mijn hart wilde ik niet meer lui achterover leunen en ook werkte ik hard om professionele vaardigheden te leren. Als ik vast kwam te zitten en het op wilde geven, bad ik tot God, verloochende het vlees en wijdde mezelf aan mijn plicht. Na een tijdje kwam eindelijk de doorbraak. Het probleem was snel opgelost en de resultaten werden een beetje beter dan voorheen. Ik voelde me veel zekerder nu ik mijn plicht zo deed. Eigenlijk is het niet zo moeilijk om problemen op te lossen en praktisch werk te doen en heb ik niet zoveel geleden. Ik moest alleen consciëntieuzer zijn in mijn plicht om Gods begeleiding en zegeningen te ontvangen. Mijn binnengaan is nog steeds heel beperkt. In de toekomst richt ik me dus op het oplossen van mijn verdorven gezindheid in mijn plicht en doe ik mijn plicht met mijn hele hart om God tevreden te stellen!