Door Song Yu, Nederland

In 2019 werd ik gekozen als leider en werkte ik samen met Wayne. Gedurende onze contacten ontdekte ik dat hij meerdere jaren als leidinggevende had gewerkt en veel verschillende projecten had gedaan. Later werd hij uitgekozen om als opperleider te dienen en werd hij verantwoordelijk voor meerdere kerken. Ik dacht dat hij wel een vrij goed kaliber en goed inzicht in de principes moest hebben en de waarheid moest begrijpen. Hoe zou hij anders zulk belangrijk werk aankunnen? Onwillekeurig bewonderde ik hem een beetje. Ik zei tegen mezelf dat ik net de kneepjes leerde en veel principes niet kende. Ik had niet veel inzicht in dingen en zou vast in de war raken van ingewikkelde problemen. Nu ik samenwerkte met iemand die de principes kende, moest ik van hem leren en de principes zo gauw mogelijk onder de knie krijgen om het werk van de kerk goed te doen.

Na verloop van tijd hoorde ik Wayne op bijeenkomsten vertellen over een plicht die hij had gehad op het vasteland van China. Omdat het niet goed ging in enkele kerken kreeg hij er de leiding over. Aanvankelijk dacht hij dat het een zware klus zou zijn en wilde hij niet gaan, maar nadat hij Gods woorden had gegeten en gedronken en had gebeden, accepteerde hij de plicht. Toen hij die had aangenomen waren er wat echte problemen, maar door een periode van hard werk begon het werk van de kerken beter te gaan. Toen ik zijn beschrijving hiervan hoorde, dacht ik dat hij een goed kaliber had, echt een last op zich had genomen en rekening hield met Gods wil. Ik dacht dat hij projecten liet herleven die op sterven na dood waren. Hij moest wel het werk van de Heilige Geest en Gods leiding en zegeningen hebben. Onwillekeurig bewonderde ik hem zelfs nog meer. Toen onze samenwerking voortduurde, luisterde ik goed naar zijn communicatie. Hij vertelde hoe hij zijn familie had achtergelaten, zijn gevoelens opzij had gezet om zijn plicht te doen, hoe zijn familie had geprobeerd hem tegen te houden, hoe hij Satans listen had overwonnen en standvastig had gestaan in zijn getuigenis, hoe hij stap voor stap antichristen had herkend en hoe hij die uit de kerk had gekregen om broeders en zusters te beschermen. Hij vertelde ook hoe hij leiders steunde die moeite hadden met hun werk en hen begeleidde bij het leren van de principes. Bij het luisteren naar al zijn verhalen had ik het gevoel dat hoewel we collega’s waren hij op een hoger niveau stond dan wij gewone mensen, dat hij alles in een breder perspectief zag en dat we niet aan hem konden tippen. Een tijdlang lette ik goed op hoe hij zijn plicht uitvoerde. Op bijeenkomsten communiceerde hij eerst over Gods woorden met betrekking tot Gods liefde voor mensen en het rekening houden met Zijn wil, over hoe God in ons werkt en ons redt, hoeveel genade Hij schenkt en hoe we Zijn liefde moeten vergoeden. Vervolgens communiceerde hij over hoe je praktisch werk moest doen en hoe hij in China in elke locatie was gedoken om echt werk gedaan te krijgen en resultaten te boeken. Als hij na dat alles merkte dat er problemen waren op een bepaald gebied, las hij die leiders de les omdat ze geen praktisch werk deden. Hij zei dat ze geen menselijkheid of geweten hadden en onverantwoord waren, geen rekening hielden met Gods wil, en dat ze daarom niet Gods leiding hadden en geen resultaten boekten. Dan praatte hij over zijn werk in China, hoe hij op God steunde om het werk van de Heilige Geest te krijgen en alle problemen en moeilijkheden op te lossen. Dan droeg hij die leiders op om terug te gaan en erop te vertrouwen dat God alles zou oplossen. Na een tijdje begon hij hen op bijeenkomsten heel gedetailleerde vragen te stellen en op sommige plaatsen zagen ze meer succes in hun evangeliewerk. Die stijl van werken was volkomen nieuw voor me. Elke fase was verbonden met de volgende en het was echt systematisch. Zijn manier van spreken en werken was doortastend en zelfverzekerd en veel broeders en zusters bewonderden hem echt. Omdat hij lang als leider had gediend en veel ervaring had opgedaan, dacht ik dat hij beter was dan ik in het aanpakken en oplossen van problemen. Zijn stijl van werken leek zo verheven en ik vroeg me af wanneer ik kon zijn zoals hij. Als ik de dingen net zo ging doen als hij, zou ik misschien ook goede resultaten boeken en zouden anderen tegen me opkijken. Op bijeenkomsten met broeders en zusters begon ik daarna met passages over rekening houden met Gods wil. Ik communiceerde over hoe God in ons werkt en ons redt, hoe we Gods liefde moeten vergoeden, en hoe we ons kunnen inzetten voor onze plicht en praktisch werk kunnen doen. Als de evangeliewerkers geen goede resultaten boekten, imiteerde ik Waynes manier van spreken en las ik hen de les, en zei ik dat hun gebrek aan resultaten wel moest komen doordat ze in hun plicht geen last op zich namen. Ik zei dat zulke mensen geen geweten of menselijkheid hebben, dat ze gewoon dienstdoeners zijn. Op elke bijeenkomst stelde ik gedetailleerde vragen over de resultaten van hun evangeliewerk. Als het er niet goed uitzag, was ik laatdunkend tegen hen en dacht ik dat ze zelfs na zoveel communicatie nog geen goed resultaat konden boeken en er dus geen moeite voor deden. Dan communiceerde ik over hoe ze praktisch werk konden doen in hun plicht, en hoe ze zich konden inzetten en konden voorkomen nonchalant te zijn. Ik las hen de les in mijn communicatie. Maar zelfs daarna werden hun prestaties niet beter. Ik begreep er niets van. Ik hield me aan Waynes methode, dus waarom zag ik geen resultaten? Pas later, toen een zuster iets tegen me zei, dacht ik na over mezelf.

We hadden het over hoe we ons voelden in onze plicht en over onze uitdagingen. Ze luchtte haar hart tegen me en zei dat ze zich sterk onder druk voelde gezet en geremd in haar werk met mij. Op elke bijeenkomst deed ik hooghartig en berispte ik haar. Dan verzamelde ze moed, ploeterde ze verder en vinkte ze gewoon maar dingen af van een lijst. Ze was bang dat ze een uitbrander zou krijgen als ze het niet goed deed en stond zo onder druk dat ze niet meer met me op bijeenkomsten wilde zijn. Ze zei ook dat ik niet veel deelde over mijn verdorvenheid en gebreken, maar alleen sprak over de problemen van anderen. Daardoor konden mensen niet in mijn hart kijken en voelden ze een afstand tussen henzelf en mij. Ze huilde toen ze me dit vertelde. Dat was erg onthutsend om te horen. Ik voelde dat ik haar groot onrecht had aangedaan. Ik wist niet dat ik anderen zo kwetste als ik mijn plicht op die manier deed. Ik wilde alleen mijn plicht goed doen en de resultaten van ons werk verbeteren. In plaats daarvan deed ik mijn plicht niet goed en voelden broeders en zusters zich door mij geremd. Wat deed ik verkeerd? Ik kwam in gebed en zoekend voor God. Ik vroeg Hem mij te helpen mijn probleem te begrijpen.

Tijdens mijn godsdienstoefeningen zag ik deze passage van Gods woorden: “Als je als kerkleider of -medewerker Gods uitverkorenen moet leiden in het binnengaan in de werkelijkheid van de waarheid en het op juiste wijze getuigenis geven van God, is het van het grootste belang om mensen te helpen om meer tijd te besteden aan het lezen van Gods woorden en het communiceren van de waarheid, zodat Gods uitverkorenen diepere kennis kunnen hebben van Gods bedoelingen bij het redden van de mens en het doel van Gods werk, en Gods wil en Zijn verschillende vereisten ten aanzien van de mens kunnen begrijpen, om ze zo in staat te stellen hun plicht goed te doen en God tevreden te stellen. […] Kun je mensen de waarheid laten begrijpen en laten binnengaan in de werkelijkheid ervan als je alleen woorden van doctrine herhaalt en mensen de les leest en aanpakt? Als de waarheid die je communiceert niet echt is en niets meer is dan woorden van doctrine, zal het niets opleveren, hoezeer je ze ook aanpakt en de les leest. Denk je dat als mensen bang voor je zijn en doen wat je tegen ze zegt en geen bezwaar durven te maken hetzelfde is als de waarheid begrijpen en gehoorzaam zijn? Dat is een grote vergissing; binnengaan in het leven is niet zo eenvoudig. Sommige leiders zijn als een nieuwe manager die een sterke indruk probeert te maken, ze proberen hun pas gevonden gezag op te leggen aan Gods uitverkorenen, zodat iedereen zich aan hen onderwerpt en denken dat dit hun werk makkelijker zal maken. Als je verstoken bent van de werkelijkheid van de waarheid, zal je ware gesteldheid al gauw worden blootgelegd, zal je ware aard worden onthuld en zou je heel goed verstoten kunnen worden. In sommige bestuurlijke werkzaamheden is een beetje aanpakken, snoeien en discipline acceptabel. Maar als je de waarheid niet kunt communiceren zul je uiteindelijk niet in staat zijn het probleem op te lossen en dat zal van invloed zijn op de resultaten van het werk. Als je, welke problemen zich ook voordoen in de kerk, mensen de les blijft lezen en blijft beschuldigen – als je altijd alleen maar je kalmte verliest – dan is dat je verdorven gezindheid die zich laat zien en heb je het lelijke gezicht van je verdorvenheid getoond. Als je altijd op een voetstuk staat en mensen zo de les leest, zullen mensen na verloop van tijd niet het voedsel van het leven van je kunnen ontvangen, zullen ze niets echts winnen en zullen ze in plaats daarvan afkeer en walging van je hebben” (Het Woord, Deel III, De gesprekken van Christus van de laatste dagen, deel drie). Alles wat God beschreef, was precies van toepassing op mij. Als ik op bijeenkomsten zag dat broeders en zusters geen resultaten boekten, probeerde ik niet hun echte worstelingen te begrijpen, of de redenen waarom ze het evangelie niet goed verspreidden. Ik deed geen moeite om te communiceren over de waarheid om hen te helpen met hun problemen. Ik berispte hen alleen hooghartig en bekritiseerde hen omdat ze geen last droegen en geen menselijkheid hadden. Dan voelden broeders en zusters zich geremd, waren bang voor me en bleven op afstand. Ik berispte hen hooghartig, maakte hen gestrest en deed gewichtig in plaats van waarheden te communiceren en hen te helpen. Als dat zo doorging, kon ik een valse leider of antichrist worden. Toen ik inzag wat een ernstig probleem het was, kwam ik voor God en bad: “God, ik heb mijn macht misbruikt en zonder nadenken mensen behandeld. Ik heb het niet goed gedaan in mijn plicht en heb broeders en zusters gekwetst. Ik wil u berouw tonen. Wijs me alstublieft de weg.” Daarna vond ik een beoefeningspad in sommige woorden van God. Op bijeenkomsten vroeg ik voortaan broeders en zusters eerst om over hun worstelingen te praten. Dan vertelde ik hen hoe ik de problemen zag en deelde ik communicatie. Op die manier voelden de anderen zich niet geremd en kregen ze wat hulp. Ik voelde me veel beter toen ik het een tijdje zo had gedaan.

Ik dacht dat ik die les al goed genoeg had geleerd, tot ik een passage uit Gods woorden las die me hielp begrijpen waarom ik Waynes werkpraktijk nadeed en deze weg in mijn geloof in God koos. Gods woorden zeggen: “Wat het niveau van een leider of werker ook is, als jullie ze aanbidden omdat ze een beetje waarheid begrijpen en een paar begaafdheden hebben, en als jullie geloven dat ze de werkelijkheid van de waarheid bezitten en dat ze jullie kunnen helpen, en als jullie ze in alles vereren en in alles op hen vertrouwen en zo redding trachten te bereiken, dan is dat dwaas en onnozel van jullie en loopt het uiteindelijk op niets uit, omdat het uitgangspunt inherent verkeerd is. Hoeveel waarheden iemand ook begrijpt, niemand kan in de plaats van Christus komen, en hoe begaafd iemand ook is, daarmee bezit hij nog niet de waarheid. Degenen die mensen aanbidden, vereren en volgen zullen dus uiteindelijk allemaal worden verstoten, ze zullen allemaal veroordeeld worden. Als mensen in God geloven, kunnen ze alleen maar God vereren en volgen. Ongeacht hun rang onder de leiders zijn leiders en werkers nog steeds gewone mensen. Als je hen als je directe superieuren ziet, als je het idee hebt dat ze superieur zijn aan jou, dat ze competenter zijn dan jij en dat ze jou zouden moeten leiden, dat ze op alle manieren met kop en schouders boven iedereen uitsteken, dan is dat verkeerd – dan is dat jouw misvatting. En wat zijn de consequenties waartoe deze misvatting leidt? Het zal er onbewust toe leiden dat je jouw leiders afmeet aan vereisten die niet met de werkelijkheid overeenkomen en dat je niet in staat zult zijn hun problemen en tekortkomingen op de juiste manier te behandelen. Tegelijkertijd zul je, zonder het te weten, sterk aangetrokken worden door hun flair, bekwaamheid en talenten, zodat je voordat je er erg in hebt hen aanbidt en zij jouw goden zijn geworden. Het pad vanaf het moment dat zij jouw rolmodel zijn geworden, het onderwerp van jouw aanbidding, tot aan het moment dat je een van hun volgers bent geworden, is een pad dat je onbewust van God weg zal leiden. En zelfs terwijl je je langzaam van God verwijdert, geloof je toch dat je God volgt, dat je in het huis van God bent en dat je in de aanwezigheid van God bent. Maar eigenlijk ben je weggelokt door de knechtjes van Satan, door antichristen, en dat voel je niet eens, wat een gevaarlijke stand van zaken is. Om dit probleem op te lossen moet aan de ene kant de aard en essentie van de antichristen kunnen worden herkend, de lelijke tronie van de haat van de waarheid die de antichristen koesteren, en hun weerstand tegen God kunnen worden doorzien, en moet er bovendien bekendheid zijn zowel met de door antichristen vaak gebruikte technieken van mensen misleiden en verlokken als met de manier waarop ze dingen doen. Aan de andere kant moeten jullie streven naar kennis over Gods gezindheid en wezen, moet het jullie duidelijk zijn dat alleen Christus de waarheid, de weg en het leven is en dat een mens aanbidden jullie rampspoed en ongeluk zal brengen. Jullie moeten erop vertrouwen dat alleen Christus mensen kan redden en jullie moeten met absoluut geloof Christus volgen en gehoorzamen. Alleen dat is het juiste pad van het menselijk bestaan. Sommigen zouden kunnen zeggen: ‘Nou ja, ik heb best wel redenen om die leiders te aanbidden. In mijn hart aanbid ik natuurlijk iedereen die getalenteerd is, ik aanbid iedere leider die met mijn opvattingen overeenkomt.’ Waarom houd je eraan vast een mens te aanbidden ondanks dat je in God gelooft? Als puntje bij paaltje komt, wie is het dan die jou zal redden? Wie is het die oprecht van jou houdt en jou beschermt? Kun je dat echt niet zien? Als je in God gelooft en God volgt, zou je naar Zijn woord moeten luisteren en als iemand juist spreekt en handelt en dit overeenkomt met de principes van de waarheid, is de waarheid gehoorzamen dan niet in orde? Waarom ben je zo minderwaardig? Waarom houd je je eraan vast dat je iemand moet vinden die je aanbidt om te volgen? Waarom vind je het fijn om Satans slaaf te zijn? Waarom ben je niet in plaats daarvan een dienaar van de waarheid? Hieruit blijkt of een mens verstand en waardigheid heeft. […] Als je de waarheid niet nastreeft en altijd mensen volgens je eigen waandenkbeelden beschouwt, altijd mensen vereert en op hen vertrouwt en blindelings mensen vleit, als je de weg van streven naar de waarheid niet volgt, wat is dan de ultieme consequentie? Iedereen is in staat je te bedriegen. Je kunt mensen niet zien zoals ze echt zijn, zelfs niet de meest flagrante antichristen die jou in verwarring brengen met hun manipulatie. Toch blijf je ze bewonderen vanwege hun capaciteiten en dans je elke dag naar hun pijpen. Dat betekent dat je volslagen idioot bent. Er kan met zekerheid worden gesteld dat datgene waarin je gelooft niet de ware God is, maar een vage God en dat jij absoluut niet iemand bent die de waarheid nastreeft” (Het Woord, Deel IV, Antichristen ontmaskeren, Artikel zes: Ze gedragen zich slinks, ze zijn despotisch en dictatoriaal, ze communiceren nooit met anderen en dwingen anderen hen te gehoorzamen). Nadat ik Gods woorden had gelezen zag ik in dat ik, hoewel ik geloof had, me op de weg bevond van het vereren van mensen. Ik wist door mijn contacten met Wayne dat hij jarenlang leider was geweest, dus ik dacht dat hij naar de waarheid streefde en ik bewonderde hem echt. Ik wist dat hij verantwoordelijk was geweest voor het werk van meerdere kerken en dat hij de boel opgepept had toen het slecht ging met die kerken. Daarom bewonderde ik hem des te meer. Ik dacht dat hij de leiding van de Heilige Geest en Gods zegeningen had om al dat werk gedaan te krijgen. Toen ik hem hoorde praten over hoe hij rekening hield met Gods wil en over zijn werkmethoden en resultaten, dacht ik dat Wayne van al die leiders en medewerkers het beste kaliber en de beste capaciteiten had, dat hij een grotere gestalte had. Voor ik het wist had ik een groots beeld van hem in mijn hoofd. Ik begon hem te vereren. Ik dacht dat als ik een bekwame leidster wilde worden ik van zijn stijl van werken moest leren. Op bijeenkomsten luisterde ik niet echt naar wat anderen zeiden. Ik dacht dat hun communicatie niet kon tippen aan die van mij, maar als Wayne begon te spreken concentreerde ik me helemaal op hem. Soms noteerde ik de kernpunten die hij noemde, bang dat ik iets belangrijks zou missen. In die tijd kwam ik helemaal niet voor God om te bidden en te zoeken. Ik zocht niet naar principes uit Gods woorden over hoe leiders horen te werken. Ik bracht alleen Waynes woorden en stijl van werken in praktijk, alsof ze de waarheid waren. Ik imiteerde zelfs al zijn gebaren, de manieren waarop hij preekte en zich gedroeg. Hij nam in mijn hart een te hoge plaats in. Hij beïnvloedde hoe ik dingen deed en mijn plicht uitvoerde. Hij was mijn afgod geworden. Technisch gezien geloofde ik in God en volgde ik Hem, maar in feite volgde ik Wayne en was God Zijn plaats in mijn hart verloren. Ik hemelde een mens op, ik volgde een mens, wat in wezen neerkwam op het volgen van Satan, afstand nemen van God en Hem verraden. De Heer Jezus zei eens: “Aanbid de Heer, uw God, vereer alleen hem” (Matteüs 4:10). God is een jaloerse God en Hij staat Zijn gelovigen niet toe om afgoden te vereren. Almachtige God zegt: “Omdat je je al voorgenomen hebt me te dienen, zal ik je niet loslaten. Ik ben een jaloerse God, en ik ben een God die jaloers is op de mensheid. Omdat je je woorden al op het altaar hebt geplaatst, zal ik niet toestaan dat je wegrent, nog wel onder mijn ogen, en zal ik niet toestaan dat je twee meesters dient” (Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Jullie zijn allemaal zo laag van karakter!). Ik zag in dat Gods gezindheid geen belediging duldt. Hij houdt niet van mensen die alleen in naam geloven, maar Hem niet in hun hart hebben, die in God geloven, maar die een mens volgen en God verraden. Ze doen God walgen, Hij haat hen. Toen ik inzag dat ik een mens volgde en al op de verkeerde weg was, werd ik doodsbang. Ik was ook dankbaar voor de leiding van God, die mij zo’n ernstig probleem in mij liet zien. Ik wilde echt stoppen met het ophemelen van Wayne.

Er was nog een passage die ik las: “Wat jij bewondert, is niet de nederigheid van Christus, maar die valse herders met aanzien. Je adoreert niet de lieflijkheid of de wijsheid van Christus, maar die vrijdenkers die zich wentelen in het vuil van de wereld. Je lacht om de pijn van Christus, die geen plaats heeft om Zijn hoofd neer te leggen, maar je bewondert die levenloze wezens die jagen op offeranden en leven in losbandigheid. Je bent niet bereid zij aan zij met Christus te lijden, maar je stort je maar al te graag in de armen van die roekeloze antichristen, hoewel ze je alleen maar vlees, letters en controle geven. Zelfs nu keert je hart zich nog steeds naar hen, hun reputatie, hun status en hun invloed. Maar je blijft bij een houding waarin je het werk van Christus moeilijk te verteren vindt en je bent niet bereid het te aanvaarden. Daarom zeg ik dat het je ontbreekt aan het geloof om Christus te erkennen. De enige reden waarom je Hem tot op de dag van vandaag hebt gevolgd, is alleen omdat je geen andere keuze had. Een reeks imposante beelden rijzen altijd maar weer op in je hart. Je kunt alles wat ze zeggen en doen, hun invloedrijke woorden en handen, maar niet vergeten. In jullie hart zijn ze voor altijd oppermachtig en voor altijd helden. Maar de Christus van vandaag niet. Hij is altijd maar weer onbetekenend in je hart en altijd maar weer is Hij je eerbied niet waard. Want Hij is veel te gewoon, heeft veel te weinig invloed en is allesbehalve verheven” (Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Ben jij iemand die waarlijk in God gelooft?). Gods woorden hielpen me begrijpen waarom ik een mens volgde. Ik was dol op status en macht en dat waren de dingen waar ik van nature van hield. Toen ik wist dat Wayne al die tijd leider was geweest en tal van projecten had gedaan, begon ik tegen hem op te kijken. Toen hij het werk dat hij had gedaan en de dingen die hij had bereikt beschreef, begon ik hem op te hemelen en wilde ik op een dag net zo zijn als hij. De manier waarop hij sprak en het werk dat hij deed maakten diepe indruk op me. Ik bewonderde zijn waardige communicatie en gezag in het werk. Ik vond dat een leider zo moest zijn. Maar de nederigheid en verborgenheid van Christus en Zijn lieflijkheid en grootheid bewonderde ik totaal niet. Ik zag God als iemand die kleding maakte voor Adam en Eva. Hij is de Schepper en heeft zoveel eer, maar zo presenteerde Hij zich niet. Hij maakte persoonlijk kleding voor onwetende mensen die waren verdorven door Satan. Toen de Heer Jezus onder de mensen wandelde en werkte, onthulde Hij nooit Zijn identiteit, maar waste Hij zelfs de voeten van Zijn discipelen. En nu is God geïncarneerd en op aarde gekomen om de mens te redden, gehuld in gewoon vlees, en drukt in stilte waarheden uit en geeft de mens voeding zonder ooit te pronken. Gods nederigheid en verborgenheid zijn onze liefde zo waardig. Maar ik zag niet in dat dit Gods heiligheid, grootheid en waardigheid omvat. Ik bewonderde, vereerde en volgde zelfs iedereen van wie ik zag dat hij status had en deed of hij heel wat was. Ik was zo blind en onwetend. Toen zwoer ik dat ik een echte volgeling van God zou worden, mijn plicht zou doen overeenkomstig Gods woorden en inzicht zou hebben in wat anderen samenvatten. Als hun benadering overeenstemde met de principes van de waarheid kon ik die benadering volgen, want dan volgde ik de waarheid. Maar als hun benadering indruiste tegen Gods woorden en de waarheid, als het slechts een persoonlijke gril of ervaring was, als het enige wat dat werk klaarspeelde de bewondering van anderen was, als het werk er alleen maar toe leidde dat mensen regels volgden en zich beknot voelden, kon ik het niet blindelings accepteren.

Toen ik de kwestie wat beter begreep, dacht ik aan hoe ik de anderen had berispt en geremd had doen voelen. Dat was Waynes manier van werken. Misschien voelden sommige broeders en zusters zich ook geremd door hem. En sommige anderen vonden dat Wayne op bijeenkomsten altijd mensen afkraakte en dat het onprettig was. Dus ik zei tegen hem dat hij zijn positie gebruikte om mensen te berispen en dat de anderen zich daardoor geremd voelden. Maar zijn antwoord was: “Ik weet dat ik mijn positie gebruik, maar zo boek ik resultaten. Als ik hen niet ontleedde en behandelde, zouden hun prestaties eronder lijden.” Ik was behoorlijk geschokt toen ik dat hoorde. Hij wist dat zijn aanpak problematisch was, maar bleef dingen op de verkeerde manier doen. Hij accepteerde of praktiseerde de waarheid niet. Hij gebruikte zijn positie om mensen de les te lezen en zo betere resultaten te behalen, dus zijn motieven waren verkeerd. Hij deed het voor aanzien en status. Was al zijn communicatie over rekening houden met Gods wil alleen maar lege doctrine? Bij die gedachte begon ik te twijfelen over wat voor iemand Wayne werkelijk was en lette ik beter op hoe hij zijn plicht deed. Ik wilde uitzoeken wat voor mens hij was op basis van wat hij feitelijk deed.

Toen ik hem later bijeenkomsten zag houden voor enkele teamleiders berispte hij hen omdat ze plichtmatig en niet verantwoordelijk genoeg waren. Hij zei steeds: “Hebben jullie dan geen menselijkheid of verantwoordelijkheid? Hoeveel echt werk hebben jullie gedaan?” Hij stelde ontmaskerde en bekritiseerde mensen alleen maar, maar sprak nooit over hoe ze praktische problemen in hun werk konden oplossen. Elke keer als we ons werk opsomden, vroeg hij teamleiders of meer ervaren broeders en zusters om te delen, maar hij hielp zelf nooit met oplossingen of beoefeningspaden. Hij sprak ook nooit over verdorvenheid die hij in zijn plicht had geopenbaard of over zijn eigen fouten. Het enige wat hij altijd deed was mensen uit de hoogte berispen. Daarna merkte ik dat hij nooit enig werk voortzette, maar alleen bevelen gaf. Hij legde de projecten waarmee hij belast was op de schouders van anderen en liet hen dan verslag uitbrengen. Bij taken die belangrijker waren en meer verantwoordelijkheid vergden, beschermde hij altijd zijn eigen belangen zonder rekening te houden met het werk van de kerk. In het licht van al dat gedrag overlegden mijn collega’s en ik en concludeerden dat hij een valse leider was. We vertelden alles aan een hogere leider. Toen de leider hoorde dat Wayne voortdurend zei: “Jullie zijn zus en zo”, zei hij dat Wayne zich gedroeg alsof hij tot een andere categorie behoorde dan verdorven mensen, alsof hij was vervolmaakt door God en iemand was die door God werd gebruikt. Hij wilde voor niemand buigen, maar op gelijke voet met God staan. Dat is hetzelfde als het wezen bezitten van Satan, van een antichrist. Toen de leider sprak over Satan, een antichrist, schrok ik echt. Het enige wat ik wist, was dat Wayne niet communiceerde over de waarheid om problemen op te lossen, dat hij graag mensen de les las, dat hij een valse leider was. Ik had niet beseft dat hij een antichrist was.

Toen las ik een paar passages uit Gods woorden. “Op welke manier de antichristen ook spreken, het is altijd om te zorgen dat de mensen een hoge dunk van hen krijgen en hen vereren, om een bepaalde positie in hun hart verkrijgen, zelfs om daar de plaats van God in te nemen – dit zijn allemaal doelen die de antichristen willen bereiken wanneer zij van zichzelf getuigen. De drijfveer achter alles wat zij zeggen, prediken en communiceren is ervoor te zorgen dat de mensen een hoge dunk van hen krijgen en hen vereren; een dergelijk gedrag is het verheerlijken en getuigen van zichzelf, om zo een positie in de harten van anderen in te nemen. Hoewel de manier waarop deze mensen spreken niet volledig hetzelfde is, is het effect in meerdere of mindere mate dat zij van zichzelf getuigen en dat mensen hen vereren; en een dergelijk gedrag komt in mindere of meerdere mate voor bij bijna alle leiders en werkers. Als zij het punt bereiken, waarop zij zich er niet meer van kunnen weerhouden of moeilijk te beteugelen zijn en zij een bijzonder sterke en duidelijke intentie en doel hebben om ervoor te zorgen dat mensen hen behandelen alsof zij God of een soort afgod zijn, en zij dan het doel kunnen bereiken om mensen te beheersen en te beteugelen en het doel bereiken mensen ertoe te brengen zich aan hen te onderwerpen en hen te vereren, dan is de aard van dit alles het verheerlijken en getuigen van zichzelf; dit alles maakt deel uit van de aard van een antichrist. Welke middelen gebruiken mensen gewoonlijk om zichzelf te verheerlijken en te getuigen? (Ze spreken over kapitaal.) Wat houdt spreken over kapitaal in? Praten over hoe lang ze in God geloven, hoeveel ze hebben geleden, hoe hoog de prijs is die ze hebben betaald, hoeveel werk ze hebben gedaan, hoe ver ze hebben gereisd, hoeveel mensen ze hebben geworven door het verspreiden van het evangelie en hoeveel vernederingen ze hebben moeten doorstaan. Sommige mensen praten ook vaak over hoeveel keer ze zijn gearresteerd en in de gevangenis gezet zonder ooit de kerk of de broeders en zusters te verraden, of dat ze standvastig waren in hun getuigenis, enzovoort; dit zijn allemaal voorbeelden van gesprekken over hoeveel kapitaal iemand bezit. Onder het mom van het vervullen van de taken van leiders, runnen zij hun eigen zaken, consolideren hun positie, creëren een goede indruk in de harten van de mensen. Tegelijkertijd gebruiken ze allerlei methoden en trucs om mensen voor zich te winnen, waarbij ze zelfs zo ver gaan, dat ze iedereen aanvallen en uitsluiten die een andere mening of zienswijze heeft dan zij, met name degenen die de waarheid nastreven en vasthouden aan principes. En welke methodes gebruiken zij bij mensen die dom, onwetend en verward zijn in hun geloof en degenen die nog maar kort in God geloven of die klein van gestalte zijn? Zij misleiden, lokken hen naar binnen, bedreigen hen zelfs en gebruiken deze strategieën om hun doel, het consolideren van hun positie, te bereiken. Dit zijn allemaal tactieken van de antichristen” (Het Woord, Deel IV, Antichristen ontmaskeren, Artikel een: Ze proberen mensen over te halen). “Ik heb gemerkt dat veel leiders alleen in staat zijn om mensen de les te lezen, ze kunnen alleen uit de hoogte tegen mensen preken en niet met ze op hetzelfde niveau communiceren; ze zijn niet in staat om normaal met mensen om te gaan. Als sommige mensen praten, is het altijd alsof ze een speech afsteken of verslag uitbrengen; hun woorden zijn altijd alleen gericht op de gesteldheid van andere mensen en ze geven zichzelf nooit bloot, ze analyseren nooit hun eigen verdorven gezindheid, maar alleen de kwesties van andere mensen om deze aan anderen te laten weten. En waarom doen ze dat? Waarom hebben ze de neiging om zulke preken af te steken, om zulke dingen te zeggen? Het bewijst dat ze geen kennis hebben van zichzelf, dat ze te zeer verstoken zijn van verstand en te arrogant en te verwaand zijn. Ze denken dat hun vermogen om de verdorven gezindheden van anderen te herkennen bewijst dat ze boven anderen staan, dat ze meer onderscheidingsvermogen hebben dan anderen en dat ze minder verdorven zijn dan andere mensen. Andere mensen kunnen analyseren en hen de les lezen, maar zichzelf niet kunnen blootgeven, hun eigen verdorven gezindheden niet ontmaskeren en analyseren, niet hun ware gezicht laten zien, niets zeggen over hun eigen motieven en alleen andere mensen de les lezen omdat ze iets verkeerds doen, dat is zelfvergroting en zelfverheerlijking. […] Als ze mensen leiden, vragen ze hen niet om de waarheid te praktiseren, maar om te luisteren naar wat zij zeggen en hun wegen te volgen. Betekent dat niet dat ze mensen vragen om hen te behandelen als God en hen te gehoorzamen als God? Zijn zij in bezit van de waarheid? Ze zijn verstoken van de waarheid en vervuld van de gezindheid van Satan, ze zijn demonisch. Dus waarom vragen ze mensen hun te gehoorzamen? Vergroot zo iemand niet zichzelf? Verheerlijken ze niet zichzelf? Kunnen zulke individuen mensen voor God brengen? Kunnen ze mensen God laten vereren? Zij zijn degene die ze willen dat mensen gehoorzamen, en als ze zo werken, leiden ze mensen dan echt in het binnengaan in de werkelijkheid van de waarheid? Doen ze echt werk dat God hun heeft toevertrouwd? Nee, ze proberen hun eigen koninkrijk te vestigen, ze willen God zijn, ze willen dat mensen hen behandelen als God en hen gehoorzamen als God. Zijn zij geen antichrist? De manier waarop antichristen dingen doen, is altijd geweest dat mensen hen moeten gehoorzamen en naar hen moeten luisteren, hoezeer ze het werk van de kerk ook vertragen, met hoeveel hindernissen en hoeveel verliezen Gods uitverkorenen ook te maken krijgen in hun binnengaan in het leven. Is dit niet de aard van demonen? Is dit niet de gezindheid van Satan? Zulke mensen zijn levende demonen in mensengedaante. Ze kunnen menselijke gezichten hebben, maar binnenin hen is alles demonisch. Alles wat ze zeggen en doen, is demonisch. Niets wat ze doen stemt overeen met de waarheid, niets ervan is wat mensen met verstand doen, en dus is er geen twijfel mogelijk dat dit de daden van demonen, van Satan, van antichristen zijn. Dat moet voor jullie duidelijk herkenbaar zijn” (Het Woord, Deel III, De gesprekken van Christus van de laatste dagen, Over Gods bestuurlijke decreten in het Tijdperk van het Koninkrijk). Gods woorden gaven me enig inzicht in het wezen van Waynes gedrag. Hij sprak zelden over zijn verdorvenheid, zwakheden of gebreken op bijeenkomsten en ontleedde zelden zijn problemen of fouten in het werk. Hij praatte altijd over de plichten die hij op zich had genomen, hoeveel praktisch werk hij had gedaan, hoeveel kerken hij had gesteund en hoeveel leiders hij had opgeleid, hoeveel antichristen hij had ontdekt, alle offers die hij had gebracht, hoeveel hij had geleden, welke prijs hij had betaald, hoeveel tegenspoed hij had overwonnen en hoe hij aan Gods wil had voldaan, hoeveel hij er ook voor had moeten lijden. Op die manier verhief hij zichzelf en getuigde hij van zichzelf om prestige onder broeders en zusters te krijgen, om anderen tegen hem te laten opkijken. En als hij over die ervaringen sprak, bracht hij alles in verband met Gods woorden. Het leek alsof hij communiceerde over zijn inzicht in Gods woorden en zijn echte ervaringen, maar hij schepte alleen maar op en pronkte met zijn kwalificaties. Zijn communicatie gaf mensen geen inzicht in God of Gods woorden, maar herinnerde mensen aan zijn ervaring en leverde hem bewondering op. Hij schepte op en deed alsof hij communiceerde over Gods woorden, zodat hij een plek in het hart van mensen kreeg en hen op een dwaalspoor zette. Hij misbruikte ook voortdurend zijn positie om de tekortkomingen van anderen te ontleden, en verweet broeders en zusters dat ze geen menselijkheid, geweten en verantwoordelijkheid hadden. Hij zei altijd: “Jullie allemaal…” Hij vond duidelijk niet dat hij op hetzelfde niveau stond als alle anderen, dat hij een schepsel was, gewoon iemand die was verdorven door Satan. Hij had dezelfde verdorvenheden en gebreken die we allemaal hadden, maar gedroeg zich alsof hij iets bijzonders was, alsof anderen verdorven waren en aan Satan toebehoorden, maar hij niet was zoals wij, dat hij was ontsnapt aan verdorvenheid en smerigheid. Hij communiceerde niet over de waarheid als broeders en zusters hun plicht niet goed deden, maar las hen alleen de les en dreigde altijd mensen te ontslaan als ze geen praktisch werk deden. Dat maakte mensen bang voor hem, zodat iedereen heel onderdanig tegen hem was en hij hen in zijn greep hield. Ik zag in dat hij niet alleen zijn status misbruikte, maar allerlei tactieken gebruikte zodat mensen hem bewonderden, tegen hem opkeken en naar hem luisterden. Hij bevond zich op het pad van een antichrist, met de aard en het wezen van een antichrist.

We ontsloegen Wayne overeenkomstig de principes. We hoorden dat sommige mensen zo neerslachtig waren door zijn ontslag dat ze niet langer hun plicht wilden doen. Ze vonden dat hij zo’n groot kaliber had, maar toch was ontslagen en dat ze hem nooit konden evenaren en dus zeker geen praktisch werk konden doen en zelf op een dag ook wel ontslagen zouden worden. Ik besefte dat er veel mensen moest zijn die door Wayne waren misleid en geen inzicht hadden. Mijn collega’s en ik communiceerden met alle leiders en medewerkers met wie hij had gewerkt over de redenen van zijn ontslag en de aard van zijn gedrag op basis van Gods woorden. Sommigen vertelden dat ze zo tegen hem hadden opgekeken en hadden gedacht dat hij een geweldig kaliber had, dat hij begaafd, welsprekend en bekwaam was. Ze hadden wat hij zei voor de absolute norm gehouden en zijn woorden als de waarheid behandeld. Nu pas beseften ze dat ze door hem waren misleid. Sommigen zeiden dat ze bang voor Wayne waren geweest, dat ze elke keer als hij hun werk controleerde heel nerveus werden, bang om bekritiseerd te worden en daarna neerslachtig werden. Ze dachten dat ze geen kaliber hadden en niets goed konden doen, dat ze geen leidinggevende taak aankonden en zich beter konden terugtrekken. Ze voelden zich pas sterker en gingen door met hun opdracht als ze steeds weer tot God hadden gebeden. Uit al die verhalen bleek hoe negatief de invloed van Waynes gedrag voor iedereen was en zijn ontslag was absoluut Gods rechtvaardigheid. Het zou anderen kwaad hebben berokkend als hij als leider was aangebleven.

Na een tijdje kregen we een brief uit het vasteland van China met een verslag over de tijd dat Wayne daar een plicht had gedaan. Meerdere toezichthouders die hij had aangesteld waren ongeschikt voor de taak. Sommige waren eruit gezet als antichristen en sommige verraadden de kerk nadat ze gearresteerd waren en werden Judassen, zelfs zonder dat ze gemarteld waren. De verkeerde mensen aanstellen was echt schadelijk voor het werk van de kerk. Ze zeiden ook dat Wayne altijd opschepte over zijn kaliber en gaven om mensen te misleiden, zodat iedereen dacht dat hij elke moeilijkheid kon oplossen, dat hij met enkele zinnen de spijker op de kop kon slaan en het probleem kon wegnemen, dat overal waar hij kwam om te communiceren, broeders en zusters zich beter zouden voelen over hun plicht. Iedereen dacht dat hij de werkelijkheid van de waarheid bezat en al zijn medewerkers bewonderden hem echt. Zelfs mensen die hem nooit hadden ontmoet prezen hem als zijn naam ter sprake kwam en gebruikten hem als maatstaf. Ze dachten dat ze in het werk betere resultaten zouden boeken als ze de dingen deden zoals hij. Nadat ik deze verslagen over Wayne had gelezen zag ik hem nog duidelijker. De manier waarop hij zich gedroeg was precies zoals God antichristen beschreef die van zichzelf getuigen en zichzelf verheerlijken. In China en het buitenland had Wayne niet de minste verandering in zijn levensgezindheid. Hij was een antichrist. Ik was ook dankbaar voor Gods rechtvaardigheid. Niemand kan aan Gods inspectie ontsnappen, dus vroeg of laat zal Hij iedereen elimineren die niet naar de waarheid streeft en niet op de juiste weg is.

Deze ervaring leerde me dat we als gelovigen naar alles en iedereen moeten kijken op basis van Gods woorden. Zo leren we zien wat voor persoon iemand is; welk pad hij bewandelt op grond van zijn gedrag; wat er uit hem blijkt. We moeten nader komen tot degenen die naar de waarheid streven en van hen leren en ons voordeel doen. We moeten iemand die even verdorvenheid of zwakte toont goed benaderen en helpen en steunen, en de waarheid communiceren met liefde. Maar die niet-gelovigen die nooit de waarheid praktiseren moeten we verwerpen en afwijzen. En als we zien dat iemand de verkeerde kant op gaat en kwaad zal doen, iemand die een valse leider, antichrist of boosdoener is, moeten we daar een eind aan maken en hem aangeven. We moeten ook leren van hun falen om na te denken over de manieren waarop we net zo handelen als zij, om hun fouten te gebruiken als waarschuwing voor onszelf. Zo kunnen we sneller groeien in het leven. Als we niet de waarheid zoeken in ons geloof en Gods woorden niet gebruiken om naar anderen te kijken, maar alleen kijken naar het kaliber en de gaven van mensen, zijn we geneigd andere mensen op te hemelen en te volgen. Dan belanden we op een pad dat tegen God gericht is en worden we geëlimineerd. Hieruit blijkt hoe belangrijk het is om naar de waarheid te streven in ons geloof.