Vers 1

De grote loutering van Petrus

was omwille van de dingen die hij deed.

Hij voelde dat hij God te veel schuldig was,

hij kon het Hem niet vergoeden.

En hij zag dat de mensheid verdorven is,

dus had hij een schuldig geweten.

Jezus vertelde hem vele dingen,

er was zo weinig dat hij begreep.

Soms rebelleerde en verzette hij zich.

Tot Jezus aan het kruis genageld werd,

en toen ontwaakte Petrus met schuld.

Uiteindelijk stond hij geen verkeerde gedachte toe.

Nadat hij Gods werk onderging,

verwierf hij verstand en inzicht,

begreep de principes van dienst,

en kwam hij na wat Jezus opdroeg.

Hij was een model omdat hij het meest geleden had,

zijn ervaringen waren het succesvolst.

Dus als je die weg bewandelt,

kan geen enkel schepsel je zegeningen ontnemen,

kan geen enkel schepsel je zegeningen ontnemen.

Vers 2

Petrus kende zijn toestand heel goed,

en hij was zich diep bewust

van de heiligheid van de Heer,

en dus van al Petrus’ kennis,

groeide zijn hart van liefde voor de Heer,

en hij richtte zich meer op zijn leven.

Hierdoor leed hij veel ellende.

Het leek alsof hij soms zo ziek was,

dat hij de dood nabij leek.

Zo vaak gelouterd,

begreep hij zichzelf zoveel beter,

en ontwikkelde ware liefde voor de Heer.

Zijn leven onderging loutering,

en werd doorgebracht in tuchtiging.

Zijn ervaring was anders,

en zijn liefde overtrof de onvervolmaakten.

Hij was een model omdat hij het meest geleden had,

zijn ervaringen waren het succesvolst.

Dus als je die weg bewandelt,

kan geen enkel schepsel je zegeningen ontnemen,

kan geen enkel schepsel je zegeningen ontnemen.

Naar Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Hoe je het laatste stuk van het pad moet bewandelen