1 Jarenlang geloofde ik in God, en hoewel ik vaak naar bijeenkomsten ging en Gods woorden las, aanvaardde ik nooit het oordeel van Gods woorden om mijzelf te ontleden en te onderzoeken. Ik erkende gewoon mijn eigen verdorvenheid en kende niet mijn eigen natuur of essentie. Omdat ik een beetje doctrine begreep, schepte ik op en dacht dat het de werkelijkheid was. Ik werkte en predikte, maar schonk geen aandacht aan het beoefenen of ervaren van Gods woorden. Net zoals Paulus wist ik alleen hoe ik moest werken in het belang van mijn reputatie en status. Ik genoot ervan dat mensen naar mij opkeken en mij aanbaden, en mijn hart was onverschrokken. Ik stond erop mijn eigen weg te gaan, maar toch was ik zelfvoldaan en kon ik niet bij zinnen komen.

2 Alleen het ervaren van mislukkingen en tegenslagen deed mij duidelijk mijn eigen ware gestalte zien. Toen ik geconfronteerd werd met het oordeel en de tuchtiging van Gods woorden, was redetwisten en mijzelf verdedigen het enige wat ik deed. Ik wist goed dat de waarheid heilzaam werkte in het leven van de mensen, maar ik kon haar niet aanvaarden of gehoorzamen. Ik deed mijn plicht zonder enige principes van de waarheid, en liet me alleen door mijn eigen begeerten leiden. Als ik een kleine tegenslag ondervond, werd ik negatief en zwak en bakende ik mijzelf af. Beproevingen lieten mij zien hoe onvolwassen mijn gestalte was en dat ik zo arm en beklagenswaardig was. Zonder zelfkennis pronkte ik met mijzelf, en dit was zo beschamend. Toen ik de feiten onder ogen moest zien, was ik beschaamd en boog ik mijn hooghartige hoofd.

3 Nu ik Gods oordeel, beproevingen en ontmaskering heb ervaren, ken ik mijzelf. Ik lijk me goed te gedragen, maar er is geen vrees voor God in mijn hart. In mijn hart houd ik me nog steeds vast aan noties over Gods werk, ik kan me niet werkelijk onderwerpen. Ik zit vol van een satanische gezindheid en gedraag me nog steeds huichelachtig om God te misleiden en Hem te weerstaan. Het is zo’n vernedering om na al deze jaren van geloof de waarheid of het leven niet te winnen. Eindelijk heb ik begrepen dat men zijn tijd verprutst door de waarheid niet na te streven. Alleen dankzij Gods oordeel en tuchtiging ben ik in staat om werkelijk berouw te hebben. Ik wens dat God me nóg meer zal beoordelen, tuchtigen, beproeven en louteren, zodat mijn satanische gezindheid gereinigd kan worden en ik een menselijke gelijkenis kan naleven om God te verheerlijken.