De gesteldheid van de mensen is zodanig, dat hoe minder zij van Gods woorden begrijpen, hoe sceptischer ze worden over de huidige middelen waar God mee werkt. Dit heeft echter geen invloed op het werk van God; als Zijn woorden een bepaald punt bereiken, draaien de harten van de mensen wel bij. Alle mensen fixeren zich in hun leven op de woorden van God, en beginnen naar Zijn woorden te verlangen – en omdat God zich voortdurend toont, beginnen ze zichzelf te verfoeien. Toch heeft God ook vaak woorden geuit zoals de volgende: “Als hij al mijn woorden grondig heeft begrepen, komt zijn gestalte overeen met mijn wensen. Dan hebben zijn smeekbeden succes en zijn ze niet vergeefs of nutteloos. Ik zegen de smeekbeden van de mensheid die oprecht zijn, die geen voorwendsel zijn.” In feite zijn de mensen niet in staat Gods woorden volledig te begrijpen, ze kunnen enkel aan de oppervlakte raken. God gebruikt deze woorden alleen om hen een doel te geven om naar te streven, om hen het gevoel te geven dat God niet lichtvaardig handelt, maar Zijn werk serieus neemt. Pas dan hebben ze het vertrouwen om door te gaan. En omdat alle mensen alleen voor hun eigen belang pleiten en niet voor de wil van God, maar God niet met alle winden meewaait, zijn Zijn woorden altijd tot de natuur van de mens gericht geweest. Hoewel vandaag de dag de meeste mensen pleiten, zijn ze niet eerlijk. Het is slechts een voorwendsel. Alle mensen verkeren in een gesteldheid dat ze “mijn mond beschouwen als een hoorn des overvloeds. Alle mensen willen graag iets uit Mijn mond krijgen. Of het nu staatsgeheimen zijn, of de hemelse mysteries, of de dynamiek van de spirituele wereld, of de bestemming van de mensheid”. Het komt door hun nieuwsgierigheid dat alle mensen bereid zijn naar deze zaken op zoek te gaan en niets wensen te winnen van het leven dat Gods woorden bieden. Aldus zegt God: “Er ontbreekt te veel aan de mens: hij heeft niet alleen ‘voedingssupplementen’ nodig, maar meer nog heeft hij ‘mentale steun’ en ‘spirituele bevoorrading’ nodig.” Het zijn de opvattingen in de mens die tot de huidige negativiteit hebben geleid, en omdat hun fysieke ogen te ‘feodaal’ zijn, is er geen vitaliteit in wat ze zeggen en doen en doen ze alles plichtmatig en nonchalant. Zijn dit niet de omstandigheden van de mens? Zouden mensen niet voort moeten maken en dit rechtzetten, in plaats van zo maar door te gaan? Wat zou het de mens baten om de toekomst te kennen? Waarom vertonen mensen een reactie nadat ze Gods woorden hebben gelezen, maar sorteert de rest van Zijn woorden geen effect? Als God bijvoorbeeld zegt: “Ik heb een effectievere behandeling voor de ziekte van de mens die iedereen weer gezond kan maken, zodat de mens dankzij mijn behandeling weer normaal kan worden,” hoe kunnen deze woorden geen effect sorteren op de mens? Is alles wat door God is gedaan niet iets dat door de mens had moeten worden bereikt? God heeft werk te doen – waarom hebben de mensen geen weg te bewandelen? Gaan ze zo niet in tegen God? Eigenlijk is er heel veel werk dat door mensen zou moeten worden gedaan – bijvoorbeeld, wat weten ze eigenlijk van de ‘grote rode draak’ in de woorden “Haten jullie de grote rode draak echt?” Gods woorden “Waarom heb ik jullie dat zo vaak gevraagd?” laten zien dat de mensen nog steeds onwetend zijn aangaande de natuur van de grote rode draak, dat ze nog steeds niet dieper kunnen graven. Is dit dan niet het eigenlijke werk dat de mens zou moeten verrichten? Hoe kan er gezegd worden dat de mens geen werk heeft? Als dat het geval was, wat zou dan de betekenis zijn van Gods vleeswording? Is God nonchalant en oppervlakkig om net te doen alsof? Kan de grote rode draak zo verslagen worden?

God zegt: “Ik ben al begonnen en de eerste stap van mijn tuchtigingswerk zal ik zetten in het nest van de grote rode draak.” Deze woorden zijn gericht op het werk in goddelijkheid; de huidige mensen zijn vooraf al aan de tuchtiging blootgesteld en daarom zegt God dat dit de eerste stap van Zijn werk is. Hij laat de mens niet de tuchtiging van rampen ondergaan, maar die van woorden. Want als de toon van Gods woorden verandert, worden de mensen geheel onwetend. Daarna worden ze aan de tuchtiging blootgesteld. En als ze de tuchtiging eenmaal hebben ondergaan, is het zoals God zegt^[a] “Vanaf dat moment zullen jullie je plicht formeel vervullen, mij formeel prijzen in alle landen, voor eeuwig en altijd!” Dit zijn stappen in het werk van God – die maken deel uit van Zijn plan. Daarnaast zullen deze mensen van God zelf aanschouwen op welke manier de grote rode draak getuchtigd wordt, en dus begint de rampspoed officieel buiten hen om, in de wereld om hen heen. Dit is een van de manieren waarop God de mensen redt: innerlijk worden ze getuchtigd, en uiterlijk gebeuren er rampen – dit betekent dat de woorden van God vervuld worden. De mensen ondergaan aldus liever de tuchtiging dan de rampspoed, en om deze reden blijven ze. Aan de ene kant is dit het punt waartoe het werk van God nu is gekomen; aan de andere kant is het zo dat de mensen nu allemaal Gods gezindheid mogen kennen. God zegt aldus: “De tijd dat mijn volk van mij geniet, is wanneer de grote rode draak wordt getuchtigd. Het is mijn plan het volk van de grote rode draak ertegen in opstand te laten komen. Dit is mijn manier om mijn volk te vervolmaken en het is een geweldige kans voor mijn gehele volk om te groeien in het leven.” Hoe komt het dat God deze woorden spreekt, maar dat ze de aandacht van de mensen niet krijgen?

Landen bevinden zich in grote chaos omdat de staf van God met zijn rol op aarde is begonnen. Het werk van God kan in de toestand van de aarde herkend worden. Als God zegt: “De wateren zullen razen, de bergen omvallen, de grote rivieren uiteenvallen,” is dit het eerste werk van de staf op aarde, met als gevolg dat “Alle huishoudens op aarde zullen worden verscheurd, en alle naties op aarde uiteen zullen worden gereten. De dagen van de hereniging tussen man en vrouw zullen voorbij zijn, moeder en zoon zullen elkaar nooit meer ontmoeten, vader en dochter zullen niet langer bijeenkomen. Alles wat op aarde bestond zal door mij worden vernietigd.” Dat zal de algemene toestand van gezinnen op aarde zijn. Het zou natuurlijk niet de toestand van alle gezinnen kunnen zijn, maar het is de toestand van de meeste. Aan de andere kant verwijst het naar de omstandigheden die de mensen uit deze stroming in de toekomst ervaren. Het voorspelt dat als zij de tuchtiging van woorden hebben ondergaan en de ongelovigen aan ramspoed zijn blootgesteld, er geen familierelaties meer zullen zijn tussen de mensen op aarde. Allen zullen dan het volk van Sinim zijn, en allen zullen getrouw zijn in Gods koninkrijk. Aldus zullen de dagen van hereniging tussen man en vrouw voorbij zijn, moeder en zoon zullen elkaar nooit meer ontmoeten, vader en dochter zullen niet langer bijeenkomen. En zo worden de gezinnen op aarde verscheurd, in stukken gescheurd, en dit is het eindwerk dat God in de mens verricht. En omdat God dit werk over het universum zal verspreiden, maakt Hij van de gelegenheid gebruik het woord ‘emotie’ uit te leggen aan de mensen. Zo laat Hij ze zien dat het Gods wil is om de gezinnen van alle mensen te verscheuren en dat Hij tuchtiging gebruikt om alle familiegeschillen tussen mensen op te lossen. Als Hij dat niet deed, zou er geen manier zijn om het laatste deel van het werk van God op aarde tot een eind te brengen. Het laatste deel van de woorden van God legt de grootste zwakte van de mensheid bloot – de hele mensheid leeft in de emotie – en God gaat er dus geen enkele uit de weg, Hij toont de verborgen geheimen in de harten van alle mensen. Waarom vinden mensen het zo moeilijk om zich van hun emotie los te maken? Gaat zoiets de normen van het geweten te boven? Kan het geweten de wil van God vervullen? Kan emotie de mens helpen bij tegenslag? In Gods ogen is de emotie Zijn vijand – is dit niet duidelijk gezegd in Gods woorden?

Voetnoot:

a. In de oorspronkelijke tekst bevat niet de zinsnede “het is zoals God zegt”.