Nauwkeurig gezegd, betekent het nemen van Petrus’ pad in iemands geloof het volgen van het pad van het nastreven van de waarheid, wat ook het pad van ware zelfkennis en het veranderen van de eigen gezindheid is. Alleen door het pad van Petrus te volgen, zal iemand het pad volgen van het worden vervolmaakt door God. Het moet iemand duidelijk zijn hoe het pad van Petrus precies moet worden gevolgd en hoe het in de praktijk moet worden gebracht. Allereerst moet iemand zijn eigen bedoelingen, ongepaste bezigheden en zelfs zijn familie en alle dingen van zijn eigen vlees opzijzetten. Hij moet met zijn hele hart zijn toegewijd, dat wil zeggen dat hij zich geheel moet wijden aan het woord van God, zich moet focussen op het eten en drinken van Gods woorden, zich moet concentreren op het zoeken naar de waarheid en Gods bedoelingen in Zijn woorden en moet proberen Gods wil in alles te begrijpen. Dit is de fundamenteelste en essentieelste methode van beoefening. Dit was wat Petrus deed nadat hij Jezus had gezien, en het is uitsluitend door deze manier van beoefening dat iemand de beste resultaten behaalt. Toewijding met het hele hart aan het woord van God omvat hoofdzakelijk zoeken naar de waarheid en Gods bedoelingen in Zijn woorden, focussen op het begrijpen van de wil van God en meer waarheid begrijpen en verkrijgen uit Gods woorden. Toen Petrus Gods woorden las, was hij niet gefocust op het begrijpen van doctrines en nog minder op het verwerven van theologische kennis. In plaats daarvan concentreerde hij zich op het begrijpen van de waarheid, het vatten van Gods wil en het verwerven van begrip over Gods gezindheid en Zijn beminnelijkheid. Petrus probeerde ook uit Gods woorden de verschillende verdorven gesteldheden van de mens en de aard, het wezen en werkelijke tekortkomingen van de mens te begrijpen, waarmee hij met gemak voldeed aan Gods eisen om Hem tevreden te stellen. Petrus had zo veel correcte praktiseringen die trouw bleven aan de woorden van God. Dit kwam het meest overeen met Gods wil en was de beste manier waarop iemand kon samenwerken terwijl hij Gods werk ervoer. Toen hij de honderden beproevingen van God ervoer, onderzocht Petrus zichzelf streng aan de hand van elk woord van Gods oordeel en openbaring over de mens, en elk woord van Zijn eisen aan de mens, en trachtte hij de betekenis van deze woorden nauwkeurig te doorgronden. Hij probeerde oprecht elk woord dat Jezus tegen hem gezegd had te overdenken en van buiten te leren en hij behaalde goede resultaten. Door op deze manier te praktiseren was hij in staat uit Gods woorden tot begrip van hemzelf te komen. Hij begon niet alleen de verschillende verdorven gesteldheden en tekortkomingen van de mens te begrijpen, maar ook zijn essentie en aard. Dit is wat het betekent om werkelijke zelfkennis te hebben. Petrus bereikte niet alleen een waar begrip van zichzelf uit Gods woorden, maar hij zag ook Gods rechtvaardige gezindheid, wat God heeft en is, Gods wil voor Zijn werk en Gods eisen aan de mensheid. Uit deze woorden leerde hij God waarlijk kennen. Hij leerde Gods gezindheid en Zijn essentie kennen. Hij leerde en begreep wat God heeft en is, evenals Gods beminnelijkheid en Gods eisen aan de mens. Hoewel God toen niet zoveel sprak als nu, werden er in Petrus in deze aspecten toch resultaten behaald. Dit was iets zeldzaams en kostbaars. Petrus onderging honderden beproevingen maar hij leed niet voor niets. Hij leerde niet alleen zichzelf begrijpen door de woorden en werken van God, maar hij leerde ook God kennen. Bovendien concentreerde hij zich in het bijzonder op Gods eisen aan de mensheid in Zijn woorden. Ongeacht de aspecten waarin de mens God tevreden moet stellen om in overeenstemming te zijn met Gods wil, kon Petrus veel moeite steken in deze aspecten en volledige duidelijkheid bereiken. Dit was zeer bevorderlijk met betrekking tot zijn intrede in het leven. Waar God ook over sprak, zolang die woorden maar leven konden worden en de waarheid waren, kon Petrus ze in zijn hart graveren om ze vaak te overdenken en ze te waarderen. Nadat hij de woorden van Jezus had gehoord, kon hij ze ter harte nemen. Daaruit blijkt dat hij zich zeer op Gods woorden richtte, en hij behaalde uiteindelijk echt resultaten. Dat wil zeggen: hij kon de woorden van God vrijelijk in praktijk brengen, de waarheid nauwkeurig in praktijk brengen en in overeenstemming zijn met Gods wil, handelen volkomen overeenkomstig Gods bedoeling, en zijn eigen persoonlijke meningen en voorstellingen opgeven. Op deze manier ging Petrus de werkelijkheid van Gods woorden binnen. Petrus’ dienst kwam voornamelijk omdat hij dit had gedaan in overeenstemming met Gods wil.

Als iemand bij het volbrengen van zijn plicht God kan behagen, principieel is in zijn woorden en daden en de werkelijkheid van alle aspecten van de waarheid kan binnengaan, dan is zo iemand een mens die door God wordt vervolmaakt. Er kan worden gesteld dat het werk en woorden van God voor hen volledig effectief zijn geweest, dat Gods woorden hun leven zijn geworden, dat zij de waarheid hebben ontvangen en dat zij kunnen leven in overeenstemming met Gods woorden. Hierop zal de aard van hun vlees – dat wil zeggen, juist de basis van hun oorspronkelijke bestaan – aan stukken trillen en instorten. Pas nadat mensen de woorden van God als hun leven bezitten, worden zij nieuwe mensen. Als de woorden van God het leven van de mensen worden, als de visie van Gods werk, Zijn onthullingen en eisen aan de mensheid, en de standaarden voor een menselijk leven waarvan God van hen eist dat zij die bereiken, hun leven worden, als mensen volgens deze woorden en deze waarheden leven, dan worden zij door de woorden van God vervolmaakt. Zulke mensen worden opnieuw geboren en zijn door Gods woorden nieuwe mensen geworden. Dit is het pad waarlangs Petrus de waarheid nastreefde. Dit is het pad van het worden vervolmaakt. Petrus werd vervolmaakt door Gods woorden, hij verwierf het leven uit de woorden van God, de waarheid uitgedrukt door God werd zijn leven, en hij werd een mens die de waarheid had verworven. We weten allemaal dat Petrus in de tijd van Jezus’ hemelvaart vele eigen opvattingen en zwakheden had en ongehoorzaam was. Hoe kwam het dat deze dingen later volkomen veranderden? Dit houdt direct verband met zijn zoeken naar de waarheid. Bij het nastreven van het leven moet men zich richten op het beoefenen van de waarheid. Alleen het begrijpen van de doctrine heeft geen zin, evenmin als de hoeveelheid doctrine waarover men kan spreken. Deze dingen kunnen geen verandering teweegbrengen in iemands levensgezindheid. Alleen maar de letterlijke betekenis van Gods woorden begrijpen is niet het equivalent van het begrijpen van waarheid. Het zijn die zaken van essentie en principe die in Gods woorden worden geïllustreerd die de waarheid zijn. Elke regel van Zijn uitspraken bevat de waarheid, hoewel mensen ze niet noodzakelijkerwijze begrijpen. Wanneer God bijvoorbeeld zegt: “Jullie moeten eerlijke mensen zijn”, dan zit er waarheid in deze verklaring. Er zit zelfs waarheid in verklaringen van Hem zoals: “Jullie moeten mensen worden die zich aan God onderwerpen, die God liefhebben en die God aanbidden. Jullie moeten je plichten als mens vervullen.” Elke regel van Gods woorden zet een aspect van de waarheid uiteen, en elk van deze waarheden is nauw verbonden met andere waarheden. Daarom drukt God waarheid uit in alles wat Hij zegt, en spreekt God uitgebreid over elke waarheid. Het doel hiervan is de mensen de essentie van de waarheid te doen begrijpen. Alleen van hen die Gods woord in deze mate begrijpen, kan gezegd worden dat zij Gods woord begrijpen. Als je Gods woorden alleen maar begrijpt en verklaart aan de hand van hun letterlijke betekenis, en lege woorden van doctrine spreekt, dan is jouw begrip geen begrip van de waarheid. Je pronkt dan alleen maar, en het gaat dan puur om woorden, zonder daden, en je speelt maar wat met doctrine.

Zolang de mensen Gods werk nog niet hebben ervaren en de waarheid nog niet hebben begrepen, is het Satans aard die de leiding neemt en hen van binnenuit domineert. Wat houdt die aard nou precies in? Bijvoorbeeld, waarom ben je egoïstisch? Waarom bescherm je je eigen positie? Waarom heb je zulke sterke emoties? Waarom geniet je zo van die onrechtvaardige dingen? Waarom ben je zo op die slechte dingen gesteld? Waar is het op gebaseerd dat je zo dol bent op zulke dingen? Waar komen die dingen vandaan? Waarom accepteer je ze zo graag? Inmiddels zijn jullie allemaal tot het begrip gekomen dat de belangrijkste reden achter al deze dingen is dat het gif van Satan zich binnen de mens bevindt. Dus wat is het gif van Satan? Hoe kan dat worden uitgedrukt? Wanneer je bijvoorbeeld vraagt: ‘Hoe horen de mensen te leven? Waar moeten de mensen voor leven?’ antwoorden de mensen: ‘Ieder voor zich en God voor ons allen’. Deze ene zin drukt de onderliggende oorzaak van het probleem uit. De filosofie en logica van Satan is het leven van de mensen geworden. Waar mensen ook naar streven, ze doen het voor zichzelf en dus leven ze alleen maar voor zichzelf. ‘Ieder voor zich en God voor ons allen’ – dit is de levensfilosofie van de mens en het representeert ook de menselijke aard. Deze woorden zijn reeds de aard van de verdorven mensheid geworden, en ze zijn het ware portret van de satanische aard van de verdorven mensheid. Deze satanische aard is al de basis geworden van het bestaan van de verdorven mensheid. Duizenden jaren heeft de verdorven mensheid geleefd volgens dit vergif van Satan, tot op de dag van vandaag. Alles wat Satan doet, is voor zijn eigen begeerte, ambities en doeleinden. Hij wil God voorbijstreven, zich losmaken van God en macht uitoefenen over alle dingen die door God geschapen zijn. Momenteel is de verdorvenheid van de mens door Satan zover gekomen: ze hebben allemaal een satanische aard; ze proberen allemaal God te ontkennen en zich tegen Hem te verzetten, en ze willen hun eigen lot bepalen en proberen zich te verzetten tegen de orkestraties en regelingen van God. Hun ambities en begeerten zijn precies dezelfde als die van Satan. Daarom is de aard van de mens de aard van Satan. In feite vertegenwoordigen de motto’s en spreuken van veel mensen de menselijke aard en weerspiegelen ze de essentie van de verdorvenheid van de mens. De dingen die mensen kiezen zijn hun eigen voorkeuren, en ze vertegenwoordigen allemaal de gezindheid en het streven van de mensen. In elk woord dat een mens zegt, en in alles wat hij doet, hoe vermomd ook, kan hij zijn aard niet verhullen. Bijvoorbeeld, de Farizeeën preekten gewoonlijk heel mooi, maar toen ze de preken en waarheden hoorden die Jezus uitsprak, veroordeelden ze die in plaats van ze te aanvaarden. Dit legde de aard en de essentie van de Farizeeën bloot, namelijk dat ze ziek zijn van de waarheid en deze haten. Sommige mensen spreken heel mooi en kunnen zich goed vermommen, maar nadat anderen een tijdje met hen omgaan, ontdekken die anderen dat hun aard uiterst sluw en oneerlijk is. Na lange tijd met hen te zijn omgegaan, ontdekt ieder ander hun wezen en aard. Uiteindelijk komen die anderen tot de volgende conclusie: ze spreken nooit een woord van waarheid en zijn bedrieglijk. Deze uitspraak is kenmerkend voor de aard van zulke mensen en is de beste illustratie en het beste bewijs van hun aard en hun wezen. Hun levensfilosofie is om niemand de waarheid te vertellen en ook niemand te vertrouwen. De satanische aard van de mens bevat heel wat satanische filosofieën en vergif. Soms ben je je daar zelfs niet van bewust of begrijp je ze niet, maar toch is ieder moment van je leven op die dingen gebaseerd. En je denkt bovendien dat die dingen heel juist en redelijk zijn en dat er helemaal niets mis mee is. Dit is voldoende om aan te tonen dat de filosofieën van Satan de aard van de mensen zijn geworden, en dat ze geheel overeenkomstig daarmee leven, het idee hebben dat die manier van leven goed is en daar totaal geen enkel gevoel van berouw bij hebben. Daarom laten zij voortdurend een satanische aard zien en ze blijven constant volgens Satans filosofieën leven. De aard van Satan is het leven van de mensheid en is de aard en het wezen van de mensheid. Wat de aard is, kan volledig worden uitgedrukt in een verbale samenvatting. In de aard van de mens zit arrogantie, verwaandheid en een verlangen om uit te blinken. Het bevat ook de hebzucht van een huurling die winstbejag boven alles stelt en geen oog heeft voor het leven. Er is ook bedrieglijkheid, valsheid en de neiging om mensen op elke manier te bedriegen, evenals ondraaglijke slechtheid en vuiligheid. Dit is een samenvatting van de aard van de mens. Als je in staat bent vele aspecten te onderscheiden die in je aard aan het licht komen, dan heb je er inzicht in gekregen. Als je echter geen enkel begrip hebt van de dingen die in je aard worden geopenbaard, dan heb je geen enkel begrip van je eigen aard. Petrus streefde ernaar zichzelf te leren kennen en te zien wat er in hem was geopenbaard door de loutering van Gods woorden en binnen de verschillende beproevingen waar God voor hem had gezorgd. Toen hij zichzelf echt ging begrijpen, realiseerde Petrus zich gewoon hoe intens verdorven mensen zijn, en hoe waardeloos en onwaardig ze zijn om God te dienen, en dat zij het niet verdienen vóór God te leven. Petrus viel toen languit voor God neer. Na zoveel te hebben ervaren, begon Petrus uiteindelijk het idee te krijgen: God kennen is het meest waardevolle! Als ik stierf voordat ik God kende, zou dat zo betreurenswaardig zijn. God kennen is het belangrijkste, zinvolste wat er is. Als een mens God niet kent, verdient hij het niet te leven, is hij niet meer dan een dier en heeft hij geen leven. Tegen de tijd dat de ervaring van Petrus op dit punt was aangeland, was hij zijn eigen aard gaan begrijpen en had hij er een betrekkelijk goed begrip van verkregen. Hoewel hij misschien niet in staat zou zijn geweest het even duidelijk uit te leggen als de mensen dat tegenwoordig doen, had Petrus deze staat inderdaad bereikt. Daarom is het, bij het bewandelen van het pad van het nastreven van de waarheid en het bereiken van vervolmaking door God, vereist dat je je eigen aard kent vanuit Gods uitspraken en ook de verschillende aspecten van je eigen aard begrijpt en die nauwkeurig helder en duidelijk onder woorden brengt. Alleen dit is werkelijk jezelf kennen en alleen op die manier zul je het resultaat hebben verkregen dat God vereist. Als je kennis dit punt nog niet heeft bereikt, maar je toch beweert dat je jezelf kent en zegt dat je het leven hebt verworven, ben je dan niet gewoon aan het opscheppen? Je kent jezelf niet, noch weet je wat je vóór God bent, of je echt aan de normen van het mens zijn voldoet of hoeveel satanische elementen je nog bevat. Je weet nog steeds niet zeker aan wie je toebehoort en je hebt zelfs nog geen zelfkennis. Hoe kun je dan over rede beschikken vóór God? Toen Petrus het leven nastreefde, concentreerde hij zich erop zichzelf te begrijpen en zijn gezindheid te transformeren in de loop van zijn beproevingen. Hij streefde ernaar God te kennen. Uiteindelijk dacht hij: mensen moeten God proberen te begrijpen tijdens hun leven. Hem kennen is het meest cruciale. Als ik God niet ken, kan ik niet vredig rusten als ik doodga. Als ik Hem eenmaal ken en God mij laat sterven, dan zou ik me zeer tevreden hebben gevoeld. Ik zal niet in het minst klagen, en mijn hele leven zal vervuld zijn. Direct nadat hij in God was gaan geloven kon Petrus dit niveau van begrip of dit punt nog niet bereiken. In plaats daarvan onderging hij heel veel beproevingen. Zijn ervaring moest een zekere mijlpaal bereiken en hij moest zichzelf helemaal begrijpen voordat hij de waarde kon voelen van het kennen van God. Daarom was het pad dat Petrus nam het pad van het streven naar de waarheid en het pad van het verwerven van het leven en vervolmaakt worden. Dit was het aspect waarop zijn specifieke bezigheden zich hoofdzakelijk hadden geconcentreerd.

Welk pad bewandelen jullie nu in jullie geloof in God? Als je niet, zoals Petrus, leven, begrip van jezelf en kennis van God zoekt, bewandel je niet het pad van Petrus. De meeste mensen bevinden zich tegenwoordig in deze gesteldheid: ‘Wil ik zegeningen verkrijgen, dan moet ik me uitputten voor God en een prijs voor Hem betalen. Wil ik zegeningen verkrijgen, dan moet ik alles achterlaten voor God; ik moet voltooien wat Hij me heeft toevertrouwd en ik moet mijn plicht goed uitvoeren. Deze gesteldheid wordt overheerst door de intentie om zegeningen te ontvangen, en dit is een voorbeeld van jezelf uitputten voor God, met uitsluitend als doel het verkrijgen van beloningen van Hem en het verwerven van een kroon. Zulke mensen hebben niet de waarheid in hun hart en het is zeker zo dat hun begrip uitsluitend uit een paar woorden uit de doctrine bestaat waar ze overal waar ze maar komen mee opscheppen. Dit is het pad van Paulus. Het geloof in God van zulke mensen is een kwestie van constant ploeteren, en diep in hun hart hebben ze het gevoel dat, hoe meer ze doen, des te meer dit hun trouw aan God zal bewijzen; dat hoe meer ze doen, hoe tevredener Hij beslist zal zijn; en dat hoe meer ze doen, hoe meer ze een kroon zullen verdienen wanneer ze voor God komen, en hoe groter de zegeningen zullen zijn die ze krijgen. Ze menen dat als ze kunnen lijden, prediken en sterven voor Christus, als ze hun eigen leven kunnen opgeven en als ze alle plichten kunnen vervullen die God hun heeft toevertrouwd, dat ze dan degenen zullen zijn die de grootste zegeningen krijgen en dat ze zeker een kroon zullen ontvangen. Dat is precies wat Paulus zich had voorgesteld en waar hij naar streefde. Dat is precies het pad dat hij bewandelde en het was onder aansturing van dergelijke gedachten dat Paulus werkte om God te dienen. Vinden zulke gedachten en bedoelingen hun oorsprong niet in een satanische aard? Het is net als bij wereldse mensen die geloven dat ze de tijd dat ze op aarde zijn kennis moeten nastreven, en dat ze zich, wanneer ze deze hebben verworven, kunnen onderscheiden van de massa, hoge functionarissen kunnen worden en status kunnen krijgen. Ze denken dat ze, zodra ze status hebben, hun ambities kunnen realiseren en hun bedrijven en familiepraktijken op een bepaald niveau van voorspoed kunnen brengen. Bewandelen niet alle ongelovigen dit pad? Degenen die door deze satanische aard worden gedomineerd kunnen alleen maar zoals Paulus zijn in hun geloof. Die denken: ik moet alles afwerpen en mezelf voor God uitputten, ik moet trouw zijn ten overstaan van God en zal uiteindelijk geweldige beloningen en geweldige kronen ontvangen. Dit is dezelfde houding als die van wereldse mensen die wereldse dingen najagen. Ze verschillen in niets en zijn onderworpen aan dezelfde aard. Wanneer mensen dit soort satanische aard hebben, zullen ze er in de wereld naar streven om kennis, geleerdheid en status te verkrijgen en zich van de menigte te onderscheiden. Als ze in God geloven, zullen ze ernaar streven geweldige kronen en geweldige zegeningen te verkrijgen. Als mensen de waarheid niet nastreven wanneer ze in God geloven, zullen ze zeker dit pad inslaan. Dit is een vaststaand feit, een natuurwet. Het pad dat mensen die de waarheid niet nastreven inslaan, staat lijnrecht tegenover dat van Petrus. Op welk pad bevinden jullie je tegenwoordig? Hoewel je misschien niet van plan was om het pad van Paulus te volgen, heeft je aard bepaald dat je deze weg bewandelt en ga je die richting op in weerwil van jezelf. Ook al wil je het pad van Petrus betreden, als je niet duidelijk weet hoe je dat moet aanpakken, dan volg je toch onwillekeurig het pad van Paulus: Dit is de werkelijke situatie. Hoe precies moet je het pad van Petrus tegenwoordig aflopen? Als je geen onderscheid kunt maken tussen het pad van Petrus en dat van Paulus, of als je daar totaal niet vertrouwd mee bent, dan zullen die woorden van je slechts leeg zijn, hoezeer je ook beweert dat je het pad van Petrus bewandelt. Je zult eerst een duidelijk idee moeten hebben over wat het pad van Petrus is en wat het pad van Paulus is. Pas wanneer je echt begrijpt dat het pad van Petrus het pad is van het streven naar het leven en het enige pad is dat naar vervolmaking leidt, zul je het pad van Petrus kunnen bewandelen en daarbij nastreven zoals hij nastreefde en de principes in de praktijk brengen die hij in de praktijk bracht. Als je het pad van Petrus niet begrijpt, dan zal het pad dat je neemt zeker dat van Paulus zijn, want er zal voor jou dan geen ander pad zijn; je zult hierin geen keus hebben. Mensen die de waarheid niet begrijpen en die daar niet naar kunnen streven zullen het moeilijk vinden om het pad van Petrus te bewandelen, zelfs al zijn ze vastberaden. Men kan zeggen dat het Gods genade en verheffing is dat Hij nu het pad naar redding en vervolmaking aan jullie heeft geopenbaard. Hij is het die jullie naar het pad van Petrus leidt. Zonder Gods leiding en verlichting zou niemand in staat zijn om het pad van Petrus te volgen, en de enige keuze zou zijn het pad van Paulus af te lopen en in de voetsporen van Paulus de vernietiging tegemoet te gaan. Destijds had Paulus niet het idee dat het verkeerd was om dat pad af te lopen; hij was er volledig van overtuigd dat dit juist was. Hij verkreeg de waarheid niet en onderging met name geen verandering in gezindheid. Hij geloofde al te zeer in zichzelf en had het gevoel dat er absoluut niets mis mee was om op die manier te geloven. Vol vertrouwen ging hij verder en met de uiterste zelfverzekerdheid. Uiteindelijk kwam hij nooit meer bij zinnen. Hij dacht nog steeds dat leven voor hem Christus betekende. Als zodanig bleef Paulus dat pad helemaal tot het einde toe aflopen en tegen de tijd dat hij uiteindelijk gestraft werd, was het voor hem al volledig voorbij. Het pad van Paulus hield geen ontwikkeling van zelfkennis in, laat staan een streven naar een verandering van gezindheid. Hij nam zijn eigen aard nooit onder de loep en hij had ook geen inzicht in wat hij was. Hij wist alleen dat hij de grootste boosdoener bij de vervolging van Jezus was. Maar hij had niet het minste begrip van zijn eigen aard. Na de voltooiing van zijn werk had Paulus het idee dat hij als Christus leefde en dat hij beloond diende te worden. Het werk dat Paulus deed, was slechts een dienst die verleend werd voor God. Want persoonlijk ontving Paulus weliswaar enige openbaringen van de Heilige Geest, maar hij had totaal geen waarheid of leven verkregen. Daarom werd hij niet gered door God. In plaats daarvan werd hij gestraft door God. Waarom wordt er gezegd dat het pad van Petrus het pad is naar vervolmaking? Dat komt omdat hij zich in zijn handelen in het bijzonder richtte op het leven en het leren kennen van God en zichzelf. Door zijn ervaring met Gods werk leerde hij zichzelf kennen, kreeg hij inzicht in de verdorven gesteldheid van de mens, kwam hij achter zijn tekortkomingen en ontdekte hij het waardevolste waar mensen naar zouden moeten streven. Hij was in staat om God oprecht lief te hebben, hij leerde hoe hij God kon terugbetalen, hij verkreeg enige waarheid en hij bezat de werkelijkheid die God vereist. Uit alles wat Petrus zei tijdens zijn beproevingen, valt af te leiden dat hij inderdaad degene was met het meeste begrip van God. Omdat hij zoveel waarheid uit Gods woorden leerde, werd zijn pad steeds helderder en steeds meer in overeenstemming met Gods wil. Als Petrus die waarheid niet had bezeten, had het pad dat hij had genomen niet zo juist kunnen zijn.

Op dit moment is er nog steeds de vraag: als je weet wat het pad van Petrus is, kun je het dan bewandelen? Dit is een realistische vraag. Je moet duidelijk kunnen onderscheiden welk soort mens wel en welk soort mens niet het pad van Petrus kan bewandelen. Degenen die het pad van Petrus bewandelen, moeten het juiste soort persoon zijn. Alleen als je de juiste persoon bent, kun je vervolmaakt worden. Als mensen niet de juiste persoon zijn, kunnen ze niet vervolmaakt worden. Zij die zoals Paulus zijn, kunnen niet het pad van Petrus bewandelen. Een bepaald soort persoon zal een bepaald soort weg gaan. Dit wordt volledig bepaald door hun aard. Hoe duidelijk je het pad van Petrus ook uitlegt aan Satan, hij kan het niet bewandelen. Zelfs als hij zou willen, zou hij er niet op kunnen komen. Zijn aard heeft bepaald dat hij het pad van Petrus niet kan nemen. Alleen zij die de waarheid liefhebben kunnen het pad van Petrus bewandelen. ‘Een luipaard kan zijn vlekken niet veranderen’, dat is waar. Als er geen elementen van liefde voor de waarheid in je aard aanwezig zijn, dan kun je het pad van Petrus niet bewandelen. Als je een persoon bent die de waarheid liefheeft, als je in staat bent de waarheid te aanvaarden ondanks je verdorven gezindheid, en je kunt het werk van de Heilige Geest ontvangen en Gods wil begrijpen, dan zul je in staat zijn het vlees te verzaken en Gods plan te gehoorzamen. Wanneer je na het ondergaan van enkele beproevingen veranderingen in je gezindheid ondergaat, betekent dit dat je langzaam op het pad van Petrus’ vervolmaking stapt.

Winter, 1998