Vanuit een menselijk perspectief is het onmogelijk dat de nakomelingen van Moab vervolmaakt worden; evenmin komen ze daarvoor in aanmerking. De kinderen van David, daarentegen, hebben zeker hoop en zijn zeker in staat om vervolmaakt te worden. Als iemand een nakomeling van Moab is, kan deze niet vervolmaakt worden. Zelfs tegenwoordig kennen jullie nog steeds niet het belang van het werk dat onder jullie wordt gedaan. In dit stadium houden jullie in jullie hart nog steeds vast aan jullie toekomstverwachtingen en willen jullie daar eigenlijk geen afstand van doen. Niemand vraagt zich af waarom God er vandaag voor heeft gekozen om aan een bijzonder onwaardige groep mensen zoals jullie te werken. Heeft Hij misschien een fout gemaakt in dit werk? Is dit werk een tijdelijke vergissing? Waarom is God, die altijd heeft geweten dat jullie de kinderen van Moab zijn, juist neergedaald om te midden van jullie te werken? Staan jullie hier nooit bij stil? Staat God hier nooit bij stil terwijl Hij Zijn werk doet? Gedraagt Hij Zich onbezonnen? Wist Hij niet meteen vanaf het begin dat jullie de nakomelingen van Moab zijn? Komt het niet in jullie op om bij deze dingen stil te staan? Waar zijn jullie opvattingen gebleven? Is dat gezonde verstand van jullie verstoord geraakt? Waar zijn jullie slimheid en wijsheid gebleven? Is het dat jullie zo’n grootmoedige houding hebben dat jullie geen acht slaan op zoiets kleins? Jullie geesten zijn heel gevoelig voor zaken zoals jullie toekomstverwachtingen en jullie eigen lot, maar als het op iets anders aankomt, zijn ze gevoelloos, afgestompt en uitermate onwetend. Waar geloven jullie in vredesnaam in? Jullie toekomstverwachtingen? Of God? Is je mooie bestemming niet het enige waarin je gelooft? Zijn het niet alleen maar je toekomstverwachtingen? Hoeveel van de weg van het leven begrijp je nu? Hoeveel heb je bereikt? Denk je dat het werk dat nu wordt gedaan onder de nakomelingen van Moab wordt gedaan om jullie te vernederen? Wordt het opzettelijk gedaan om jullie nare kant bloot te leggen? Wordt het met opzet gedaan om jullie tuchtiging te laten aanvaarden en jullie vervolgens in de poel van vuur te werpen? Ik heb nooit gezegd dat jullie geen toekomstperspectief hebben en helemaal niet dat jullie vernietigd moesten worden of verderf moesten ondergaan. Heb Ik openlijk zulke dingen verkondigd? Je zegt dat je zonder hoop bent, maar is dit niet je eigen conclusie? Is dit niet het effect van je eigen mentaliteit? Tellen je eigen conclusies? Als Ik zeg dat je niet gezegend bent, zul je zeker geruïneerd worden, en als Ik zeg dat je wel gezegend bent, zul je zeker niet vernietigd worden. Ik zeg alleen dat je de nakomeling van Moab bent. Ik heb niet gezegd dat je vernietigd zou worden. Het is alleen zo dat de nakomelingen van Moab vervloekt zijn en één soort verdorven mensen zijn. Er is eerder over zonde gesproken; zijn jullie niet allemaal zondig? Zijn zondaars niet allemaal verdorven door Satan? Is het niet zo dat alle zondaars God tarten en tegen Hem in opstand komen? Moeten zij die God tarten niet worden vervloekt? Moeten zondaars niet allemaal worden vernietigd? Wie onder de mensen van vlees en bloed kunnen in dat geval worden gered? Hoe hebben jullie tot op heden kunnen overleven? Jullie zijn negatief geworden, omdat jullie de nakomelingen van Moab zijn; gelden jullie ook niet als mensen, die zondaars zijn? Hoe hebben jullie het tot nu toe uitgehouden? Zodra het over volmaaktheid gaat, worden jullie gelukkig. Horen jullie dat jullie de grote tegenspoed moeten meemaken, dan voelen jullie je nog gezegender. Jullie denken dat jullie overwinnaars kunnen worden nadat jullie de tegenspoed hebben doorstaan en dat dit bovendien Gods grote zegen is en Zijn grote verheffing van jullie. Bij het noemen van Moab ontstaat er tumult onder jullie; zowel volwassenen als kinderen voelen een onuitsprekelijke droefheid en in jullie hart ervaren jullie totaal geen vreugde en jullie betreuren het dat jullie geboren zijn. Jullie begrijpen de betekenis niet van de reden waarom deze fase van het werk wordt gedaan onder de nakomelingen van Moab. Jullie streven alleen naar hoge functies en vallen terug wanneer jullie merken dat er geen hoop is. Bij het noemen van de volmaaktheid en de toekomstige bestemming voelen jullie je gelukkig; jullie vertrouwen op God om gezegend te worden en zo een goede bestemming te bereiken. Sommige mensen zijn angstig vanwege hun status. Omdat ze weinig waarde en een lage status hebben, willen ze niet naar volmaaktheid streven. Eerst werd er over volmaaktheid gesproken en daarna over Moabs nakomelingen, zodat mensen het eerder vermeldde pad van vervolmaking negeerden. Dit komt omdat jullie van begin tot eind nooit de betekenis van dit werk hebben gekend en de betekenis ervan jullie ook niet interesseert. Jullie zijn te klein van gestalte en jullie kunnen zelfs de geringste verstoring niet verdragen. Wanneer jullie zien dat jullie eigen status te laag is, word je negatief verlies je het vertrouwen om te blijven zoeken. Mensen beschouwen het bereiken van genade en het genieten van vrede enkel als symbolen van het geloof en beschouwen het zoeken naar zegeningen als de basis voor hun geloof in God. Maar heel weinig mensen proberen God te leren kennen of streven naar een verandering in hun gezindheid. In hun geloof streven mensen ernaar dat God hun een geschikte bestemming schenkt en alle genade geeft die ze nodig hebben, dat God hun dienaar wordt, dat Hij een vredige, vriendschappelijke relatie met hen onderhoudt, zodat er op geen enkel moment een conflict tussen ontstaat. Dat wil zeggen: hun geloof in God vereist dat Hij belooft aan al hun eisen te voldoen en hun alles te schenken waar ze om bidden, overeenkomstig de woorden die ze in de Bijbel hebben gelezen: “Ik zal al jullie gebeden verhoren.” Ze verwachten dat God over niemand oordeelt of niemand aanpakt, want Hij is altijd de barmhartige Heiland Jezus, die altijd en overal een goede relatie met mensen onderhoudt. Dit is hoe mensen in God geloven: ze stellen gewoon schaamteloze eisen aan God en hebben daarbij het idee dat Hij die gewoon blindelings voor ze zal inwilligen, of ze nu opstandig of gehoorzaam zijn. Ze blijven gewoon voortdurend ‘schulden van God innen’, in de overtuiging dat Hij die, zonder Zich te verzetten, moet ‘terugbetalen’ en bovendien tweemaal zoveel moet betalen; ze hebben het idee dat God, of Hij nu iets van ze gekregen heeft of niet, alleen door hen gemanipuleerd kan worden en dat Hij niet eigenmachtig mensen kan orkestreren en dat Hij al helemaal niet, wanneer Hij wil en zonder hun toestemming, eigenmachtig aan mensen Zijn wijsheid en rechtvaardige gezindheid mag openbaren die vele jaren verborgen zijn gebleven. Ze belijden simpelweg hun zonden aan God in de overtuiging dat God die gewoon zal vergeven, dat het Hem niet de keel uit gaat hangen en dat dit zo altijd maar door zal gaan. Ze bevelen God simpelweg wat Hij moet doen, in de overtuiging dat Hij hen gewoon gehoorzaamt, omdat in de Bijbel staat dat God niet is gekomen om door mensen gediend te worden, maar om hen te dienen en dat Hij hier is om hun dienaar te zijn. Hebben jullie dat niet altijd zo geloofd? Zodra jullie niets van God kunnen krijgen, willen jullie wegrennen. En wanneer jullie iets niet begrijpen, raken jullie verbitterd en gaan jullie zelfs zo ver dat jullie allerlei scheldwoorden naar Hem slingeren. Jullie staan God simpelweg niet toe om Zijn wijsheid en verwondering volledig te uiten. In plaats daarvan willen jullie willen alleen maar tijdelijk gemak en comfort genieten. Tot nu toe bestond jullie houding in jullie geloof in God alleen maar uit dezelfde oude denkbeelden. Als God jullie maar een greintje majesteit toont, worden jullie al ongelukkig. Zien jullie nu precies wat jullie gestalte is? Denk niet dat jullie allemaal trouw zijn aan God terwijl jullie oude denkbeelden niets zijn veranderd. Wanneer je niets overkomt, denk je dat alles voor de wind gaat en bereikt je liefde voor God een piek. Maar overkomt je iets kleins, dan kom je terecht in het dodenrijk. Is dat trouw zijn aan God?

Als de laatste fase van het werk van de overwinning in Israël zou beginnen, zou zulk werk betekenisloos zijn. Het werk is het betekenisvolst wanneer het wordt gedaan in China en wanneer het onder jullie volk wordt gedaan. Jullie zijn de laagsten onder de mensen, het volk met de laagste status. Jullie zijn degenen op de laagste trede van deze maatschappij en jullie zijn degenen die God in het begin het minst erkend hebben. Jullie zijn de mensen die het verst van God zijn afgedwaald en zijn degenen die het zwaarst getroffen zijn. Omdat deze fase van het werk alleen ten behoeve van overwinning is, is het dan niet een uiterst geschikte keus voor jullie voor toekomstige getuigenissen? Als de eerste stap van het werk van de overwinning niet onder jullie volk werd gedaan, zou het moeilijk worden om het toekomstige werk van de overwinning voort te zetten, want het werk van de overwinning dat volgt, zal resultaten behalen op basis van het feit dat dit werk vandaag wordt gedaan. Het huidige werk van de overwinning is slechts het begin van het algemene werk van de overwinning. Jullie zijn de eerste lichting om te worden overwonnen; jullie vertegenwoordigen de hele mensheid die overwonnen zal worden. Mensen die werkelijk kennis bezitten, zullen zien dat al het werk dat God vandaag doet groots is en dat Hij mensen niet alleen hun eigen opstandigheid laat inzien, maar ook hun status openbaart. Het doel en de betekenis van Zijn woorden zijn niet om mensen te ontmoedigen en evenmin om hen ten val te brengen; het is zodat ze door Zijn woorden verlichting en redding ontvangen; het is om hun geest wakker te schudden door Zijn woorden. Sinds de schepping van de wereld tot nu toe heeft de mens altijd onder Satans domein geleefd, zonder te weten of te geloven dat er een God is. Dat deze mensen deel uit kunnen maken van Gods grootse heil en enorm door God kunnen worden verheven, toont inderdaad Gods liefde. Al degenen die werkelijk begrip hebben, zullen dit geloven. Hoe zit het dan met hen die deze kennis niet hebben? “Ach, God zegt dat we nakomelingen van Moab zijn; Hij zei dit met Zijn eigen woorden. Kunnen we nog steeds een goede uitkomst krijgen? Wij zijn de nakomelingen van Moab en we hebben ons in het verleden tegen Hem verzet. God is gekomen om ons te veroordelen; zie je niet hoe Hij vanaf het begin altijd al over ons heeft geoordeeld? Omdat we ons tegen God hebben verzet, moeten we wel op deze manier worden getuchtigd.” Zijn deze woorden correct? Vandaag oordeelt God over, tuchtigt en veroordeelt Hij jullie, maar je moet weten dat het doel van jouw veroordeling is dat je jezelf kent. Hij veroordeelt, vervloekt, oordeelt en tuchtigt zodat jij jezelf kunt kennen, zodat je gezindheid kan veranderen en zodat je bovendien je waarde mag kennen, en mag zien dat alle daden van God rechtvaardig zijn en in overeenstemming met Zijn gezindheid en de vereisten van Zijn werk, dat Hij werkt volgens Zijn plan voor het heil van de mens, en dat Hij de rechtvaardige God is die de mens liefheeft, hem redt, over hem oordeelt en hem tuchtigt. Als je alleen weet dat je een lage status hebt, dat je verdorven en ongehoorzaam bent, maar niet weet dat God Zijn heil wil openbaren door het oordeel en de tuchtiging die Hij je vandaag oplegt, dan kun je geen ervaring opdoen en ben je al helemaal niet in staat om voort te blijven gaan. God is niet gekomen om te doden of te vernietigen, maar om te oordelen, te vervloeken, te tuchtigen en te redden. Totdat Zijn managementplan van zesduizend jaar ten einde komt – totdat Hij de uitkomst van elke categorie van de mens openbaart – zal Gods werk op aarde redding ten doel hebben; het doel ervan is louter het grondig compleet maken van wie Hem liefhebben, en hen onderwerpen onder Zijn heerschappij. Hoe God mensen ook redt, alles wordt gedaan door ze te laten breken met hun oude satanische aard. Dat wil zeggen: Hij redt ze door ze naar het leven te laten streven. Als ze dat niet doen, zullen ze geen manier hebben om Gods heil aan te nemen. Redding is het werk van God Zelf, en naar het leven streven is iets wat de mens moet ondernemen om het heil te aanvaarden. In de ogen van de mens is het heil de liefde van God, en kan de liefde van God geen tuchtiging, oordeel en vervloekingen zijn. Het heil moet liefde, mededogen en bovendien woorden van troost omvatten, evenals grenzeloze zegeningen die God uitstort. Mensen geloven dat God mensen redt door hen te roeren met Zijn zegeningen en genade, zodat zij hun hart aan God kunnen geven. Dat wil zeggen: het feit dat Hij de mensen roert, betekent dat Hij ze redt. Dit soort redding vindt plaats door het aangaan van een overeenkomst. Alleen wanneer God hem het honderdvoudig toekent, is de mens bereid zich aan Gods naam te onderwerpen, zijn best voor Hem te doen en Hem eer te bewijzen. Dit is niet Gods bedoeling met de mensheid. God is op aarde komen werken om de verdorven mensheid te redden; daarin schuilt geen onwaarheid. Als dat wel zo was, was Hij Zijn werk beslist niet persoonlijk komen doen. In het verleden bestond Zijn middel om redding te brengen onder meer uit het tonen van de grootste liefde en barmhartigheid, zodanig dat Hij Zich helemaal aan Satan gaf in ruil voor de hele mensheid. Het heden lijkt in niets op het verleden: de redding die jullie tegenwoordig wordt geschonken, gebeurt in de tijd van de laatste dagen, tijdens de classificatie van ieder naar zijn aard. Het middel om jullie heil te bewerkstelligen is niet liefde of barmhartigheid, maar wel tuchtiging en oordeel zodat de mens grondiger kan worden gered. Alles wat jullie krijgen, is dus tuchtiging, oordeel en genadeloze klappen, maar weet dit: in deze harteloze klappen gaat geen greintje straf schuil. Ongeacht hoe hard mijn woorden misschien zijn, wat jullie overkomt zijn maar een paar woorden die misschien als totaal harteloos op jullie overkomen, en hoe kwaad ik misschien ook ben, wat er op jullie regent zijn nog steeds woorden van onderricht, en ik ben er geenszins op uit om jullie iets aan te doen of ter dood te brengen. Is dit niet allemaal een feit? Weet dat alles tegenwoordig, van rechtvaardig oordeel tot harteloze loutering en tuchtiging, ten behoeve van het heil is. Ongeacht of tegenwoordig iedereen naar zijn soort wordt geclassificeerd, en of de categorieën van de mens worden blootgelegd, het doel van al Gods woorden en werk is het redden van degenen die echt van God houden. Rechtvaardig oordeel wordt gebracht om de mens te zuiveren, en harteloze loutering vindt plaats om de mens te reinigen; harde woorden of kastijding vinden beide plaats om te zuiveren en zijn omwille van de redding. De methode van verlossing is tegenwoordig dus anders dan die van vroeger. Vandaag de dag ontvangen jullie redding door een rechtvaardig oordeel, wat een goed middel is om ieder van jullie te classificeren naar jullie aard. Bovendien levert meedogenloze tuchtiging jullie het hoogste redding op − wat hebben jullie dan tegen zulke tuchtiging en zo’n oordeel in te brengen? Hebben jullie van begin tot eind niet altijd de redding genoten? Jullie hebben zowel de vleesgeworden God gezien als Zijn almacht en wijsheid ingezien. Daarnaast hebben jullie bovendien herhaaldelijk klappen en discipline ervaren. Maar hebben jullie ook niet de hoogste genade ontvangen? Zijn jullie zegeningen niet groter dan die van alle anderen? Jullie genade is zelfs overvloediger dan de luister en rijkdommen die Salomo genoot! Denk er eens over na: als mijn komst bedoeld was om jullie te veroordelen en te straffen in plaats van jullie te redden, zouden jullie dagen dan zo lang kunnen duren? Hadden jullie – zondige wezens van vlees en bloed – dan tot vandaag toe kunnen overleven? Als Mijn doel alleen maar was om jullie te straffen, waarom zou Ik dan vlees zijn geworden en aan zo’n grote onderneming begonnen zijn? Zou voor het straffen van gewone stervelingen zoals jullie niet eenvoudig een enkel woord volstaan? Zou ik jullie nog steeds moeten vernietigen nadat ik jullie opzettelijk heb veroordeeld? Geloven jullie deze woorden van mij nog steeds niet? Zou ik de mens alleen door liefde en barmhartigheid kunnen redden? Of zou ik alleen de kruisiging kunnen gebruiken om de mens te redden? Is mijn rechtvaardige gezindheid niet bevorderlijker om de mens volledig gehoorzaam te maken? Is die niet beter in staat de mens grondig te redden?

Mijn woorden zijn misschien wel streng, maar ze zijn allemaal gesproken met het oog op het heil van de mens, want ik spreek alleen woorden en straf het vlees van de mens niet. Deze woorden zorgen ervoor dat mensen in het licht kunnen leven, kunnen weten dat het licht bestaat, kunnen weten dat het licht waardevol is en bovenal kunnen weten hoe weldadig deze woorden voor ze zijn en kunnen weten dat God de redding is. Hoewel Ik vele woorden van tuchtiging en oordeel heb uitgesproken, is wat ze vertegenwoordigen niet daadwerkelijk op jullie toegepast. Ik ben gekomen om mijn werk te doen en om mijn woorden te spreken en hoewel mijn woorden misschien streng zijn, worden ze gesproken als oordeel over jullie verdorvenheid en jullie opstandigheid. Het doel van mijn handelen is nog steeds om de mens te redden uit het domein van Satan; Ik gebruik mijn woorden om de mens te redden. Mijn doel is niet om de mens iets aan te doen met mijn woorden. Mijn woorden zijn streng, zodat mijn werk resultaten oplevert. Alleen door zulk werk leert de mens zichzelf kennen en kan hij breken met zijn opstandige gezindheid. De grootste betekenis van het werk van woorden is mensen in de gelegenheid te stellen de waarheid in praktijk te brengen nadat ze die hebben begrepen, om hun gezindheid te veranderen en kennis over zichzelf en Gods werk te verwerven. Alleen het doen van het werk door het spreken van woorden maakt de communicatie tussen God en de mens mogelijk en alleen woorden kunnen de waarheid verklaren. Deze werkwijze is de beste manier om de mens te overwinnen. Naast het uiten van woorden kan geen enkele andere methode mensen een duidelijker begrip geven van de waarheid en het werk van God. In de laatste fase van Zijn werk spreekt God daarom tot de mensen om alle waarheden en mysteries die ze nog niet begrijpen te ontsluieren, waardoor ze de ware weg en het leven van God verkrijgen, zodat ze Gods wil kunnen volbrengen. Het doel van Gods werk onder de mensen is om ze in staat te stellen om Gods wil te volbrengen; alles wordt gedaan om de mens te redden. Zolang Hij de mens redt, verricht Hij daarom niet het werk om hen te straffen. Terwijl Hij de mens redding brengt, straft God het kwade niet of beloont Hij het goede niet; evenmin openbaart Hij de bestemmingen van verschillende soorten mensen. Pas als het laatste stadium van Zijn werk voltooid is, zal Hij het kwade straffen en het goede belonen en pas dan zal Hij de bestemming van alle verschillende soorten mensen openbaren. Zij die worden gestraft, zullen degenen zijn die echt niet gered kunnen worden, terwijl zij die gered worden degenen zullen zijn die Gods heil hebben verkregen gedurende de tijd van Zijn redding van de mens. Terwijl Gods reddingswerk wordt gedaan, wordt elke persoon die gered kan worden zoveel mogelijk gered en niemand van hen zal buiten de boot vallen, want het doel van Gods werk is om de mens te redden. Allen die gedurende de tijd van Gods redding van de mens niet in staat zijn om een verandering in hun gezindheid te bewerkstelligen – en ook allen die niet in staat zijn om zich volledig aan God te onderwerpen – zullen straf ondergaan. Deze fase van het werk − het werk van woorden – ontsluiert voor de mensen alle wegen en mysteries die ze niet begrijpen, zodat ze Gods wil en Gods eisen aan hen kunnen begrijpen, zodat ze aan de voorwaarden kunnen voldoen om Gods woorden in praktijk te brengen en veranderingen in zijn gezindheid kunnen bewerkstelligen. God gebruikt alleen woorden om Zijn werk te doen en straft mensen niet omdat ze wat opstandig zijn, want dit is de tijd van het reddingswerk. Zou iedereen die opstandig handelt gestraft worden, dan zou niemand de kans krijgen om gered te worden. Iedereen zou dan worden gestraft en in het dodenrijk terechtkomen. Het doel van de woorden die over de mens oordelen, is om hen zichzelf te leren kennen en zich aan God te onderwerpen; het doel is niet om hen te straffen met zo’n oordeel. Gedurende het werk van woorden zullen veel mensen hun opstandigheid en verzet aan de dag leggen, alsook hun ongehoorzaamheid jegens de vleesgeworden God. Toch zal Hij als gevolg daarvan niet al deze mensen straffen, maar alleen degenen verwerpen die tot op het bot verdorven zijn en die niet gered kunnen worden. Hij zal hun vlees aan Satan geven en in enkele gevallen hun vlees compleet vernietigen. Degenen die overblijven, zullen blijven volgen en ervaren hoe ze worden aangepakt en gesnoeid. Als deze mensen tijdens het volgen nog steeds niet kunnen aanvaarden dat ze aangepakt en gesnoeid worden en steeds verdorvener worden, zullen ze hun kans op redding verliezen. Iedere persoon die zich eraan heeft onderworpen overwonnen te worden door Gods woorden, zal ruim de gelegenheid hebben om te worden gered. Gods redding van elk van deze mensen zal Zijn enorme clementie aantonen. Met andere woorden, hun zal de grootste tolerantie betoond worden. Zolang mensen van het verkeerde pad terugkeren en zolang ze berouw kunnen tonen, zal God hun kansen geven om Zijn heil te verkrijgen. Wanneer mensen eerst tegen God in opstand komen, heeft Hij geen verlangen om ze ter dood te brengen; integendeel, Hij doet alles wat Hij kan om ze te redden. Als iemand echt geen ruimte voor redding heeft, zal God hem aan de kant zetten. De reden dat God bepaalde mensen niet snel straft is dat Hij iedereen wenst te redden die gered kan worden. Hij oordeelt, verlicht en leidt mensen alleen met woorden, en gebruikt geen roede om ze ter dood te brengen. Het gebruik van woorden om mensen redding te brengen, is het doel en de betekenis van de laatste fase van het werk.