Niemand weet met wat voor tegenslagen hij gedurende zijn leven te maken krijgt of wat voor loutering hij zal ondergaan. Voor sommigen heeft het te maken met hun werk, voor anderen met hun toekomstperspectief, voor sommigen met het gezin waarin ze geboren zijn en voor anderen met hun huwelijk. Maar het verschil tussen hen en ons is dat wij, deze groep mensen, nu lijden te midden van het woord van God. Dat wil zeggen: als mensen die God dienen hebben we tegenslagen te verduren gekregen op het pad van het geloof in Hem, wat het pad is dat alle gelovigen gaan, en de weg onder onze voeten. Het is vanaf dit punt dat we officieel de weg van het geloof in God aanvangen, officieel een begin maken met het menselijk leven en voet zetten op het juiste levenspad. Met andere woorden: dit is het moment dat we voet zetten op het juiste pad dat God naast de mens leeft, dat het pad is dat normale mensen nemen. Als iemand die voor God staat en Hem dient, iemand die het ambtsgewaad van een priester in de tempel draagt en de waardigheid, het gezag en de majesteit van God heeft, leg ik de volgende verklaring af aan alle mensen, met name: het glorierijke gelaat van God is mijn glorie, Zijn managementplan is mijn kern. Ik probeer niet het honderdvoudige te verkrijgen in het hiernamaals, maar alleen Gods wil in deze wereld te doen, zodat Hij een heel klein deel van Zijn glorie op aarde kan genieten dankzij de povere inspanningen die ik in het vlees verricht. Dit is mijn enige verlangen. Naar mijn mening is dit mijn enige spirituele steun. Ik geloof dat dit de ‘laatste woorden’ zouden moeten zijn van iemand die in het vlees leeft en die van emoties is vervuld. Dit is vandaag het pad onder mijn voeten. Ik geloof dat deze kijk van mij mijn laatste woorden in het vlees zijn en ik hoop dat de mensen geen opvattingen of andere gedachten over mij hebben. Hoewel ik er alles wat ik kon voor heb gedaan, ben ik er toch niet in geslaagd aan de wil van God in de hemel te voldoen. Ik ben mateloos verdrietig. Waarom is dit de essentie van het vlees? Het was dus slechts door de dingen die ik in het verleden heb gedaan en door het overwinningswerk dat God in mij heeft uitgevoerd, dat ik een grondiger begrip van de essentie van de mensheid heb verworven. Pas daarna heb ik mezelf de meest fundamentele norm gesteld: er alleen naar streven Gods wil te doen, er alles aan doen wat ik kan en niets op mijn geweten laten drukken. Ik let er niet op wat anderen die God dienen voor zichzelf eisen. Kortom, ik ben vastberaden Zijn wil te doen. Dit is mijn biecht als een van Zijn schepselen die voor Zijn aangezicht dienen, iemand die gered en geliefd is door God en die Zijn slagen heeft ondergaan. Dit is de biecht van iemand die bewaakt, beschermd, geliefd en geweldig gebruikt is door God. Van nu af aan ga ik door op dit pad tot ik de belangrijke taak heb voltooid die mij door God is toevertrouwd. Maar naar mijn mening is het einde van de weg in zicht, want Zijn werk is voltooid en de mensen hebben tot op heden alles gedaan wat ze konden.

Doordat het Chinese vasteland deze stroom van herstel binnen is gegaan, zijn er geleidelijk plaatselijke kerken ontstaan die zich rond het werk van de Heilige Geest hebben geconcentreerd. God heeft ononderbroken in deze plaatselijke kerken gewerkt, want de kerken die in deze tijd zijn geboren zijn de kern geworden van God in de gevallen keizerlijke familie. Vanzelfsprekend stichtte God maar al te graag de plaatselijke kerken in zo’n familie – Zijn blijdschap tartte iedere beschrijving. Nadat Hij op het Chinese vasteland plaatselijke kerken had gesticht en dit goede nieuws aan broeders en zusters in de andere plaatselijke kerken over de hele wereld had gebracht, was God zeer opgetogen: dit was de eerste stap van het werk dat Hij van plan was te doen op het Chinese vasteland. Je kunt zeggen dat dit deel het eerste bedrijf was. En is Zijn vermogen de eerste stap van Zijn werk te beginnen in een demonenfort als dit, een onneembaar fort voor ieder mens en ding, niet de grote kracht van God? Het is duidelijk dat er talloze broeders en zusters martelaren zijn geweest en gestorven zijn onder het slagersmes van de duivels voor het herstel van dit werk. Het doet me pijn en maakt me kwaad om daar nu over te beginnen, maar voor het grootste deel zijn de dagen van lijden voorbij. Dat ik nu voor God kan werken en dat ik heb kunnen komen tot waar ik nu ben, is geheel te danken aan de grote macht van God. Ik voel grote bewondering voor degenen die God als martelaren heeft uitgekozen. Ze waren in staat Gods wil te doen en zichzelf voor God op te offeren. Eerlijk gezegd is het aan Gods genade en barmhartigheid te danken dat ik niet allang in het slijk ineen ben gezakt. God zij dank! Ik wil God alle glorie geven, zodat Hij rustig kan zijn. Sommigen mensen vragen me: “Vanwege uw positie zou u niet moeten sterven. Hoe komt het dat u blij wordt wanneer God het over de dood heeft?” In plaats van rechtstreeks te antwoorden, glimlach ik een weinig en zeg ik: “Dit is het pad waarop ik verder moet gaan, dat ik absoluut moet volgen.” De mensen staan versteld van mijn antwoord. Ze kunnen slechts stomverbaasd naar me kijken, ze twijfelen enigszins aan mij. Maar omdat dit het pad is dat ik heb gekozen en het ook de vastberadenheid is die ik voor God heb getoond, geloof ik dat ik verder moet blijven streven, hoe groot de moeilijkheden ook zijn. Dit is, denk ik, de belofte die gehandhaafd moet worden door diegenen die God dienen, en ze mogen niet op hun woord terugkomen, ook niet een beetje. Ook dit is een regel, regelgeving die lang geleden, in het Tijdperk van de Wet, was uitgevaardigd, die iemand die in God gelooft zou moeten begrijpen. Hoewel ik niet heel veel kennis heb van God en wat ik heb ervaren eigenlijk nietig is, niet eens noemenswaardig, zodanig dat ik geen schrandere inzichten heb, moeten in mijn ervaring de woorden van God gehandhaafd blijven en kunnen ze niet worden getart. In alle eerlijkheid zijn mijn eigen praktische ervaringen nietig, maar wat kan ik doen nu God van mij getuigt en de mensen blindelings de persoon vertrouwen die ik ben? Toch blijf ik hopen dat de mensen hun visie op het liefhebben van God corrigeren. De persoon die ik ben stelt niets voor, want ook ik probeer de weg van het geloof in God te bereiken en het pad dat ik bewandel is ook niets anders dan het pad van het geloof in God. Iemand kan best een goed mens zijn, maar zou niet het voorwerp van aanbidding moeten zijn, hij kan alleen dienen als een voorbeeld om te volgen. Het maakt mij niet uit wat anderen doen, maar ik verklaar aan de mensen dat ook ik God glorie geef; ik geef de glorie van de Geest niet aan het vlees. Ik hoop dat iedereen mijn gevoelens hierover kan begrijpen. Het is niet dat ik mijn verantwoordelijkheid niet neem, het is gewoon het hele verhaal. Dit zou glashelder moeten zijn, zodat er niet meer over zal worden gesproken.

Heden ben ik voor God verlicht. Gods werk op aarde is het reddingswerk. Het is door niets anders besmet. Misschien denken sommige mensen er anders over, maar ik heb altijd gevoeld dat de Heilige Geest maar één fase van het werk uitvoert – het reddingswerk – en geen ander werk. Dit zou duidelijk moeten zijn. Pas nu is het werk van de Heilige Geest op het Chinese vasteland duidelijk geworden. En waarom zou God alle paden willen openen en willen werken op een plek als deze, waar demonen welig tieren? Hieruit blijkt dat God bovenal het reddingswerk verricht. Om het preciezer te formuleren: het is vooral het overwinningswerk. De naam Jezus is vanaf het begin geroepen. (Misschien dat sommigen het niet ervaren hebben, maar ik zeg dat dit een stap van het werk van de Heilige Geest is geweest.) Het was om de Jezus uit het Tijdperk van Genade achter te kunnen laten. Een deel van de mensen werd daarom vooraf uitgekozen, en later werd die selectie uitgedund. Daarna werd de naam van Getuige Lee over het Chinese vasteland geroepen, wat het tweede deel was van het herstelwerk van de Heilige Geest op het Chinese vasteland. Dit was de eerste stap van het werk waarin de Heilige Geest mensen begon te selecteren. Eerst verzamelde Hij mensen en wachtte Hij tot de herder ze zou hoeden. De naam ‘Getuige Lee’ werd gebruikt om deze dienst te verlenen. God deed Zijn werk Zelf na van de naam ‘de Machtige’ te getuigen en voordien was het in een voorbereidende fase. Het doet er daarom niet toe of dit goed of fout was en dit is niet het belangrijkste in Gods plan. Na de getuigenis van de naam ‘de Machtige’ begon God officieel Zelf Zijn eigen werk te doen en daarna begonnen Zijn daden als God in het vlees officieel. Door de naam ‘de Machtige Heer’ kreeg Hij allen onder controle die opstandig en ongehoorzaam waren. Zij begonnen op menselijke wezens te lijken, net zoals mensen op volwassenen beginnen te lijken als ze drie- of vierentwintig worden; dat wil zeggen dat mensen net het leven van een normaal mens waren begonnen te krijgen. Door de beproeving van de dienstdoeners ging Gods werk natuurlijk over naar de fase van uitvoering van goddelijk werk. Je zou kunnen zeggen dat alleen deze stap van het werk de kern vormt van zo veel van Zijn werk en dat het de primaire stap in Zijn werk is. Mensen kennen zichzelf en haten zichzelf. Ze zijn op een punt gekomen waar ze zichzelf kunnen vervloeken en graag hun eigen leven opgeven. Ze hebben een vaag gevoel van de lieflijkheid van God, het fundament waarop ze de ware betekenis van het menselijk bestaan leren kennen – en zo bereiken ze Gods wil. Gods werk op het Chinese vasteland begint ten einde te lopen. God heeft al een paar jaren Zijn voorbereidingen getroffen in dit land van vuil, maar de mensen zijn nog nooit op het punt gekomen dat ze nu hebben bereikt, wat inhoudt dat God pas nu Zijn werk formeel begint. Het is niet nodig om hierover nog meer details of duidelijkheid te verschaffen. Het klopt helemaal als je zegt dat dit werk rechtstreeks door Gods goddelijkheid wordt gedaan, maar wordt uitgevoerd via de mens. Niemand kan dit ontkennen. Het is zeker aan Gods grote macht op aarde te danken dat Zijn werk zover heeft kunnen komen als het nu is in de mensen van dit land van wellust. De vruchten van dit werk kunnen overal mee naartoe worden genomen om mensen te overtuigen. Niemand zou hier lichtvaardig een oordeel over durven uitspreken en het durven ontkennen.