Onze broeders en zusters hebben misschien enig idee van de volgorde, de stappen en de methodes van Gods werk op het vasteland van China, maar ik denk nog steeds dat het de moeite waard is nog eens naar deze dingen te kijken, of jullie een korte samenvatting te geven. Ik zal deze kans alleen maar benutten om te zeggen wat ik op mijn hart heb, en ik zal het niet hebben over dingen die losstaan van dit werk. Ik hoop dat de broeders en zusters mijn stemming kunnen begrijpen, en ik doe ook het bescheiden verzoek dat iedereen die mijn woorden leest begrip en vergiffenis heeft voor mijn kleine gestalte, de ontoereikendheid van mijn levenservaring en mijn onvermogen om het hoofd fier te houden voor God. Toch voel ik dat dit alleen maar objectieve redenen zijn. Kort gezegd: wat er ook gebeurt, niemand, geen enkele gebeurtenis, niets kan ons ervan weerhouden te communiceren in Gods aanwezigheid, en ik hoop dat onze broeders en zusters samen met mij harder kunnen werken in Gods aanwezigheid. Ik wil graag het volgende gebed aanbieden: “O, God! Heb alstublieft medelijden met ons, zodat mijn broeders en zusters en ik samen kunnen worstelen onder de heerschappij van onze gedeelde idealen, u trouw kunnen zijn tot de dood en nooit enige spijt zullen hebben!” Deze woorden zijn mijn voornemen voor God, maar je zou ook kunnen zeggen dat ze mijn eigen motto zijn, als een persoon van vlees en bloed die door God wordt gebruikt. Ik heb deze woorden vaak gedeeld in communicatie met de broeders en zusters aan mijn zijde, en ik heb ze als boodschap gegeven aan degenen die bij mij zijn. Ik weet niet wat mensen ervan denken, maar in elk geval geloof ik dat deze woorden niet alleen een aspect van subjectieve inspanning hebben, maar bovendien een aspect van objectieve theorie. Hierdoor is het mogelijk dat sommige mensen bepaalde meningen hebben, en je zou er goed aan doen om deze woorden aan te nemen als je motto en te zien hoe groot je drang om God lief te hebben wordt. Sommige mensen zullen bij het lezen van deze woorden een bepaalde notie ontwikkelen en denken: hoe zou het zeggen van zoiets alledaags en normaals mensen een grote drang kunnen geven om God tot de dood lief te hebben? En het heeft niets van doen met het onderwerp waarover we het hebben, ‘Het pad’. Ik geef toe dat deze woorden misschien niet bijzonder boeiend zijn, maar ik heb altijd gedacht dat ze mensen op het juiste pad kunnen brengen, en hen in staat kunnen stellen allerlei beproevingen te ondergaan op het pad van geloof in God zonder ontmoedigd te raken of terug te keren. Dit is waarom ik ze altijd behandel als mijn motto. Ik hoop dat mensen er ook zorgvuldig over zullen nadenken. Maar het is niet mijn bedoeling om iedereen te dwingen mijn eigen zienswijzen te aanvaarden – dit is maar een voorstel. Wat andere mensen ook van me denken, ik denk dat God de innerlijke dynamiek in absoluut ieder van ons begrijpt. God werkt doorlopend in ieder van ons, en Zijn werk is onvermoeibaar. Omdat we allemaal geboren zijn in het land van de grote rode draak werkt Hij op deze manier in ons. Zij die geboren zijn in het land van de grote rode draak hebben het geluk dit werk van de Heilige Geest te verwerven. Als een van hen ben ik me sterk bewust van de dierbaarheid en beminnelijkheid van God, en van het feit dat Hij respect verdient. Dit is het zorgen van God voor ons. Dat zo’n achtergebleven, conservatief, feodaal, bijgelovig en pervers rijk van het proletariaat zulk werk van God kan verwerven, toont aan hoe gezegend we zijn, deze groep mensen in het laatste tijdperk. Ik geloof dat alle broeders en zusters van wie de geestelijke ogen geopend worden om dit werk te zien, als gevolg tranen van vreugde zullen huilen. En zul je jezelf op dat moment niet tegenover God uiten door te dansen van vreugde? Zul je het lied in je hart niet aan God aanbieden? Zul je op dat moment niet God je vastberadenheid tonen en nog een plan maken in Zijn aanwezigheid? Ik denk dat dit allemaal datgene is wat normale mensen die in God geloven zouden moeten doen. Ik geloof dat wij als mensen allemaal een vorm van uiting tegenover God moeten hebben. Dit is wat iemand met gevoelens moet doen. Een blik op het kaliber van elk van ons, en op waar we zijn geboren, toont aan hoeveel vernedering God wel heeft ondergaan om onder ons te komen. Er is in ons misschien enige kennis van God, maar datgene wat we weten – dat God zo groot, zo soeverein en zo eerbiedwaardig is – is genoeg om te benadrukken hoe erg Hij geleden heeft onder de mensen. En toch zijn deze woorden van mij nog vaag en kunnen mensen ze alleen behandelen als letters en doctrine, want de mensen in ons midden zijn te afgestompt en te traag van begrip. Ik heb daarom geen andere keuze dan meer moeite doen om deze kwestie uit te leggen aan al die broeders en zusters die haar wel willen aanvaarden, zodat onze geesten bewogen kunnen worden door de Geest van God. Moge God onze geestelijke ogen openen, zodat we de prijs zien die God voor ons heeft betaald, de inspanningen die Hij voor ons heeft verricht en de energie die Hij voor ons heeft aangewend.

Als een van degenen op het vasteland van China die de Geest van God heeft aanvaard, ben ik me er grondig van bewust hoezeer ons kaliber tekortschiet. (Ik hoop dat onze broeders en zusters zich hierom niet negatief voelen – dit is de realiteit van de situatie.) In mijn praktische leven heb ik duidelijk gezien dat wat we hebben en zijn allemaal zo achtergebleven is. Wat betreft de grotere aspecten, gaat het over hoe we ons in ons leven gedragen en over onze verhouding tot God. Wat betreft de kleinere aspecten, gaat het over elk idee dat we hebben en elke gedachte die we hebben. Dit zijn allemaal dingen die objectief bestaan, en ze vallen moeilijk met woorden of nepwerk te verhullen. Als ik dit zeg, knikken daarom de meeste mensen en erkennen ze het, en overtuigt het hen, tenzij ze geen normale rede hebben: zulke mensen zijn niet in staat deze zienswijzen van mij te aanvaarden. Misschien ben ik te onbeleefd door deze mensen onbeschaamd te betitelen als ware beesten. Dat komt doordat ze in het land van de grote rode draak het laagste van het laagste zijn, zoals varkens of honden. Niemand schiet méér tekort in kaliber; ze zijn het niet waard voor God te verschijnen. Misschien is het zo dat mijn woorden te ‘schaamteloos’ zijn. Door het vertegenwoordigen van de Geest van God die in mij werkt, vervloek ik dit soort beestachtige, vuile schepsels, en ik hoop dat mijn broeders en zusters hier niet verzwakt door raken. Het is mogelijk dat zulke mensen zich niet onder ons bevinden, maar wat de waarheid ook is, dit is hoe er met zulke mensen moeten worden omgegaan. Wat denk jij?

Het rijk van de grote rode draak heeft meerdere duizenden jaren bestaan, en het is door en door verdorven – en omdat het zich al die tijd tegen God heeft verzet, heeft het te maken gekregen met de vervloekingen en toorn van God, gevolgd door Gods tuchtiging. Dit land, vervloekt door God, heeft aanhoudend onder rassendiscriminatie geleden, en blijft in een achtergebleven toestand. Het land waarin we zijn geboren krioelt van allerlei vuile demonen die daardoor ongeremd overheersing nastreven – wat betekent dat ze diegenen bezoedelen die hier zijn geboren. De gewoontes, gebruiken, ideeën en concepten van mensen zijn achtergebleven en ouderwets, waardoor ze allerlei opvattingen over God ontwikkelen die ze tot dusver niet hebben kunnen afschudden. In het bijzonder gedragen ze zich in Gods bijzijn op een bepaalde manier en achter Zijn rug op een andere manier. Ze verwarren het als heilig verheffen van Satan met het dienen van God, wat aantoont dat ze het meest achtergesteld van iedereen zijn. God heeft zo veel werk verricht op het vasteland van China en heeft zo veel van Zijn woorden gesproken, maar mensen zijn nog totaal gevoelloos en onverschillig. Ze doen nog steeds het werk dat ze eerder deden en hebben geen enkel begrip van Gods woorden. Toen God verkondigde dat er geen toekomst en geen hoop was, verviel een kerk die leefde in de warmte van de zomer meteen tot een koude winter. Het ware zelf van de mensen werd aan het daglicht blootgesteld, en hun eerdere vertrouwen, liefde en kracht verdwenen allemaal spoorloos. En vandaag heeft geen van hen zijn levenskracht herwonnen. Met hun woorden zeggen ze dat ze van God houden, en hoewel ze in hun hart niet durven te klagen, hebben ze die liefde hoe dan ook gewoon niet. Wat is daar aan de hand? Ik denk dat onze broeders en zusters dit feit zullen erkennen. Moge God ons verlichten, zodat we allemaal Zijn beminnelijkheid kunnen kennen, God in het diepst van ons hart kunnen liefhebben en de liefde die elk van ons voor God heeft kunnen uiten in onze verschillende functies. Moge God ons begiftigen met onwankelbare harten van oprechte liefde voor Hem – dit is waar ik op hoop. Dit gezegd hebbende, heb ik enig medelijden met mijn broeders en zusters die ook geboren zijn in dit land van vuil, en daarom is er haat in mij gegroeid voor de grote rode draak. Hij zit onze liefde voor God in de weg en lokt onze inhaligheid naar onze toekomstperspectieven uit. Hij verleidt ons om negatief te zijn, om God te weerstaan. Het is de grote rode draak geweest die ons tot dusver heeft misleid, verdorven en geteisterd, zozeer dat we Gods liefde niet kunnen terugbetalen met ons hart. We hebben de gedrevenheid in ons hart, maar ondanks onszelf zijn we krachteloos. Allemaal zijn we zijn slachtoffers. Daarom haat ik hem uit het diepst van mijn wezen en kan ik niet wachten om hem te vernietigen. Hoewel, wanneer ik nog eens nadenk, dat zou geen zin hebben en zou God alleen maar last bezorgen. Dus kom ik terug op deze woorden – ik richt mijn hart op het doen van Zijn wil – God liefhebben. Dit is het pad dat ik volg – het is het pad dat ik, een van Zijn schepsels, moet bewandelen. Het is hoe ik mijn leven moet doorbrengen. Dit zijn woorden uit mijn hart, en ik hoop dat mijn broeders en zusters wat bemoedigd zullen zijn na het lezen van deze woorden, zodat mijn hart een beetje vrede kan vinden. Want het is mijn doel om Gods wil te doen en zo een verlichtend en glansrijk, betekenisvol leven te leiden. Zo zal ik kunnen sterven zonder dingen te betreuren, met een hart vol voldoening en troost. Zou jij dat willen? Ben jij iemand met een dergelijk voornemen?

Dat God in staat is te werken in de zogeheten ‘zieke man van Oost-Azië’ is Zijn grote kracht. Het is Zijn nederigheid en verborgenheid. Ongeacht Zijn hardvochtige woorden of tuchtiging voor ons, moeten we Hem vanuit de grond van ons hart loven voor Zijn nederigheid en Hem hierom tot het einde toe liefhebben. Mensen die meerdere duizenden jaren door Satan zijn gebonden, zijn onder zijn invloed blijven leven en hebben die niet afgeschud. Verbitterd zijn ze blijven tasten en worstelen. In het verleden brandden ze wierook, knielden ze voor Satan en verhieven ze hem als heilig, en ze waren strak gebonden aan familie- en seculiere verwikkelingen en sociale interacties. Die konden ze niet afschudden. Waar in een dergelijke meedogenloze maatschappij kan iemand een zinvol leven vinden? Dat waar mensen over vertellen, is een leven van lijden. Gelukkig heeft God deze onschuldige mensen gered en onze levens onder Zijn zorg en bescherming gesteld, zodat onze levens vreugdevol zijn en niet langer vol zorgen. We zijn tot dusver bij Zijn gratie blijven leven. Is dat niet Gods zegen? Hoe kan iemand het lef hebben om buitensporige eisen te stellen aan God? Heeft Hij ons zo weinig gegeven? Ben je nog steeds niet tevreden? Ik denk dat de tijd is gekomen dat we Gods liefde terugbetalen. We zullen misschien heel wat bespotting, laster en vervolging ondergaan omdat we het pad van geloof in God volgen, maar ik geloof dat dit iets zinvols is. Het is iets eervols, niet iets schandelijks, en wat er ook gebeurt, we genieten heel veel zegeningen. In talloze tijden van teleurstelling hebben Gods woorden troost gebracht, en voordat we het weten, is verdriet veranderd in vreugde. In talloze tijden van behoefte heeft God zegeningen gebracht en zijn wij door Zijn woorden voorzien. In talloze tijden van ziekte hebben Gods woorden leven gebracht – we zijn bevrijd van gevaar en zijn vanuit het gevaar in veilige haven gekeerd. Je hebt al zo veel dingen zoals deze genoten zonder het te beseffen. Herinner je je daar niets van?