Binnen de proclamaties van mijn stem ligt een aantal van mijn bedoelingen verborgen, maar de mens kent en begrijpt hier niets van en blijft mijn woorden van buitenaf ontvangen en volgen, zonder zich mijn hart te kunnen realiseren of mijn wil aan te voelen vanuit mijn woorden. Heeft iemand het begrepen, zelfs als ik mijn woorden duidelijk heb gemaakt? Vanuit Sion ben ik tot de mensheid gekomen. Omdat ik de menselijkheid van een gewone man heb aangenomen en mijzelf in de huid van een man heb gehuld, kennen mensen mij alleen van de buitenkant, maar ze kennen niet het leven dat in mij is, noch erkennen zij de God van de Geest en ze kennen alleen de man van vlees. Zou het kunnen zijn dat de echte God het niet waard is om te proberen Hem te leren kennen? Zou het kunnen dat de echte God het niet waard is dat je moeite doet om hem te ‘ontleden’? Ik heb een hekel aan de verdorvenheid van het hele menselijke ras, maar ik heb medelijden met hun zwakheid. Ik behandel ook de oude natuur van het hele menselijke ras. Als een van mijn mensen in China, zijn jullie dan ook geen deel van het menselijk ras? Onder al mijn mensen en onder al mijn zonen, dat wil zeggen, van degenen die ik heb gekozen uit het hele menselijke ras, behoren jullie tot de laagste groep. Om deze reden heb ik de grootst mogelijke energie aan jullie besteed, de grootst mogelijke inspanning. Koesteren jullie niet nog steeds het gezegende leven dat je vandaag geniet? Zijn jullie nog steeds je hart aan het verharden om tegen mij te rebelleren en zijn jullie nog steeds gesteld op jullie eigen plannen? Ware het niet dat ik nog steeds medelijden en liefde voor jullie heb, dan zou de hele mensheid lang geleden gevangen zijn genomen door Satan en veranderd zijn in ‘heerlijke hapjes’ in zijn mond. Tegenwoordig, te midden van de hele mensheid, zijn degenen die zich echt voor mij inzetten en die oprecht van mij houden nog steeds zeldzaam genoeg om op de vingers van één hand te worden geteld. Zou het kunnen zijn dat vandaag de titel van^[a] ‘mijn volk’ al jullie persoonlijke eigendom is geworden? Is je geweten simpelweg ijskoud geworden? Ben je echt waardig om de mensen te worden die ik nodig heb? Als ik terugdenk aan het verleden en vandaag opnieuw kijk, wie van jullie heeft mijn hart tevredengesteld? Wie van jullie heeft oprechte zorg getoond voor mijn bedoelingen? Had ik het jullie niet ingeblazen, dan waren jullie nog steeds niet ontwaakt, maar zouden jullie in een bevroren staat gebleven zijn en, opnieuw, alsof jullie in een winterslaap waren.

Te midden van de kolkende golven ziet de mens mijn toorn; in de tuimelende wirwar van donkere wolken zijn de mensen doodsbang en weten niet waarheen ze moeten vluchten, alsof ze bang zijn dat het onweer en de regen hen zullen wegspoelen. Dan, nadat de wervelende sneeuwstorm voorbij is gedreven, verandert hun stemming gemakkelijk en lichtvoetig terwijl ze genieten van het mooie landschap van de natuur. Maar wie van hen heeft ooit de grenzeloze liefde ervaren die ik de mensheid toedraag, op zulke momenten? In hun hart is alleen mijn figuur, maar niet de essentie van mijn Geest: zou het kunnen dat de mens mij niet openlijk tart? Als de storm voorbij is gegaan, is de hele mensheid als nieuw, als na loutering door middel van beproevingen, hebben ze weer licht en leven. Hebben jullie ook niet het geluk gehad om, na de slagen te hebben doorstaan ​​die ik jullie heb toegebracht, de dag van vandaag te beleven? Maar wanneer vandaag over is en morgen komt, zullen jullie dan in staat zijn de zuiverheid te behouden die volgde op de stortbui? Zullen jullie in staat zijn de devotie te houden die volgde op jullie loutering? Zullen jullie in staat zijn de gehoorzaamheid van vandaag behouden? Kan jullie toewijding standvastig en onveranderlijk blijven? Is dit zeker weten geen eis die het vermogen van de mens te boven gaat? Ik leef dag in dag uit met mensen en ga met hen om te midden van de mensheid, maar niemand heeft dit ooit opgemerkt. Als de leiding van mijn Geest er niet zou zijn, wie van de hele mensheid zou dan nog steeds bestaan ​​in de huidige tijd? Zou het kunnen dat ik overdrijf, wanneer ik zeg dat ik leef en handel in het gezelschap van mensen? In het verleden zei ik: “Ik schiep de mensheid en leidde de hele mensheid en voerde het bevel over de hele mensheid”; was dit dan niet zo? Zou het kunnen dat jullie ervaring met deze dingen onvoldoende is? Alleen al de uitdrukking ‘dienstdoener’ zou voldoende moeten zijn om levenslang moeite te doen om te verklaren. Zonder feitelijke ervaring zou een mens mij nooit leren kennen, hij zou nooit in staat zijn om mij te leren kennen door mijn woorden. Maar vandaag ben ik persoonlijk in jullie midden gekomen: zal dit jullie niet helpen om mij te leren kennen? Zou het kunnen dat mijn vleeswording niet ook mijn redding voor jou is? Als ik niet in eigen persoon tot de mensheid was afgedaald, zou dan het hele menselijke ras niet al lang geleden doordrongen zijn geweest van opvattingen, ofwel Satans bezit zijn geworden, omdat waar jij in gelooft slechts het beeld van Satan is en niets van doen heeft met God Zelf. Is dit niet mijn redding?

Wanneer Satan voor mij staat, wijk ik niet terug voor zijn woeste wreedheid en ben ik ook niet bang voor zijn afschuwelijkheid: ik negeer het eenvoudigweg. Wanneer Satan mij verzoekt, kijk ik door zijn bedrog heen, waardoor hij wegglijdt in schaamte en vernedering. Wanneer Satan met mij strijdt en probeert mijn uitverkoren volk weg te rukken, ga ik persoonlijk volledig met ze mee in mijn vlees; en in mijn vlees ondersteun en herder ik mijn volk, zodat zij niet gemakkelijk vallen of verdwalen en ik leid ze in elke stap op het pad. En wanneer Satan zich terugtrekt na de nederlaag, zal ik verheerlijkt zijn in mijn volk en mijn volk zal een helder en weerklinkend getuigenis van mij hebben gegeven. Daarom neem ik de contrasten in mijn plan van management op en gooi ze voor eens en altijd in de bodemloze put. Dit is mijn plan, dit is mijn werk. In jullie levens kan er een dag komen waarop je een dergelijke situatie zult tegenkomen: zou je gewillig toestaan ​​dat je gevangen wordt door Satan, of laat je toe dat ik je krijg? Dit is je eigen lot en je moet het zorgvuldig overwegen.

Het leven in het koninkrijk is het leven van de mensen en God Zelf. De hele mensheid valt onder mijn zorg en bescherming en allen zijn verwikkeld in een gevecht tot aan de dood met de grote rode draak. Om dit laatste gevecht te winnen, om de grote rode draak af te maken, zouden alle mensen hun hele wezen aan mij in mijn koninkrijk moeten opofferen. Wanneer ik 'koninkrijk' zeg, bedoel ik het leven dat direct onder de regie van goddelijkheid wordt geleefd, waarin de hele mensheid rechtstreeks door mij wordt geleid, rechtstreeks door mij wordt getraind, zodat de levens van de hele mensheid, hoewel die dan nog steeds op aarde zijn, zijn als in de hemel, een ware belichaming van het leven in de derde hemel. Hoewel ik in mijn vlees ben, lijd ik niet aan de beperkingen van het vlees. Hoe vaak ben ik niet te midden van de mensheid gekomen om naar zijn gebeden te luisteren en hoe vaak heb ik, wandelend onder de mensen, genoten van hun lof? Ook al zijn menselijke wezens zich nooit bewust geweest van mijn bestaan, ga ik toch nog steeds op deze manier te werk. In mijn woonplaats, de plaats waar ik verborgen ben, hoe dan ook, in deze woonplaats van mij, heb ik al mijn vijanden verslagen; in mijn woonplaats heb ik echte ervaring opgedaan van leven op aarde; in mijn woonplaats observeer ik ieder woord en iedere daad van de mens en ik waak en regeer over het hele menselijke ras. Als de mensheid bekommernis zou kunnen voelen voor mijn intenties, waarbij ze mijn hart tevredenstellen en mij behagen, dan zou ik zeker de hele mensheid zegenen. Is dit niet wat ik van plan ben voor de mensheid?

Omdat de mensheid comateus is, is het alleen door de slagen van mijn donder dat mensen uit hun dromen worden gewekt. En wanneer ze hun ogen openen, worden velen in deze ogen gekwetst door deze ontploffingen van koude straling, tot ze hun richtingsgevoel verliezen en niet meer weten waar ze vandaan komen of waarheen ze gaan. De meeste mensen worden getroffen door de laserachtige stralen en als gevolg daarvan storten ze in elkaar onder de storm, hun lichamen worden weggevaagd door de stromende bergstromen, zonder een spoor na te laten. In het licht zijn de overlevenden eindelijk in staat mijn aangezicht duidelijk te zien en pas dan komen ze iets te weten over mijn uiterlijke verschijning, tot het punt waarop ze mij niet langer recht in het gezicht durven te kijken, diep bevreesd opdat ik niet mijn tuchtiging en vervloekingen nogmaals op hun vlees laat komen. Hoeveel mensen breken uit in ongeremd wenen? Hoeveel worden er wanhopig? Hoevelen vormen rivieren met hun bloed? Hoevelen worden lijken die op allerlei manieren doelloos ronddrijven? Hoeveel mensen, die hun eigen plekje vinden in het licht, voelen een plotselinge steek van hartzeer en laten tranen vanwege hun jarenlange ongeluk? Hoeveel mensen belijden, onder de dreigende blik van het licht, hun onreinheid en besluiten tot zelfhervorming? Hoeveel mensen, die verblind zijn, zijn al de vreugde van het leven kwijt en hebben als gevolg daarvan geen zin om naar het licht te kijken en blijven dus stagneren, wachtend op hun einde? En hoeveel mensen hijsen de zeilen van het leven en kijken gretig naar hun toekomst onder leiding van het licht? ... Wie van de mensheid bestaat vandaag de dag niet in deze staat? Wie bestaat er niet in mijn licht? Zelfs als je sterk bent, of denkt dat je zwak bent, hoe kan je de komst van mijn licht vermijden?

10 maart 1992

Voetnoot:

a. De originele tekst bevat niet de frase ‘de titel van’.