Door Zhang Jun, provincie Liaoning

In het verleden geloofde ik dat ‘rebellie tegen God’ betekende God verraden, de kerk verlaten, of je plichten laten vallen. Ik dacht dat dit soort gedrag rebellie betekende. Om die reden, telkens wanneer ik hoorde over mensen die zo’n gedrag aan de dag legden, herinnerde ik mezelf eraan dat ik nooit tegen God mocht rebelleren zoals zij deden. Bovendien was ik op mijn hoede in al mijn inspanningen en aanvaardde ik al de taken die de kerk mij toekende. Ik trok me nooit terug van mijn plicht wanneer ik onder handen werd genomen of kort werd gehouden, noch trok ik me terug uit de kerk wanneer ik beproefd werd, hoe ellendig het ook kon zijn. Zo geloofde ik dat ik nooit rebelleerde tegen God. Ik voelde dat ik al wat gestalte bekomen had en ik was ervan overtuigd dat ik God zou volgen tot het einde en uiteindelijk verlost zou worden.

Op een dag tijdens spirituele ontwikkeling las ik dit in de preek: “Er zijn verschillende soorten van rebellie tegen God. Eén soort rebellie is tegen Zijn wil of tegen Zijn woorden ingaan. Een andere soort is een arrogante gezindheid hebben, een gebrek aan God hebben in je hart, en op die manier opscheppen en vijandelijk zijn tegenover God – dat is de rebellie van het ongehoorzaam zijn aan of opstandig zijn tegen God; er is nog één soort, en dat is de rebellie van God verraden en in de steek laten. […] Het rebelse gedrag waarover we regelmatig in communicatie spreken, verwijst in de eerste plaats naar de eerste twee soorten. Dat is omdat zij die God verraden en afstand doen van Hem niet binnen het bereik vallen van Gods verlossing, en de rebelse gedragingen waarover geschreven staat in het woord van God zijn ook de eerste twee soorten; de derde soort van rebellie wordt niet genoemd. We mogen Gods intenties niet verkeerd begrijpen of verkeerd interpreteren, gelovend dat enkel God verraden of afstand doen van Hem rebellie tegen God genoemd kan worden, alsof het tegen Zijn woord ingaan of een arrogante gezindheid hebben, niet een soort van rebellie zou zijn. Dat is zo’n eenzijdig begrip! Wat is rebellie dan echt? Hoe kunnen mensen het herkennen? Volgens wat gezegd wordt in het woord van God, zijn alle dingen die tegenstrijdig zijn aan God Zijn vijanden, en alle dingen die ingaan tegen Gods woorden een rebellie tegen Zijn woorden. Rebelleren tegen Gods woorden is rebelleren tegenover God, en je gedragen als Zijn vijand is ook rebelleren tegenover Hem. Het lijkt dat deze twee principes niet in de lijn liggen van menselijke opvattingen, maar dit is precies de essentie van het probleem” (communicatie van boven). Na het lezen van de communicatie besefte ik dat rebelleren tegen God niet zomaar Hem verraden is, de kerk verlaten, of het laten vallen van je plichten. Gods wil schenden of Zijn woord en je verzetten tegen Hem zijn ook vormen van rebellie. Onder leiding van de Heilige Geest begon ik na te denken over mijn daden. God wil dat we de waarheid nastreven en veranderen van gezindheid wanneer we onze plichten vervullen. Maar wanneer ik mijn plichten vervulde, focuste ik me op mijn werk en op het verkrijgen van een hogere status binnen de kerk. God vraagt dat we onze plichten trouw uitvoeren, Zijn wil volgen wanneer we moeilijkheden tegenkomen en het vlees verzaken om de waarheid te praktiseren. Maar ik zoek altijd naar de manier die de minste inspanning behoeft wanneer ik mijn plicht vervul, daarbij God misleidend met mijn gemakzucht. Ik bezorg enkel aandacht aan mijn vlees in tijden van ellende, waarbij ik klaag over de moeilijkheden en afzwak in mijn plicht. Ik heb er zelfs aan gedacht om helemaal op te geven om te kunnen ontsnappen aan mijn plichten. God vraag absolute trouw en totale toewijding. In de aanwezigheid van God gaan mijn gedachten vaak naar mijn gezin en mijn familieleden. God vraagt dat we lessen trekken uit alle dingen en dat we de werkelijkheid van Zijn woord binnengaan, zodat Hij ons kan vervolmaken. Wanneer ik ongunstige mensen of zaken tegenkom, dan stamel ik bij de gedachte dat alle dingen een onderdeel zijn van Gods plan en dan slinger ik voortdurend tussen goed en fout. God vraagt dat we waarheid binnengaan en Gods redding aanvaarden in verschillende situaties en beproevingen van ellende die Hij bepaald heeft voor ons. Wanneer ik behandeld of gesnoeid word, ik terugval, of faal, dan begrijp ik God verkeerd en verwijt ik het Hem. Ik voel radeloosheid ten opzichte van de weg voor me, ik verlies vertrouwen in God en ik overweeg zelfs de kerk te verlaten. God vraagt dat we serieus zijn, praktisch en effectief in ons spiritueel leven. Maar ik houd me vaak vast aan regels en procedures en ik voer religieuze rituelen uit. God vraagt dat we Hem verheffen en getuige zijn van Hem in ons werk en dat we mensen samenbrengen voor Hem. Maar ik verhef mezelf en ben getuige van mezelf en ik breng mensen samen voor mij, zodat ze mij zouden bewonderen en aanhangen. God vraagt dat we de waarheid gebruiken om onze problemen op te lossen. Ik schep op en spreek over regels en doctrines, ik beperk anderen met regelgeving, los problemen op volgens de manieren van de mens en ik onderdruk anderen met status. God vraagt dat we strikt onze taken doen volgens de werkregelingen. Ik voer mijn plicht vaak uit volgens mijn eigen intenties, waarbij ik dingen doe op de manier waarop het mij goed lijkt. … Zijn al deze daden niet een schending van Gods wil en Zijn woord en zijn ze niet tegenstrijdig met God? Zijn deze daden dan niet een rebellie tegenover God?

Ik kan het niet helpen, maar op dit moment voel ik een zekere vorm van angst. Het blijkt dat ik zonder het zelf te weten heb gerebelleerd tegen God in al mijn daden terwijl ik ten onrechte geloofde dat rebellie het verraden van de kerk betekende, de kerk verlaten, of je plichten laten vallen. Tot mijn schaamte dacht ik dat mijn gestalte mij vrijstelde van rebellie tegenover God. Ik ben een vreemdeling voor mezelf, en mijn begrip van Gods woord is simplistisch en oppervlakkig. De woorden van God zeggen, “God heeft de natuur en het wezen van de mensheid geopenbaard, maar de mensen begrijpen dat hun manier van doen en hun manier van spreken gebrekkig en onvolkomen zijn. Daarom is het voor mensen een zware opgave waarheid in praktijk te brengen. Mensen denken dat hun fouten slechts tijdelijke manifestaties zijn, die achteloos zijn geopenbaard, in plaats van dat ze openbaringen van hun natuur zijn” (‘De natuur begrijpen en waarheid in praktijk brengen’ in ‘Verslagen van de gesprekken met Christus’). “De mens leeft naar zijn natuur en rekent erop dat die natuur hem in leven houdt, wat het onmogelijk maakt om te veranderen. Precies hetzelfde werkt het met verraad – als je in staat bent een familielid of vriend te verraden, bewijst dat alleen maar dat verraad een onderdeel van je leven is waarmee je geboren bent. Dat is iets wat geen mens kan ontkennen” (‘Een heel ernstig probleem: verraad (1)’ in ‘Het Woord verschijnt in het vlees’). Dat is onmiskenbaar waar. Ben ik niet precies het type mens dat ophef veroorzaakt over oppervlakkige zaken zonder mijn natuur echt te begrijpen? Het gedrag van mensen wordt gedomineerd door hun natuur, en hun gezindheid is een uiting van hun natuur. Wanneer rebellie ingeprent is in de menselijke natuur, dan zal de mens onvermijdelijk rebelleren tegen God. Dit is niet een kwestie van voorzichtig zijn. En toch heb ik geen aandacht geschonken aan het herkennen van mijn natuur. In de plaats daarvan ben ik tevreden met het behouden van bepaalde uiterlijke praktijken, die mij hinderen in het streven naar de waarheid en in het veranderen van mijn gezindheid, zelfs al heb ik God al vele jaren lang gevolgd. Ik heb voortdurend geleefd met een rebelse natuur. Wanneer ik dat blijf doen, in een bevorderende omgeving, zal ik onvermijdelijk gedomineerd worden door mijn natuur, de kerk verraden en verlaten. Dat is inderdaad een gevaarlijk pad!

Oh God, dank u om mij de waarheid te tonen wat betreft mijn dwalende opvattingen met betrekking tot rebellie tegenover u. U liet mij inzien dat uw woord veronachtzamen en misbruiken vormen van rebellie zijn en u toonde mij dat ik altijd het risico loop te rebelleren tegen u, u te verraden en u te verlaten. Vanaf vandaag ben ik bereid me toe te wijden aan uw woord en mij te concentreren met mijn inspanningen op het overdenken van de ware betekenis van uw woord, zodat ik de essentie van de waarheid echt kan begrijpen en het mezelf kan toelaten om binnen te gaan in de waarheid en haar nauwkeurig te praktiseren. Ik zal me inspannen uw woord te eerbiedigen in alle omstandigheden en mijn rebelsheid te corrigeren.