Door Xiaohe, provincie Henan

In het verleden, telkens als ik de woorden las die door God werden geopenbaard over hoe de mensen geen waarheid aanvaarden, geloofde ik niet dat die woorden op mij van toepassing waren. Ik genoot ervan om de woorden van God te eten en drinken en om Gods woorden te communiceren, en ik kon alles aanvaarden en erkennen als waarheid dat God heeft gezegd – hoe zeer het ook in mijn hart stak of niet overeenkwam met mijn opvatting. Bovendien kon ik, ongeacht hoeveel onvolmaaktheden mijn broeders en zusters zouden aanwijzen, het allemaal erkennen en accepteren. Ik wilde niet mijzelf rechtvaardigen, dus dacht ik dat ik een persoon was die zeker de waarheid aanvaarde. Alleen mensen die bijzonder arrogant en verwaand waren en eigen opvattingen over het woord van God hadden, die niet wilden erkennen dat het woord van God de waarheid is, waren degenen die geen waarheid wilden aanvaarden. Ik had altijd op deze manier gedacht tot ik op een dag toen ik luisterde naar ‘Preken en communicatie over het binnengaan in het leven’, echt begreep wat het betekende om waarheid te aanvaarden.

Het zegt: “Het is niet genoeg om slechts te erkennen dat het woord van de God waarheid is, u moet het aanvaarden in uw hart en de waarheid toestaan om plaats te nemen in uw hart en om macht uit te oefenen. Het moet wortelschieten in uw hart en uw leven worden. Dit is de ware uiting van het aanvaarden van waarheid. […] Wat betekent het om het in uw hart te aanvaarden? Uw hart erkent dat deze zin waarheid is en herkent werkelijk de essentie van waarheid. Dan dient u deze waarheid volledig te aanvaarden en het een plaats te geven in uw hart om wortel te kunnen schieten. Daarna moet u vanuit deze waarheid leven en dingen bekijken volgens deze waarheid. Dit is waarheid aanvaarden. […] Het eten en drinken van het woord van God en erkennen dat Gods woord de waarheid is, betekent nog niet dat iemand de waarheid heeft aanvaardt. Het is veel meer het volledig herkennen van de essentie van waarheid in Gods woord en het aanvaarden in je hart. Het is het volledig afstand doen van uw eigen opvattingen over God en vroegere misvattingen waaraan u hebt vastgehouden, om het woord van God te aanvaarden als waarheid en te leven volgens Gods woord. Dit is het werkelijk aanvaarden van de waarheid” (‘Hoe moet men opvatten dat Christus de waarheid, de weg en het leven is?’ in ‘Preken en communicatie II’). Mijn hart was onmiddellijk geschokt toen ik dit hoorde. Zó, dat was juist niet wat ik had gedacht over het aanvaarden van waarheid. Ik luisterde nog een keer zorgvuldig en door te overdenken en zoeken, begreep ik eindelijk wat het betekende om waarheid te aanvaarden. Het mondeling kunnen erkennen dat Gods woord de waarheid is of het kunnen accepteren van onvolmaaktheden aangewezen door anderen was niet, zoals ik dacht, het werkelijk aanvaarden van waarheid. Werkelijk aanvaarden van waarheid is niet slechts het erkennen dat Gods woord waarheid is, maar het herkennen van de essentie van waarheid en het volledig aanvaarden in je hart. Het is het compleet afstand doen van uw vroegere meningen, standpunten en misvattingen. Het is het laten wortelschieten van de waarheid in uw hart en in staat zijn ernaar te leven. Dat is het werkelijk aanvaarden van waarheid.

Nadat ik dit had begrepen, begon ik te reflecteren over mijzelf. Ik geloof dat ik een persoon ben die de waarheid aanvaardt, maar heb ik het woord van God in mijn hart aanvaard? Heeft de waarheid macht over mijn hart? Heb ik mijn vroegere opvattingen en misvattingen die in mijn hart hebben bestaan, afgezworen? Nadat ik mijzelf zorgvuldig had onderzocht, besefte ik dat ik niets van dit alles had gedaan. Bijvoorbeeld: God heeft geopenbaard dat er onder de mensheid geen ware liefde is, en dat zij allen misbruik maken van elkaar. Hoewel ik mondeling de waarheid erkende die God heeft gesproken, voelde ik in mijn hart altijd dat mijn vrouw, kinderen, ouders en ik allen ware liefde hadden voor elkaar. Mijn lippen erkenden de waarheid dat God de mensheid niet vervolmaakt op basis van hun status, maar eerder naargelang zij wel of niet waarheid hebben; maar toch hield mijn hart vast aan mijn persoonlijke meningen dat hoe hoger mijn status was, hoe meer God mij zou vervolmaken, hoe de hoger mijn status was, hoe meer mensen naar mij op zouden kijken. Ik dacht dat God ook blij met mij zou zijn. Daarom maakte ik me altijd druk over het verliezen van status en ik voelde mij altijd onrustig hierover. Ik erkende met mijn mond dat God zei dat ontbering en loutering, en behandelen en snoeien, de liefde van God zijn en het meest heilzaam voor het leven van een mens. Maar ik wilde de essentie van de waarheid van deze woorden niet begrijpen noch herkennen hoe God van de mensheid houdt en hoe de liefde van God bekend is geworden, zodanig dat ik niet bereid was om te accepteren dat God mensen, kwesties, en dingen die niet overeenstemmen met mijn noties, gebruikt om mij te louteren en behandelen, zelfs zo dat ik zou klagen en mopperen hierover. Ik wist dat Gods eis dat mensen eerlijk moeten zijn, cruciaal was, maar ik legde geen nadruk op het beoefenen hiervan of het binnengaan hierin. Ik was nog steeds vaak bereid te liegen en bedriegen voor mijn eigen waardigheid. Waarna ik niet bereid was de waarheid openlijk te uiten. Als ik problemen ondervond die fysieke ontbering vroegen onder het uitvoeren van mijn plicht, zou ik plichtmatig mijn werk gaan uitvoeren en kon ik mijzelf niet wijden aan mijn taken. Mijn mond zou aanvaarden dat God zei dat we naar Zijn wil moesten zoeken in alle dingen en dientengevolge handelen, maar in werkelijkheid, als ik met kwesties werd geconfronteerd, deed ik dingen zoals het mij uitkwam en volgens mijn eigen wil. Ik drukte God compleet weg naar mijn onderbewustzijn. Bovendien, als andere mensen mij op mijn onvolkomenheden wezen en zeiden dat ik te arrogant was en dat ik altijd alles op mijn eigen manier wilde doen, dan kon mijn hart hun kritiek niet aanvaarden. Maar omdat ik bang was dat anderen zouden zeggen dat ik de waarheid niet aanvaarde, zou ik tegen mijn wil in knikken en het erkennen. Maar in werkelijkheid nam ik hun kritiek niet in overweging. Er waren veel dingen aan mij die toonden dat ik geen waarheid had aanvaard. Maar toen ik zag dat het woord van God openbaart dat alle mensen geen waarheid aanvaarden, accepteerde ik Gods woord niet als waarheid en probeerde niet om de essentie van het woord van God te begrijpen en te onderzoeken. In plaats daarvan veronderstelde ik dat ik een uitzondering was van het woord van God en zag mijzelf als iemand die de waarheid had aanvaard. Was dit niet juist de meest duidelijke uiting van het niet aanvaarden van waarheid? Op dat ogenblik zag ik dat ik iemand was die de waarheid helemaal niet aanvaarde. Mijn zogenaamde uitingen van het aanvaarden van waarheid waren volledig externe acties; het was een valse vermomming die zelfs niet in de buurt kwam van het aanvaarden van waarheid. Ik kende mijzelf niet, ik kende mijzelf werkelijk niet! Nadat ik hier bewust van werd, kon ik niet anders dan bang zijn. Ik wist dat ik al deze jaren in God had geloofd maar toch buiten zijn woorden had geleefd. Ik had Gods oordeel en tuchtiging werkelijk niet ontvangen. Ik was gewoon een ongelovige in mijn hart zonder God en zonder waarheid in het leven. Als ik op deze manier bleef geloven, zou het woord van God nooit mijn leven kunnen worden. Ik zou nooit kunnen losbreken van de invloed van Satan en worden gered en vervolmaakt. In tegendeel, ik zou door God worden veroordeeld, en zou Gods straf moeten dragen.

Prijs God voor Zijn leiding en dat Hij me deed begrijpen wat het betekent om werkelijk waarheid te aanvaarden; dat hij mij deed inzien dat mijn vroegere kennis en praktijken belachelijk waren en niet in overeenstemming met God. Ik wil opnieuw beginnen en mijn inspanningen richten op het aanvaarden van de essentie van waarheid in alles wat God gezegd heeft in mijn hart en op het toepassen hiervan in de praktijk van mijn leven. Ik wil vanuit waarheid kunnen leven, een persoon worden die waarheid werkelijk aanvaardt.