Door Cheng Hao, provincie Hunan

De taak die mijn vrouw en ik in de kerk moesten vervullen was het prediken van het evangelie.. Kort geleden werd mijn vrouw bevorderd tot teamleidster van een evangeliegroep, maar door mijn eigen hoogmoed en onverantwoordelijke gedrag raakte ik zelf het werk van de Heilige Geest kwijt en werd ik naar huis gestuurd om mijn acties eens goed te overdenken. Aangezien mijn vrouw en ik op hetzelfde moment met onze plicht gestart waren, was het een bittere pil om te zien hoe zij hogerop kwam terwijl ik van mijn taken was ontheven. De tranen sprongen in mijn ogen en ik dacht: God zet ieder bij zijn eigen soort en aangezien ik ben weggestuurd, is het wel duidelijk dat ik ben ontmaskerd en geëlimineerd. O! Wie had kunnen denken dat mijn leven als gelovige na al die jaren nog zou eindigen in zo’n mislukking. Nu kan ik alleen mijn straf nog afwachten. Toen ging ik naar huis met een zwaar gemoed en vanaf dat moment werd ik opgeslokt door verslagenheid, vol onbegrip en verwijten jegens God. Ik viel in een hopeloos zwart gat.

Op een dag stuitte ik toevallig op twee passages uit het woord van God: “Ik heb nooit gezegd dat jullie geen toekomst hadden en helemaal niet dat jullie vernietigd moesten worden of verderf moesten ondergaan. Heb ik zoiets openlijk verkondigd? Je zegt dat je zonder hoop bent, maar is dit niet je eigen conclusie? Is dit niet het effect van je eigen mentaliteit? Telt je eigen conclusie wel?” (‘Je moet de zegeningen van status opzijzetten en Gods wil begrijpen voor het heil van de mens’ in ‘Het Woord verschijnt in het vlees’). “Je ziet Gods rechtvaardige gezindheid niet, je begrijpt God altijd verkeerd en verdraait Zijn bedoelingen. Dit is er de oorzaak van dat je altijd pessimistisch bent en de hoop verliest. Is dit niet iets dat je jezelf aandoet? […] Je begrijpt Gods werk niet en je begrijpt Zijn wil al in het geheel niet. Sterker nog, je begrijpt de goede bedoelingen niet die God met Zijn zesduizendjarige managementwerk heeft” (‘Het is Gods wil mensen zo veel mogelijk te redden’ in ‘Verslagen van de gesprekken van Christus’). Bij het lezen van deze passages realiseerde ik me plotseling: heeft God het niet over mij? Zodra ik hoorde dat de kerk mij had weggestuurd, trok ik de conclusie dat ik was ontmaskerd en geëlimineerd en verloor ik de moed om de waarheid te zoeken. Ik verkeerde in een constante staat van negativiteit en onbegrip, volledig berustend in mijn eigen mislukking. Op dat moment keek ik in mijn hart en vroeg: Begrijp je eigenlijk wel waarom deze ellende je is overkomen? Begrijp je werkelijk wat de wil van God is? Natuurlijk niet! Ik begrijp er niets van! Waarom zou ik dan wilde vooronderstellingen maken en ongegronde conclusies trekken? Hoe hoogmoedig, hoe trouweloos was dat wel niet? Had ik mij niet zelf op deze lijdensweg begeven? Wat had ik me dwaas, lachwekkend gedragen! Dus ging ik in gebed tot God en vroeg om Zijn verlichting opdat Zijn wil in deze recente openbaring voor mij onthuld zou worden. Later las ik deze passage uit het woord van God: “Alles wat Hij doet, is echte liefde voor jullie; Hij heeft geen slechte bedoeling. Hij oordeelt jullie op grond van jullie zonden, zodat jullie goed naar jezelf zullen kijken en die geweldige verlossing zullen ontvangen. Dit alles is gedaan om de mens te bewerken. God heeft vanaf het begin tot het einde Zijn uiterste best gedaan om de mens te redden en Hij wil zeker niet de mens die Hij eigenhandig heeft geschapen volledig vernietigen. Nu is Hij onder jullie gekomen om Zijn werk te doen; is dat niet nog duidelijker verlossing? Als Hij jullie zou haten, zou Hij dan nog een dergelijk groot werk verrichten om jullie persoonlijk te leiden? Waarom zou Hij zo lijden? God haat jullie niet en heeft geen slechte bedoelingen met jullie. Jullie zouden moeten weten dat Gods liefde de meest wezenlijke liefde is. Alleen omdat de mensen ongehoorzaam zijn, moet Hij hen redden door middel van het oordeel; anders zouden zij niet gered worden. […] Hij kan het niet over Zijn hart verkrijgen jullie nog meer ontaard te laten worden; ook kan Hij het niet over Zijn hart verkrijgen toe te zien dat jullie zo in die smerige plek leven, en door Satans naar willekeur vertrapt worden. Evenmin kan Hij het over Zijn hart verkrijgen om jullie in het dodenrijk terecht te laten komen. Hij wil jullie groep alleen voor zich winnen en jullie volledig redden. Dit is het hoofddoel van het overwinningswerk aan jullie – het is alleen bedoeld voor verlossing” (‘De innerlijke waarheid van het werk van de overwinning (4)’ in ‘Het Woord verschijnt in het vlees’). Gods oprechte woorden verwarmden mijn hart en haalden me uit mijn verdoofde staat van desillusie. Ondanks dat mijn situatie op het eerste gezicht somber had geleken, had God juist Zijn liefde over mij uitgestort en mij doordrongen van Zijn heil. Ik zou niet, zoals ik dacht, worden geëlimineerd. Ik had me hoogmoedig en rechtlijnig gedragen – mijn taken lichtzinnig en moedwillig slordig uitgevoerd. God kon simpelweg niet langer aanzien hoe ik door Satan onder de voet werd gelopen. Hij kon niet aanzien dat ik nog lager zou zinken, en Hij kon vooral niet aanzien dat ik gestraft zou worden voor het zondigen tegen Gods gezindheid door daden van lichtzinnige hoogmoed. Daarom redde Hij mij door middel van oordeel en tuchtiging, zalfde Hij mij met zijn verlossende genade en redde mij uit de klauwen van Satans verdorvenheid. Dat de kerk mij van mijn taken ontsloeg, was in feite de grootste redding door God. Hoe hoogmoediger ik werd, hoe meer God omstandigheden schiep waarin mijn tekortkomingen duidelijk werden. Hij liet mijn verlangens onvervuld blijven, zodat mijn afgestompte hart de pijn zou gaan voelen. Hij gebruikte deze pijn om mij te laten nadenken over mijn gedrag, mijn verdorven aard te tonen en om mij de waarheid te laten zoeken zodat ik mijn gezindheid kon veranderen. Dit is de heel concrete werking van de verlossing die God mij bracht. Hij heeft alleen maar voor mij gezorgd en van mij gehouden. Anders zou ik nu nog steeds onbewust in zonde leven en nog steeds roekeloos te werk gaan, waarbij ik het evangelie-werk zou verstoren en in de war zou schoppen. Uiteindelijk zouden mijn daden Gods gezindheid hebben gegriefd en zou ik door God zijn geëlimineerd. Op dat moment zag ik in dat de verlossing van God levensecht was. Er is niets onechts of leegs aan Gods liefde – zij is waarachtig en echt. Ik kon Gods werking en Zijn verlossing echter niet zien. Ik zocht niet naar de oprechte intentie in Gods verlossing en in plaats daarvan beperkte ik mij op alle mogelijke manieren, vol onbegrip en kritiek jegens God, met een houding van pessimistische berusting. vol onbegrip en kritiek jegens God, met een houding van pessimistische berusting. Wat was ik onredelijk! Ik was Gods oordeel en tuchtiging onwaardig.

Lieve God, dank u! Deze ervaring doet mij beseffen dat uw verlossing waarachtig is, en uw oordeel en tuchtiging vol liefde. Zonder uw oordeel en tuchtiging had ik nooit eerlijk naar mezelf gekeken. Ik zou in verdorvenheid verder hebben geleefd, in een neerwaartse spiraal, onder de voet gelopen door Satan om uiteindelijk door hem te worden afgevoerd. Door deze ervaring besefte ik ook dat u bestaat uit liefde, en dat alles wat u doet de redding van de mensheid als doel heeft. God, ik beloof dat ik mij volledig zal toewijden aan het zoeken van de waarheid en het maken van een nieuwe start. Wat er ook gebeurt, ik beloof dat ik mijn plicht als schepsel zal vervullen om aan uw wil te voldoen.