Door Li Li, provincie Shandong

Niet lang geleden werd ik verkozen tot middelhoge leider door mijn broeders en zusters. Op een dag, toen ik samen was met mijn collega’s, kon ik het niet helpen te denken: ik moet het goed doen. Wanneer ik slecht zou presteren, hoe zouden mijn leiders en collega’s mij dan bekijken? Als gevolg, wanneer we een onderwerp samen bespraken en zo lang ik een beetje afwist van het onderwerp, dan probeerde ik als eerste iets te zeggen. Wanneer ik daarentegen niets afwist over het onderwerp in kwestie en ik niets kon zeggen, dan werd ik angstig. Tijdens die dagen van vergaderingen voelde ik me erg moe en vooral angstig, alsof ik in een soort gevechtsarena was. Later, wanneer ik piekerde over wat ik had ontdekt, besefte ik dat dit soort van situatie simpelweg veroorzaakt werd door mijn eigen ijdelheid en er niet echt een probleem was.

Toen, op een dag, informeerden de leiders mij over een vergadering en ik was enorm opgewekt toen ik vernam dat de hoogste leiders de vergadering zouden voorzitten en ik dacht: het ziet ernaar uit dat ik opgeleid zal worden. Wanneer ik het goed doe en een goede indruk achterlaat, dan word ik misschien bevorderd, en wanneer mijn eigen verantwoordelijkheid groter wordt, dan zullen niet enkel mijn collega’s mij bewonderen, maar ook mijn broeders en zusters. Dus op de vergadering was ik erg op mijn hoede wanneer ik sprak, uit vrees dat ongepaste woorden een slechte indruk zouden achterlaten op mijn leiders. Wanneer de vergadering uiteindelijk afgelopen was, voelde ik me opgetogen, zelfs al was ik angstig en moe geweest de voorafgaande dagen, en voelde ik dat de toekomst veelbelovend was. Vanaf dat moment is mijn ‘zoektocht’ veel sterker geworden.

Op een dag las ik de volgende passage uit een preek: “Wanneer mensen zichzelf probeerden te kennen in het verleden, dan besteedden ze enkel aandacht aan welke zonden ze begaan hadden of welke verdorvenheden ze opgespoord hadden, maar ze lieten het na om al hun woorden en daden te analyseren om te zien welke Satans verdorven gezindheden waren, welke het vergif was van de grote rode draak, welke de fantasieën en opvattingen van de mensheid waren, en welke vals waren en welke afwijkingen. Naast deze zaken moeten mensen ook hun eigen gedrag en innerlijke toestand nauwkeurig bekijken om grip te krijgen op de zaken die diep in hun hart verborgen liggen, en voor God komen om deze zaken te doorzien aan de hand van de waarheid. Enkel dan kan een persoon de werkelijkheid van zijn eigen verdorvenheid zien en het probleem van zijn verdorven essentie. Enkel omdat een persoon geen ernstige zonden heeft begaan, betekent niet dat er geen problemen zijn diep in hun hart. Bepaalde verborgen kwaadaardigheden, gezindheden en problemen in de natuur van een persoon zijn zelfs nog moeilijker op te lossen. Aan kleine ziekten sterven mensen niet; enkel grote ziekten nemen levens” (Uit communicatie van boven). Nadat ik dit las kon ik het niet helpen aan mijn eigen psychologie te denken van de twee eerdere vergaderingen en innerlijk dacht ik: welke natuur domineerde het? Op dat moment begon ik uit te kijken naar overeenstemmende waarheden voor mijn eigen situatie, zodat ik het kon onderzoeken en ontleden.

Onder Gods leiding zag ik het woord van God: “Voor sommige mensen is met name Paulus een idool. Ze treden graag naar buiten om speeches te houden en werk te doen. Ze vinden het fijn elkaar te ontmoeten en te spreken; ze houden ervan als mensen naar hen luisteren, hen vereren en omringen. Ze hebben graag status in de ogen van anderen en vinden het fijn als anderen hun beeld waarderen. Laten we hun natuur analyseren aan de hand van deze gedragingen: Wat voor soort natuur bezitten mensen met zulke gedragingen? Als ze zich echt zo gedragen, dan is daarmee voldoende aangetoond dat ze arrogant en verwaand zijn. Ze vereren God helemaal niet; ze zijn alleen op zoek naar een hogere status en willen gezag hebben over anderen, bezit van hen nemen en status hebben in hun ogen. Dat is het klassieke beeld van Satan. De aspecten van hun natuur die opvallen zijn arrogantie en verwaandheid, een onwil om God te vereren, en een verlangen om door anderen vereerd te worden. Dit soort gedragingen kunnen je een duidelijk beeld geven van hun natuur” (‘Hoe de natuur van de mens te leren kennen’ in ‘Verslagen van de gesprekken met Christus’). Ik probeerde herhaaldelijk elk woord van God te achterhalen en ik vergeleek ze met mijn eigen gedachten, woorden en daden en enkel dan zag ik de waarheid. Was de reden waarom ik bijzonder zenuwachtig was en onderworpen aan controle tijdens de vergadering niet om de aandacht van anderen op mij te vestigen en waarde aan mij te hechten? Was het niet gewoon om meer status te krijgen, met meer mensen die naar me opkijken? Wanneer ik dacht dat leiders mij hoog inschatten, dan dacht ik dat mijn toekomst beloftevol was en werd ik nog zelfvoldaner en energetischer. Zo zag ik de natuur van mijn eigen arrogantie, ik wilde altijd hoger komen te staan, mensen regeren, een plaats hebben in de harten van de mensen, ik was op zoek naar hetzelfde als Paulus. In essentie, waar ik naar streefde was niet het aanbidden van God of voldoening geven aan Hem, maar de status mij geschonken door God te gebruiken om mijn eigen verlangens en ambities voldoening te geven. Was dit niet precies hoe de aartsengel zijn arrogantie toonde? Was ik het pad niet opgegaan van de antichrist?

Voorheen wanneer ik deelnam aan vergaderingen was ik snel beknot, maar ik dacht slechts dat ik te ijdel was en ik onderzocht niet de achterliggende zaken. Nu, na een analyse, herkende ik dat dit gedreven werd door een arrogante en verwaande natuur, en daarachter scholen er persoonlijke inzet en arrogante ambities. Ik werd gedomineerd door mijn eigen arrogantie en ik deed veel tegen God: ik had het druk met mijn plicht uit te voeren en wanhopig wilde ik mezelf uitdrukken om een hogere status bereiken en de bewondering krijgen van mijn broeders en zusters; wanneer ik mezelf blootstelde aan mijn broeders en zusters analyseerde ik nooit echt de dingen diep verborgen in mij, en in de plaats praatte ik over mijn uitwendige daden om mezelf te verheerlijken en getuige te zijn van mezelf; wanneer ik het woord van God at en dronk, dan was dat niet om mijn begrip te verhogen of om de waarheid te ontvangen, maar om op te scheppen tegenover mijn broeders en zusters. … Wanneer ik hierover nadacht kromp ik in elkaar: ik diende God niet, ik liet me enkel in met mijn eigen zaken en ik bood weerstand tegen God. Als God mij het niet had toegelaten mijn eigen arrogante natuur in te zien en de ambitie en onzuiverheid achter mijn enthousiast streven en dat ik op het verkeerde pad zat, dan zou ik doorgaan met mijn arrogantie manieren en zou ik kwade dingen kunnen doen die weerstand bieden tegen God en Hem verraden en zo zou ik het onderwerp kunnen worden van Gods straf.

Ik dank God voor Zijn tijdige verlichting en begeleiding die mij ertoe gebracht hebben de substantie van mijn eigen arrogante natuur te herkennen en die het mogelijk gemaakt hebben voor mij om in te zien dat ik het pad van de antichrist opgegaan was. Deze ervaring heeft mij vooral doen beseffen dat, in mijn ervaring, ik niet enkel aandacht zou moeten schenken aan het herkennen van mijn eigen openbaringen en overtreding, maar om hen ook te vergelijken met de waarheid en de zaken die diep verborgen liggen in mij te analyseren om zo mijn eigen natuur beter te begrijpen en mijn gezindheid te kunnen veranderen. In de toekomst wil ik mijn eigen gemoedstoestand en innerlijke conditie voorzichtig analyseren en wil ik mijn eigen verdorven essentie begrijpen, en het juiste pad zoeken en inslaan van Gods verlossing.