Iedere dag die jullie nu doormaken, is cruciaal en van groot belang voor jullie bestemming en lot. Daarom moeten jullie alles wat jullie hebben en iedere minuut die voorbijgaat, koesteren en je tijd benutten om te zorgen dat jullie de grootste winst behalen, zodat jullie leven niet voor niets geweest zal zijn. Misschien zijn jullie verward over waarom ik dit zeg. Om eerlijk te zijn, ben ik niet blij met het gedrag van ieder van jullie, want wat ik hoopte te zien in jullie is meer dan wat jullie nu zijn. Daarom kan ik het zo stellen: jullie staan allemaal op de rand van de afgrond. Van jullie eerdere roep om redding en het verlangen dat jullie vroeger hadden om de waarheid na te streven en het licht te zoeken, is bijna niets meer over. Dit is hoe jullie mij uiteindelijk belonen en het is iets dat ik nooit verwacht had. Ik wil de waarheid geen geweld aan doen met mijn woorden, want jullie hebben mij vreselijk teleurgesteld. Misschien willen jullie het hier niet bij laten, willen jullie de realiteit niet onder ogen zien, maar ik wil jullie ernstig vragen: waar zijn jullie harten in al deze jaren vol van geweest? Aan wie zijn jullie harten ten diepste loyaal? Zeg niet dat mijn vraag als een donderslag bij heldere hemel komt en vraag ook niet waarom ik zo'n vraag stel. Jullie moeten weten dat het is omdat ik jullie door en door begrijp, teveel om jullie geef, en een te groot deel van mijn hart zich bezighoudt met jullie doen en laten. Daarom blijf ik jullie bevragen en lijd ik zo zwaar. Maar mijn enige beloning is onverschilligheid en ondraaglijke gelatenheid. Denken jullie echt dat ik niet weet hoezeer jullie tekortschieten tegenover mij? Als jullie dat denken, bewijst dat des te meer het feit dat jullie mij niet met ware welwillendheid behandelen. En daarom zeg ik jullie dat jullie je kop in het zand steken. Jullie zijn allemaal zo slim dat jullie zelf niet weten wat je doet. Hoe verantwoorden jullie je dan richting mij?

De vraag die mij het meest bezighoudt, is aan wie jullie harten loyaal zijn. Ik zou ook willen dat ieder van jullie zijn of haar gedachten eens op een rijtje zet. Vraag jezelf aan wie je werkelijk loyaal bent en voor wie je leeft. Misschien hebben jullie nooit zorgvuldig nagedacht over deze vraag, dus laat mij het antwoord op deze vraag voor jullie onthullen.

Iedereen die een geheugen heeft, zal dit feit erkennen: ieder mens leeft voor zichzelf en is loyaal aan zichzelf. Ik geloof niet dat jullie antwoord helemaal correct is, want ieder van jullie bestaat in je eigen leven, en je worstelt met je eigen moeilijkheden. Daarom zijn jullie loyaal aan de mensen van wie jullie houden en de dingen die jullie leuk vinden, en niet volledig loyaal aan jezelf. Omdat jullie allemaal zijn beïnvloed door de mensen, gebeurtenissen en dingen om je heen, zijn jullie niet werkelijk loyaal aan jezelf. De reden dat ik dit zeg, is niet omdat ik het goedkeur dat jullie loyaal zijn aan jezelf, maar om jullie loyaliteit aan om het even wat bloot te leggen, omdat ik in al die jaren nooit de loyaliteit van iemand van jullie heb ontvangen. Jullie hebben me jarenlang gevolgd, maar hebben me nooit een greintje loyaliteit bewezen. In plaats daarvan hebben jullie je op de mensen gericht van wie je houdt en de dingen die je leuk vindt, zozeer dat ze in jullie hart gesloten en nooit en te nimmer losgelaten worden. Als jullie enthousiast en gepassioneerd zijn over iets waar je van houdt, is dat altijd wanneer jullie me volgen of ook al wanneer jullie naar mijn woorden luisteren. Daarom zeg ik dat jullie de loyaliteit die ik van jullie eis, in plaats daarvan gebruiken om loyaal te zijn aan je ‘lievelingetjes’, om die te koesteren. Jullie brengen ook wel wat offers voor mij, maar jullie geven niet alles, die offers betekenen niet dat ik het ben aan wie je waarlijk loyaal bent. Jullie houden je bezig met de dingen waaraan je toegewijd bent. Sommigen zijn loyaal aan hun kinderen, anderen aan hun man, hun vrouw, aan geld, sommigen aan werk, hun meerderen, hun status, of aan vrouwen. Als het gaat om de dingen waaraan jullie loyaal zijn, dan zijn jullie nooit moe of bezorgd geweest. Jullie zuchten er alsmaar meer naar om nog meer te bezitten van datgene waar jullie loyaal aan zijn, met nog hogere kwaliteit, en jullie hebben nog nooit opgegeven. Als het gaat om de dingen waaraan jullie toegewijd zijn, dan staan ik en mijn woorden altijd onderaan het lijstje. Jullie hebben ook geen keus dan die op de laatste plaats te zetten. Sommige mensen houden zelfs die laatste plek over voor iets waar ze loyaal aan willen zijn, maar wat ze nog niet hebben ontdekt. Zij houden helemaal geen enkel plekje voor mij over in hun hart. Misschien denken jullie dat ik veeleisend ben, of dat ik jullie vals beschuldig. Maar hebben jullie er ooit aan gedacht dat terwijl jullie je vermaken met je familie, jullie nooit eens loyaal aan mij zijn geweest? Doet dat jullie in tijden als deze geen pijn? Waneer jullie harten vervuld zijn van vreugde omdat jullie beloning ontvangen voor jullie arbeid, voelen jullie je dan niet ontmoedigd dat jullie jezelf niet genoeg hebben uitgerust met de waarheid? Wanneer hebben jullie bittere tranen geweend, omdat jullie mijn goedkeuring niet hebben ontvangen? Jullie pijnigen je hersenen voor je zonen en dochters en doen allerlei moeite, en nog zijn jullie niet tevreden, jullie vinden nog dat je niet genoeg doet voor je kinderen, dat je niet al je kracht hebt opgeofferd. Maar tegenover mij zijn jullie altijd nalatig en achteloos. Jullie houden mij alleen in je herinnering, maar niet blijvend in je hart. Mijn devotie en inspanningen zijn aan jullie niet besteed, jullie hebben die nog nooit begrepen en jullie denken dat een kort moment van reflectie hierop al genoeg is. Dit soort ‘loyaliteit’ is niet waar ik al zo lang op wacht, dit is me al lange tijd een gruwel. Maar wat ik ook zeg, jullie blijven slechts een of twee punten erkennen en zijn niet in staat het volledig te accepteren, omdat jullie zoveel zelfvertrouwen hebben en altijd zelf kiezen welk deel van mijn woorden jullie accepteren. Als het nog steeds zo is met jullie, dan heb ik alsnog manieren om jullie zelfvertrouwen aan te pakken. Ik zal ervoor zorgen dat jullie erkennen dat al mijn woorden waar zijn, en geen verdraaiing van de waarheid.

Als ik wat rijkdommen vóór ieder van jullie zou plaatsen, en jullie vrijelijk zou laten kiezen in de wetenschap dat^[a] ik jullie niet veroordeel, zouden de meesten van jullie kiezen voor de rijkdommen en de waarheid verloochenen. De beteren onder jullie zouden de rijkdommen opgeven en met tegenzin kiezen voor de waarheid, en degenen daar tussenin zouden met één hand naar de rijkdommen grijpen en met de andere naar de waarheid. Zou jullie ware aard dan niet overduidelijk zijn? Als jullie een keuze moeten maken tussen iets waar jullie loyaal aan zijn en de waarheid, zullen jullie allemaal zo’n keuze maken en blijft jullie houding onveranderd. Is dat niet zo? Hebben velen van jullie niet geschommeld tussen goed en kwaad? Als het gaat om de strijd tussen positief en negatief, tussen zwart en wit, zijn jullie je ongetwijfeld bewust van de keuzes die jullie hebben gemaakt: keuzes tussen familie en God, kinderen en God, vrede en ontwrichting, rijkdom en armoede, status en middelmaat, gesteund worden en verstoten worden, enzovoort. Als jullie moeten kiezen tussen een vredig of een gebroken gezin, dan kiezen jullie dat eerste, zonder ook maar een moment te twijfelen. Als het gaat om rijkdommen en plicht, dan kiezen jullie alweer de eerste, zelfs zonder de wil om je te bekeren^[b]. Als het gaat om luxe of armoede, dan kiezen jullie de eerste. Als jullie moeten kiezen tussen zonen, dochters, vrouwen, mannen en mij, dan kiezen jullie voor de eerste. Als het om opvattingen of de waarheid gaat, kiezen jullie opnieuw de eerste. Nu ik word geconfronteerd met allerlei slechte daden van jullie, heb ik letterlijk mijn vertrouwen in jullie verloren, en ik ben verbijsterd dat jullie harten zó onvermurwbaar zijn. Jaren van toewijding en moeite hebben mij blijkbaar alleen gelatenheid en jullie wanhoop jegens mij gebracht. Toch groeit mijn hoop voor jullie met de dag, omdat mijn dag al voor iedereen is tentoongespreid. Desondanks blijven jullie datgene zoeken wat aan de duisternis en het kwaad toebehoort en zijn niet bereid dat los te laten. Wat zal de uitkomst zijn voor jullie op deze manier? Hebben jullie daar wel eens ernstig over nagedacht? Als jullie nog een keer mochten kiezen, wat zou dan jullie houding zijn? Zouden jullie dan echt alsnog de eerste kiezen? Zouden jullie mij dan nog steeds enkel teleurstelling en ellendige droefheid teruggeven? Zou er alleen in jullie harten nog steeds slechts een beetje warmte te vinden zijn? Zouden jullie nog steeds onwetend zijn over hoe jullie mij kunnen troosten? Wat kiezen jullie op dit moment? Zouden jullie je onderwerpen aan mijn woorden of er afkerig van zijn? Mijn dag is al tentoongespreid voor jullie ogen, jullie gaan een nieuw leven tegemoet, een nieuw beginpunt. Maar ik moet jullie vertellen dat dit beginpunt niet het begin is van voorbijgegaan nieuw werk, maar het eind van het oude werk. Oftewel, dit is het laatste bedrijf. Ik geloof dat jullie allemaal zullen begrijpen wat er ongewoon is aan dit startpunt. Maar binnenkort zullen jullie de ware betekenis van dit beginpunt begrijpen. Laten we daarom dit beginpunt achter ons laten en het slotstuk inluiden! Toch blijf ik erover inzitten dat jullie, geplaatst voor ongerechtigheid en gerechtigheid, altijd voor de eerste kiezen. Maar dat ligt allemaal achter jullie. Ik wil jullie verleden uit mijn geheugen wissen, maar dat is erg moeilijk. Toch heb ik uitstekende middelen om dat te bereiken. Laat de toekomst het verleden vervangen, en laat de schaduwen uit jullie verleden opgelost worden en plaatsmaken voor jullie ware huidige zelf. Dat betekent dat ik mij de moeite moet getroosten om jullie nog eens te laten kiezen om te zien aan wie jullie loyaal zijn.

Voetnoten:

a. In het origineel bevat niet de frase ‘wetend’.

b. Terugkeren naar de wal is een Chinese uitdrukking die betekent ‘terugkeren op het rechte pad’.