Door Hengxin, provincie Hunan

Niet zo lang geleden hoorde ik “Preken en Gemeenschap over de Intrede in het Leven”, waaruit ik opmaakte dat enkel zij die de waarheid beoefenen de waarheid kunnen bekomen om uiteindelijk degenen te worden die de waarheid en de menselijkheid bezitten en aldus Gods goedkeuring verkrijgen. Vanaf dat moment maakte ik een bewuste inspanning om mijn vlees te verzaken en de waarheid te beoefenen in mijn dagelijks leven. Enige tijd later ontdekte ik tot mijn blijdschap dat ik de waarheid een beetje kon beoefenen. In het verleden was ik bijvoorbeeld bang geweest om mijn donkerdere kant aan anderen te tonen. Nu stelde ik me bewust open voor broeders en zusters en ontleedde ik mijn verdorven gezindheid. Wanneer ik vroeger gesnoeid en behandeld werd, maakte ik excuses en voelde ik me niet verantwoordelijk. Nu deed ik een bewuste poging om mezelf te verwerpen in plaats van te proberen om mijn slechte gedrag te rechtvaardigen. In het verleden, wanneer ik wrijving ondervond met mijn medewerkers, was ik bekrompen, kleingeestig en geneigd tot mokken. Wanneer ik deze situaties nu tegenkwam, verzaakte ik mijn vlees en toonde ik me verdraagzaam en geduldig naar anderen … Telkens wanneer ik dacht aan mijn vooruitgang in het beoefenen van de waarheid, voelde ik me uitermate gelukkig. Ik dacht dat mijn vermogen om een beetje waarheid te beoefenen, betekende dat ik werkelijk een echte beoefenaar van de waarheid was. Op deze manier werd ik onbewust hoogmoedig en zelfgenoegzaam.

Op een dag stuitte ik op de volgende woorden van God: “Sommige mensen zeggen: ‘Ik voel dat ik in staat ben om nu enige waarheden in praktijk te brengen. Het is niet zo dat ik geen enkele waarheid in praktijk kan brengen. In sommige omgevingen kan ik dingen doen volgens de waarheid, wat betekent dat ik als iemand geld die waarheid in praktijk brengt en ik geld als iemand die de waarheid heeft.’ In feite, in contrast met de gesteldheden van het verleden, of in contrast met toen je voor het eerst in God begon te geloven, is er sprake van een kleine transformatie. In het verleden begreep je helemaal niets en wist je niet wat de waarheid was of wat een verdorven gezindheid was. Nu weet je een aantal dingen en ben je in staat tot enkele goede praktijken. Dit is echter slechts een klein deel van de transformatie. Het is nog niet echt een transformatie van je gezindheid, omdat je nog niet in staat bent gevorderde en diepe waarheden uit te voeren die te maken hebben met je natuur. Vergeleken met je verleden heb je inderdaad enige transformatie ondergaan, maar deze transformatie is slechts een kleine transformatie van je menselijkheid. Afgezet tegen de hoogste staat van waarheid ben je ver van je doel verwijderd. Dat wil zeggen dat je het doel nog niet hebt getroffen bij het in praktijk brengen van waarheid” (‘De natuur begrijpen en waarheid in praktijk brengen’ in Verslagen van de gesprekken met Christus). Na het lezen van deze woorden kon ik enkel verbluft zijn. Had ik niet meer bereikt dan een paar goede gedragingen? Ik ben nog lang niet echt de waarheid aan het beoefenen? In dat geval, dacht ik, wat betekent het om echt de waarheid te beoefenen? Ik begon te zoeken naar het echte antwoord op deze vraag. Later, las ik een preek met de volgende tekst: “Degenen die bereidwillig de waarheid beoefenen, kunnen de prijs daarvoor betalen en zijn bereid de ontberingen te accepteren die ermee gepaard gaan. Uiteraard zijn hun harten vervuld van geluk en genot. Degenen die bereid zijn de waarheid te beoefenen, zullen dat nooit oppervlakkig doen, omdat ze het niet doen voor de schone schijn. Het geweten en het gezonde verstand waarover ze als normale menselijke wezens beschikken, gebieden hen om hun deel te vervullen als scheppingen van God. Voor hen is het beoefenen van de waarheid de essentie van menszijn; het is een kwaliteit waarover iemand met een normale menselijkheid moet kunnen beschikken” (Communicatie van de boven). Nadat ik dit had gelezen, begreep ik uiteindelijk: echte beoefenaars van de waarheid kunnen de waarheid beoefenen, omdat ze het doel ervan begrijpen. Zij weten dat het beoefenen van de waarheid is wat het betekent om mens te zijn, een eigenschap die mensen zouden moeten hebben. Daarom doen zij het niet voor de schone schijn, ze zien het als hun plicht. Ze zijn bereid om ontberingen te verdragen en de prijs te betalen; ze zijn verstoken van persoonlijke intenties en verlangens. Maar hoe beoefende ik de waarheid? Wanneer ik mijn verdorven gezindheden onthulde, was ik misschien wel eerlijk en openbaarde ik ze voor mijn broeders en zusters, maar in mijn hart dacht ik: “Zie je hoe ik de waarheid beoefen? Ik ben in staat om mijn eigen verdorven gezindheden te openbaren. Dat maakt mij beter dan jullie, toch?” Wanneer ik gesnoeid en behandeld was, maakte ik misschien niet hoorbaar excuses, maar in mijn binnenste zei ik: “Zie je wel? Ik maak geen excuses meer. Ik ben zoveel verbeterd. Ik kom waarschijnlijk in aanmerking als iemand die nu bereid is om de waarheid te accepteren, toch?” Wanneer ik wrijving ondervond met mijn medewerkers, probeerde ik me bewust te beheersen en uitbarstingen te vermijden, maar in mijn hart dacht ik: “Zie je wel? Ik ben niet meer zoals voorheen, bekrompen en kleingeestig. Ik ben veranderd, nietwaar?”… Toen ik eraan dacht hoe ik de waarheid had beoefend, besefte ik eindelijk dat ik niet echt de waarheid beoefende. Ik was vervuld van mijn eigen motieven en verlangens. Ik deed het voor de schone schijn. Ik wilde dat andere mensen me zouden bewonderen en complimenteren. Hoe kon ik zeggen dat ik de waarheid beoefende, omdat ik het belang ervan begreep? Hoe deed ik dit om mijn God te behagen? Ik deed dit voor mijn eigen voldoening en voor het zicht van anderen. Ik was God aan het beliegen en bedriegen. In werkelijkheid verraadde ik de waarheid. Mijn zogenaamde “beoefenen van de waarheid” was niets meer dan een volgen van de regels. Het was een oefening in terughoudendheid, een stopzetting van bepaald slecht gedrag. Het was niet meer dan een uiterlijke verandering. Ik was en ben nog steeds ver verwijderd van het voldoen aan de normen die van een waarheidsbeoefenaar worden verlangd. Ik dacht echter niet alleen schaamteloos dat ik een beoefenaar van de waarheid was, ik werd er zelfs zelfvoldaan van. Mijn gedrag was echt buiten de grenzen!

God, dank u voor uw verlichting en leiding. Dank u om me te laten zien dat ik niet een ware beoefenaar van de waarheid was, en dat mijn toepassing van de waarheid niet voldeed aan uw normen. Vanaf deze dag ben ik bereid mijn eigen bedoelingen te onderzoeken en mezelf te houden aan de normen die vereist zijn om de waarheid te beoefenen. Ik zal mezelf ontdoen van onzuiverheden en een echte beoefenaar van de waarheid worden.