Door Xiaowei, stad Shanghai

Een tijdje geleden, ondanks dat ik altijd wel enige inspiratie en voordeel ontving wanneer een zuster waarmee ik samenwerkte de verlichting die ze had bereikt tijdens het eten en drinken van het woord van God met me deelde, had ik ook altijd het sluimerende idee dat ze liep te pronken. Ik dacht bij mezelf: als ik haar nu antwoord, speel ik er dan niet op in? In die zin, zal ik dan niet haar mindere lijken? Het gevolg was dat ik weigerde mijn eigen visies ter sprake te brengen in communicatie of enig commentaar te geven op de gedachten die ze deelde. Op een dag, nadat mijn zuster enkele inzichten had verworven uit het eten en drinken van een specifiek gedeelte van Gods woord, had ze het gevoel dat er iets mis was met onze situatie en ze vroeg me of ik bereid was met haar te communiceren over dat gedeelte uit Gods woord. Zodra ze het vroeg, borrelden al deze gedachten en gevoelens van wrok naar de oppervlakte: jij wil enkel van jezelf getuigen, een publiek hebben om tegen te preken. Waarom zou ik met jou moeten communiceren? Ik ging zelfs zo ver dat ik wegglipte van een ontmoeting, zodat ik haar niet zou moeten horen. Na een tijdje voelde ik een zware druk op mijn hart, ik wist dat er iets mis was met mijn situatie, maar ik kon geen goede manier bedenken om mijn innerlijke conflict op te lossen. Het enige dat ik kon doen was helemaal opgaan in mijn plichten, eten en drinken van het woord van God, en liederen zingen om mezelf af te leiden van deze negatieve gevoelens. Desondanks, steeds wanneer ik de huidige situatie onder ogen moest komen, kwam dezelfde verdorvenheid weer op in mijn hart – de dingen werden er niet beter op, integendeel! – en ik had geen idee wat er aan te doen.

Een paar dagen later had ik een confrontatie met de zuster tijdens de communicatie. De zuster zei: “De laatste tijd ben je erg stil geweest tijdens onze communicatie, het lijkt erop dat er iets met je aan de hand is.” Die woorden voelden aan als een stomp in mijn buik, maar om geen gezicht te verliezen, ontkende ik dat er een probleem was. Op dat moment kwam het mij over dat de zuster te arrogant was geweest: het leek alsof ze sprak zonder enige aandacht voor mijn waardigheid en ik kreeg het idee dat ze op mij neerkeek. Al de oude, verdorven gedachten kwamen weer in me op. Hoe meer ik worstelde, hoe donkerder mijn ziel werd; ik had het contact met God verloren. Toen ik me volkomen hulpeloos voelde, knielde ik neer voor God en bad dat Hij me zou verlichten in mijn huidige gesteldheid. Tijdens het gebed, kwam het woord van God tot mij: “Zij die het werk van de Heilige Geest zien als een spelletje zijn onnozel!” (‘Het kennen van de drie fases van Gods werk is de weg naar het kennen van God’ in ‘Het Woord verschijnt in het vlees’). Nadien kwam ik ook het volgende gedeelte tegen: “De Heilige Geest werkt niet alleen in bepaalde mensen die door God worden gebruikt, maar meer nog in de kerk. Hij kan in iedereen werken. Hij zou op dit moment in jou kunnen werken en wanneer je het hebt ervaren, kan Hij vervolgens in iemand anders werken. Haast je om bij te blijven; hoe dichter je bij het huidige licht blijft, hoe meer je leven kan rijpen en groeien. Welk soort mens hij dan ook moge zijn, zo lang de Heilige Geest werkt in hem zorg dat je volgt. Neem zijn ervaringen in door je eigen en je zult steeds hogere dingen ontvangen. Op deze manier zul je sneller vooruitgaan. Dit is het pad van vervolmaking van de mens en een weg waardoor het leven groeit. Het pad tot vervolmaking wordt bereikt door jouw gehoorzaamheid aan het werk van de Heilige Geest. Je weet niet door welk soort persoon God zal werken om jou te vervolmaken, noch door welk persoon heen, welke gebeurtenis, of welk ding Hij jou in staat zal stellen om verworvenheden binnen te gaan en enig inzicht te verwerven. Wanneer je in staat bent om te wandelen op dit juiste spoor, toont dit dat er veel hoop is voor jou om vervolmaakt te worden door God. Als je niet in staat bent om dit te doen, toont dit dat jouw toekomst grauw is, beroofd van licht” (‘Zij die God met een oprecht hart gehoorzamen, zullen zeker door God worden gewonnen’ in ‘Het Woord verschijnt in het vlees’). Bij het lezen van dit gedeelte realiseerde ik mij plots: al deze tijd heb ik mij verzet tegen het werk van de Heilige Geest! Deze dagen heeft mijn zuster vaak verlichting ontvangen uit het eten en drinken van het woord van God, ze neemt verantwoordelijkheid voor haar plicht en het leven van anderen, en ze is verheugd om anderen te steunen en te helpen; het is duidelijk dat de Heilige Geest door haar werkt. Ik zou gehoorzaam moeten zijn aan het werk van de Heilige Geest en haar hulp moeten aanvaarden, maar in plaats daarvan beschouwde ik haar als een opschepper, en dacht ik dat ze enkel wilde bewijzen hoeveel beter zij was dan de rest. Vervolgens wees ik haar inzichten af, en weigerde ik met haar te communiceren. God was aan het werk door de zuster, om mij mijn toestand te tonen en mij te helpen, en het enige wat ik deed was wrok dragen en vooringenomen zijn en haar beschouwen als mijn vijand. Aan de oppervlakte lijkt het alsof dit slechts een conflict was tussen mij en mijn zuster, maar in werkelijkheid heb ik mijzelf tegenover God gesteld! Was ik immers niet het werk van de Heilige Geest aan het afwijzen en weerstaan? Hoe arrogant en koppig ben ik geweest! Om mijn aanzien en status te bewaren, weigerde ik om mezelf aan de kant te zetten om haar hulp te ontvangen en weigerde, ontweek en veroordeelde ik zelfs haar communicatie! Hier is niets redelijks of menselijks aan! Op dit moment besefte ik dat ik niet werkelijk had geleefd in gehoorzaamheid aan en vrees voor God, ik hield niet van de waarheid en ik was blind voor het waardevolle werk van de Heilige Geest in mijn zuster. In plaats daarvan stelde ik mijn persoonlijke status en ijdelheid boven al het andere. Ik zou eerder het werk van de Heilige Geest hebben achtergelaten dan gezicht te verliezen. In wat verschilde mijn daden met die van religieuze leiders die, om hun roem en status te verzekeren, God weerstaan en veroordelen, goed wetende dat dit de weg van waarheid is? Was ik niet gewoon een lichtzinnig persoon die, zoals God heeft gezegd, het werk van de Heilige Geest beschouwt als een spelletje? Als ik terugkijk, besef ik dat de Heilige Geest niet alleen aan het werk was in de zuster, Hij probeerde ook mij te verbeteren, mijn ogen te openen om iets te winnen uit het proces. En wat deed ik als antwoord? Ik was arrogant en verwaand en weigerde Gods genade op ieder moment. Hoeveel kansen om vervolmaakt te worden, heb ik gemist, om verlicht te worden en meer inzicht te verwerven in de waarheden? Hoe dwaas ben ik geweest, hoe dom!

Op dat moment voelde ik nog meer rancune en schuld voor alles wat ik heb gedaan, dus ik bad tot God, “God, ik ben blind geweest, dwaas, en arrogant, en op geen enkele manier verdien ik het werk dat u in mij hebt voldaan of om door u gered te worden. God, dank u voor uw leiding en verlichting, om mij mijn onwetendheid en absurditeit te tonen. Ik beloof u dat van nu af aan, wie van mijn zusters of broeders dan ook de communicatie leidt, zolang zij spreken in overeenstemming met Gods woord of met Gods wil, ik zal volgen, gehoorzamen en aanvaarden, omdat dit de weg is naar groei in mijn leven en een teken van uw zegening. Ik ben niet gehoorzaam aan eender welk persoon, maar eerder aan alle positieve dingen die van u komen. Het is een kans om uw redding te aanvaarden. Wanneer ik u weer ongehoorzaam ben of opstandig ben, vraag ik dat u mij straft.”