Door Momo, provincie Anhui

Voordat ik in God geloofde, ongeacht wat ik aan het doen was, wilde ik nooit achteropraken. Ik was bereid om elke ontbering te aanvaarden, zolang dat betekende dat ik boven alle anderen zou uitstijgen. Nadat ik God aanvaardde, bleef mijn houding dezelfde, omdat ik rotsvast geloofde in het gezegde: ‘Alleen door de zwaarste ontberingen te ondergaan, kan men uitstijgen boven anderen’, en mijn houding zag als een bewijs van mijn motivatie. Toen God de waarheid aan me openbaarde, begreep ik eindelijk dat ik onder Satans ketenen had geleefd, onder zijn invloed.

Nog niet zo lang geleden maakte de kerk plannen om de zuster met wie ik samenwerkte, uit te sturen om in een leidinggevende functie te dienen. Toen ik dit nieuws hoorde, voelde ik me ontmoedigd. We dienden vroeger beiden in leidinggevende functies, tot we werden herbenoemd als redacteuren. Nu zou mijn zuster terugkeren in een leidinggevende functie en God dienen met een onbegrensd groeipotentieel, terwijl ik bleef vastzitten achter een bureau, waar ik mijn plicht vervulde in de vergetelheid. Wat voor een toekomst zat daar in? Bij nader inzien werd ik herinnerd aan het oude gezegde: ‘Er zijn een miljoen verschillende paden naar succes.’ Als ik mijn plicht maar naar behoren vervulde, kon ook ik succesvol zijn. Ik moest enkel mijn inspanningen verdubbelen om de waarheid na te streven. Als ik me concentreerde op de redactie van preken, zodat ze de waarheid beter communiceerden, dan zouden de leiders misschien ooit inzien dat ik de waarheid begreep. Dan zouden ze me bevorderen en zou mijn toekomst even rooskleurig zijn. Na dit besef begonnen de grijze wolken plaats te maken voor een hernieuwde vastberadenheid. Ik stortte mezelf op mijn werk en als ik niet bezig was, at en dronk ik Gods woord, het niet aandurvend om me zelfs maar even te ontspannen.

Op een dag zag ik de volgende passage in een preek: “Alles wat je ervan weerhoudt om God na te streven en de waarheid na te streven is één van Satans ketenen. Ongeacht aan welke van Satans ketenen je gebonden bent, je leeft onder zijn domein” (‘Taken die dienaren van God moeten voltooien’ in ‘Preken en communicatie III’). Nadat ik dit hoorde, kon ik het niet laten me af te vragen: “Onder welk van Satans ketens leef ik? Welk van zijn vergif belemmert mijn streven naar de waarheid?” Terwijl ik in stilte probeerde na te denken over deze vraag, werd ik herinnerd aan mijn recente situatie. Nadat mijn zuster naar haar nieuwe functie was gestuurd, bleef ik niet passief. Ik ging in feite met nog meer toewijding Gods woord eten en drinken, bidden tot God en actief mijn plicht vervullen. Op het eerste gezicht leek ik zelfs nog meer gedreven in het nastreven van de waarheid dan voorheen, maar als je het gordijn weghaalt en het analyseert, was mijn vermogen om te aanvaarden achterop te geraken, enkel omdat ik een ambitie koesterde om op een dag beroemd te worden en boven alle anderen uit te steken. Mijn brandend verlangen om de allerbeste te zijn was de reden dat ik niet passief werd en in plaats daarvan actiever de waarheid nastreefde, maar mijn zogenaamde zucht naar de waarheid was slechts een illusie, een onrein streven. Ik koos voor een kortstondig streven naar de waarheid om mijn eigen egoïstische doelen te vervullen. Terugdenkend aan de jaren die ik besteedde aan het volgen van God, realiseerde ik me dat al mijn offers werden betaald door Satans vergif ‘Alleen door de zwaarste ontberingen te ondergaan, kan men uitstijgen boven anderen’. Zo werd ik als door een onzichtbare keten gebonden en gedreven om boven de massa uit te stijgen en een grote baas te worden. Toen ik al een positie had, streefde ik nog steeds een hogere na. Toen ik mijn positie verloor of er niet in slaagde om vooruit te komen, werd ik niet passief; ik leek nog steeds bereid de prijs te betalen om de waarheid te zoeken. Dit was echter niet omdat ik de waarheid begreep en bereid was om er iets voor op te offeren. Ik wilde gewoonweg de schijn van een opoffering gebruiken in een poging op te vallen. Toen begreep ik eindelijk dat mijn houding van “Alleen door de zwaarste ontberingen te ondergaan, kan men uitstijgen boven anderen” in feite een vergif van Satan was dat door mijn aderen vloeide. Ik was misleid; het vergif had me van al mijn menselijkheid ontdaan. Ik was arrogant en ambitieus zonder enig gevoel voor perspectief. Het hele gebeuren voltrok zich vlak voor mijn neus. Eigenlijk dacht ik dat mijn ambitie een blijk was van mijn streven. Ik dacht dat mijn arrogante gezindheid van onwil om achter te blijven een teken was van mijn motivatie. Ik aanbad Satans dwalingen als waarheid en zag ze als een ereteken in plaats van iets schandelijks. Hoe dom was het dat ik me zo door Satan had laten misleiden, dat het me niet was gelukt om goed van kwaad te onderscheiden? Eindelijk zag ik in hoe zielig ik eigenlijk was. Ik leerde ook hoe verraderlijk en verachtelijk Satan is. Satan gebruikt misleidende drogredenen om ons te misleiden en te verderven. Hij zet ons op een dwaalspoor en we zweren trouw aan zijn bedrieglijke plannen. Dit gebeurt allemaal zonder dat wij het weten. We denken dat we de waarheid nastreven, dat we offers brengen voor de waarheid, maar we leven in feite in zelfbedrog. Satans vergif is bijzonder krachtig! Zonder Gods verlichting zou ik nooit de waarheid hebben gezien, dat ik door Satan verdorven was, en ik zou zijn bedrieglijke plannen zeker niet hebben doorzien. Zonder Gods verlichting zou ik verder zijn blijven leven onder de ketens van Satan, tot Satan me uiteindelijk geheel zou hebben verzwolgen.

Op dat moment dacht ik aan Gods woorden: “Als je heel graag een dienstdoener wil zijn in het huis van God, onopvallend, ijverig en nauwgezet werkt, altijd geeft en nooit neemt, ben je een trouwe heilige, omdat je geen beloning zoekt en gewoon een eerlijk mens bent” (‘Drie vermaningen’ in ‘Het Woord verschijnt in het vlees’). Gods woorden toonden mij de manier van beoefenen: als één van Gods scheppingen, zou ik Hem onvoorwaardelijk liefhebben en behagen en vroom mijn plicht vervullen. Dit is het gevoel dat één van Gods scheppingen moet beschikken. Dit is een streven dat in overeenstemming is met Zijn wil. Vanaf deze dag zal ik mijn best doen om de waarheid na te streven. Ik zal vertrouwen op waarheid om door te dringen in Satans bedrog en zijn ketens af te werpen. Ik zal niet langer vleselijke doelen nastreven. In plaats daarvan zal ik zwoegen in de obscuriteit en mijn plicht vervullen om God te behagen. Zelfs als ik op het einde niets overhoud, zal ik gewillig doorgaan zonder enig spijt, omdat ik slechts één van Gods onbeduidende scheppingen ben. De Schepper behagen is mijn ene ware doel in het leven.