Door Xiaojing, provincie Shandong

Telkens als ik de woorden van God zag die ons uitnodigde om eerlijke mensen te zijn en zuiver te spreken, dacht ik: “Ik heb geen probleem met zuiver spreken. Is dit niet gewoon een kwestie van het beestje bij zijn naam noemen en het vertellen zoals het is? Is dat niet gemakkelijk? Wat mij altijd het meest geërgerd heeft in deze wereld zijn mensen die met veel opsmuk spreken”. Hierdoor voelde ik me super zelfverzekerd en dacht ik dat ik geen probleem hiermee had. Maar slechts door Gods openbaring ontdekte ik dat, zonder het binnengaan in de waarheid of het veranderen van onze gezindheid, wij in geen geval zuiver kunnen spreken.

Op een keer zag ik dat XX gebrek had aan zorg om en medeleven voor het fysieke welzijn van andere mensen, dus zei ik dat ze geen compassie had. Later begreep ik, slechts door de gemeenschap, dat onze ware liefde voor elkaar in de eerste plaats vorm krijgt in wederzijdse steun en hulp die wij bij het binnentreden van ons leven brengen. Op een andere keer zei ik, toen ik zag dat XX een paar dollar teveel uitgaf bij de uitoefening van de plichten, dat deze persoon een natuur had dat te gulzig was. Later pas besefte ik dat er een verschil is tussen mensen die een klein beetje verdorven gezindheid vertonen en hen die van die natuur zijn. Een andere keer vroeg mijn leider mij naar de situatie van een zuster. Omdat ik wat vooroordelen over deze zuster had, kon ik het niet laten om, terwijl ik toen wist dat ik een onpartijdig verslag zou moeten geven, de verdorvenheid die zij ten toon had gespreid stevig aan te dikken zonder met maar één woord over haar goede punten te reppen. Als er afwijkingen of gebreken in mijn eigen werk voorkwamen, rapporteerde ik altijd naar de leiders over de situatie op een geheimzinnige manier, de waarheid van de feiten verbergend om mijn eigen gezicht en status niet te verliezen. …

In het licht van zulke omstandigheden was ik nogal in verwarring: Hoe kwam het dat mijn hart bereid was om de waarheid te spreken, zuiver te spreken, maar wanneer ik mijn mond opende ik nooit onpartijdig of zuiver kon spreken? Met deze vraag begaf ik mij voor God om te bidden en leiding te zoeken. Daarna las ik dit in een preek: “Waarom kunnen mensen nooit zuiver spreken? Er zijn drie primaire redenen: Eén reden is vanwege de onjuiste aannames van mensen. De manier waarop zij dingen bekijken is verkeerd, dus spreken zij ook onzuiver. De tweede reden is dat hun kaliber tekortschiet. Zij doen dingen zorgeloos zonder enig praktisch onderzoek en zij houden ervan om te luisteren naar geruchten, met als resultaat dat ze er van alles en nog wat bijhalen. Er is een andere reden, namelijk dat mensen slechte gezindheden hebben. Zij gebruiken een mengeling van persoonlijke intenties wanneer zij spreken, om zo hun eigen doelen te bereiken, zij verzinnen leugens om anderen te bedriegen en vervormen doelbewust de waarheid om mensen te misleiden. Deze situatie is door mensen veroorzaakt, en moet worden opgelost door het najagen van de waarheid en het kennen van de eigen natuur” (Uit communicatie van boven). Zodra ik deze woorden las, zag ik plotseling het licht. Nu zag ik dat zuiver spreken niet zo gemakkelijk was als ik had gedacht. Er zijn vele factoren die mensen onzuiver in hun spreken kunnen maken, zoals onjuiste aannames, het niet hebben van de waarheid of werkelijkheid, of het hebben van een verdorven gezindheid. Wat mijzelf betreft, toen ik anderen dingen zag doen die schijnbaar niet in overeenstemming waren met mijn eigen gedachten, beoordeelde ik al snel dat ze geen medeleven hadden. Toen ik anderen een klein beetje verdorven gezindheid zag vertonen, bestempelde ik ze als een bepaald soort persoon. Als ik een mening over een andere persoon had en de situatie rapporteerde, zou ik de feiten overdrijven en uitbreiden. Bij het uitvoeren van mijn plicht zou ik, omwille van mijn eigen belangen, anderen bedriegen en zou ik God bedriegen. … Waren deze omstandigheden en uitdrukkingen allemaal bewerkstelligd omdat ik niet in de waarheid was binnengegaan, omdat mijn standpunt onjuist en aanmatigend was, omdat er geen verandering in mijn gezindheid was geweest? Pas nu begrijp ik: Slechts wanneer wij de waarheid begrijpen, de waarheid binnengaan en onze gezindheid veranderen, kunnen wij zonder fouten de objectieve feiten overdenken en eerlijk en rechtvaardig kijken naar alles wat we meemaken. Zonder de waarheid te bezitten, kan men niet tot de essentie van de kwestie doordringen en daarom ook niet zuiver spreken. Omdat men leeft met verdorven vlees, met een onveranderde gezindheid, al maar doende voor eigen intenties en doelstellingen, is het nog minder waarschijnlijk dat men zuiver kan spreken.

O God! Ik geef dank voor uw verlichting en begeleiding, die mij doen beseffen dat ik zo naïef en belachelijk was om het standpunt te hebben dat ik zuiver kon spreken door op mijn eigen natuur te vertrouwen en afhankelijk te zijn van mijn eigen volharding! Dat ik kon opscheppen op zo'n arrogante, onwetende manier onthult verder hoe ik volledig niet heb beseft hoe diep ik door Satan was verdorven. Vanaf vandaag wil ik mij veel meer inspannen om de waarheid te zoeken, er alles aan doen om mijn gezindheid te veranderen, om te oefenen in het kijken naar mensen en dingen in overeenstemming met Gods woorden, en ernaar te streven om spoedig een eerlijk persoon te zijn die zuiver spreekt en vol ijver haar werk doet.